Teşekkür ederim sizlere

Yetiş Ayşe fikri aklıma geldiğinde Fatih Çekirge’ye telefon etmiştim. Bir an aklıma gelmişti, “yap valla” demişti, “güzel fikir.”

Çünkü kendimi bildim bileli insanlara yardım etmeyi severdim. Eh koca Hürriyet’te bir köşem de vardı, buradan da etmezsem olmazdı.

Ama acaba sizler nasıl bakardınız bu sayfaya? Her pazartesi bir dolu derdi, uzunca yazıları okur muydunuz acaba?

Okudunuz ya!

Her hafta okudunuz, bazen beni diğer günler okumayanlarınız için bile Yetiş Ayşe bir ritüel haline geldi.

Okumayı bırakın, ne yardımlar yaptınız.

Bazen bir gencin okumasına yardım ettiniz,

Bazen yalnız bir annenin evine ekmek verdiniz.

Kıyafetler yolladınız,

Bir sürü genç kadın sayenizde gelinlik giydi.

Bazen öyle büyük para yardımı yapanınız oldu ki bir aileyi ihya etti.

Burs verdiniz,

Servis parası verdiniz,

Bırakın parayı, onların daimi sırdaşları, canları oldunuz.

Bir sürü ihtiyaç sahibi genci, yaşlısı Yetiş Ayşe’de sayenizde mutlu oldu.

Dün- bugün, e-postalara baktım da…

Helal olsun dedim size, helal defalarca.

Size teşekkür borcum var benim, hem kendim, hem onlar adına.

Yaşayın be, yaşayın ya!

Uzaktan da olsa öpüyorum sizleri kabul buyurursanız eğer.

Yetiş Ayşe sizlersiniz.

Yetişelim hep, devam.

Nicelerine inşallah.