Ne umduk ne bulduk

Hem kendisi için, hem sevdikleri için, hem ülkesi için.
Eski yılın bıraktığı acıları bir daha yaşamamak adına iyi dileklerde bulunur.
Hem kendi payına düşenler için, hem ailendekilerin aldıkları yaralar adına, hem de ülkende yaşanan her türlü acı ve üzüntü adına...
Bu yıl için de dua ettik. Güzel başlasın, güzel bitsin inşallah dedik hepimiz...
Ama daha yeni yıl gecesinin eğlence bölümünün dedikoduları hala dilimizdeyken...
Gidilen seyahatlerden geç dönüş yapıp, yurda varalı üç beş gün ya da bir hafta olmuş insanlarımız varken...
Yeni yılda hayata gözlerini açmış daha 15 günlük, mis kokulu bebeklerinin tadına doymaya çalışan anne babalar varken...
2016 daha bir ayını bile doldurmadan, donduk kaldık yaşanılan şeylerden...
Üzüntü ve çaresizlik sardı yine bizleri...
Bombalar, akan kanlar, kayıplar, bebekler...
Bazılarının üzüntü veren söylemleri...
Geçer mi, biter mi...
Başı kötü başlayan 2016 sonradan acaba bize bir kıyak çeker mi?
Rahat rahat dolanır, bu güzel vatanın tadından yenmeyen keyfine bakmaya izin verir mi?
İnşallah...
İçinde alabildiğine sevginin hakim olduğu, gerçek dostlukların zirveye ulaştığı, kavganın ve her türlü insanlık dışı tavır ve davranışların mezara gömüldüğü, açlıkların, sefaletlerin, eğitimsizliğin ayaklar altına alındığı bir yıl arıyorum.
Yeni bir yıl düşlüyorum...
Dünyada kimsenin katledilmediği, açlıktan ölmediği, hor ve hakir görülmediği, savaşların bitip tükendiği bir yıl.
Herkesin birbirine saygıyla baktığı, ahlakın en yüksek burçlara bir insanlık sancağı olarak dikildiği, aile gibi toplumun en önemli çekirdeğinin hava alıp çürümediği ve toplumu da zehirlemediği bir yıl...
Umarım 2016 bizleri rahatlatır...
Acılarla başladı ama inşallah sonu bizi şaşırtır...
Ayşe’nin notu: Benim patilerim var ve sokakta yaşıyorum. Konuşamıyorum, açım, susuzum, üşüyorum diyemiyorum. Lütfen benim için bir kap yemek bırakır mısınız kapınızın önüne. Karton kutudan sığınabileceğim bir barınak da süper olur. Lütfen beni de düşünün olur mu?