Meral ben ve bizim çocuklar

Olayların 4. gününde can kaybı 38'e çıktı. Bir anda başlayan ve fırtına hızıyla ilerleyen bu gerginliğin en çok etkilediği kesim elbette etnik kökeni, dünya görüşü ve olaylara bakış açısı ne olursa olsun, anneler.

Çalışma arkadaşlarımla, sosyal medyadan tanıdığım annelerle ve kendi annemle konuştuğumda aynı şeyleri hissettiğimizi fark ettim.

Meral benim çalışma arkadaşım, mesleki bilgisine çok güvendiğim bir psikolog aynı zamanda. 2 çocuğu var. Sohbet ederken konu yaşanan olaylardan ve can kayıplarından açıldığında "Artık herşey korkutuyor beni. Duyduğum herşey için beynimde aynı savunma cümlesini tekrarlıyorum: "Çocuklarımı nasıl korurum?" Artık haber dinlemek istemiyorum ama dinlemek istemedikçe daha çok dinlediğimi, izlediğimi fark ettim. Bir anne olarak çok çaresiz olduğumu hissediyorum." dedi.

Meral'i çok iyi anlıyorum. Siz de çok iyi anlamışsınızdır.

Yine bir başka anne arkadaşımla buluşup çocukları eğlendirmeyi planladık. Sonra ikimizde aynı anda birbirimize bakıp "başka zaman yapalım" dedik. Eğlenmekten vazgeçtik. Çünkü ikimizde aklına, her ne kadar söylemesek de kötü ihtimaller geldi. Halimizden çok belliydi.

AVM'lere gidilemez, terör eylemi olma ihtimali var.

Kalabalık yerlerde dolaşmamalı, terör eylemi olma ihtimali var.

Toplu taşımadan uzak durmalı, terör eylemi olma ihtimali var.

Ihtimallere bakılacak olursa sular durulana kadar çocuklu yaşamın "eğlence" kısmı ciddi anlamda sekteye uğrayacak gibi gözüküyor.

Peki, korkarak mı yaşayacağız?

Toplumun pek çok kesimi nasıl da birbirine karşı hınçlar bilenmişse artık, sular kolay kolay durulacak gibi gözükmüyor. Kötümser olduğum için çok üzgünüm. Ancak elimde umudumu tazeleyecek hiçbir itidal çağrısı, sağ duyuya davet eden lider söylemi, çözüm üreten herhangi bir yetkili yok.

Kendimle aynı fikirde olmayanı aşağılayan, karşıt görüşte olandan nefret eden; eli sopalı, palalı, silahlı öfkeli gruplar var. Allah için kafa kesip cennete gideceğini düşünenler, özgürlük ve bağımsızlık için herşeyi ateşe verenlere var.

Anneler olarak kaygılıyız. Çünkü bu öfke ve nefret, çocuklara olan sevgimizi aştı. Artık hayati tehlike arz ediyor. Bunda payı olan herkese teşekkürler (!)