İstanbul’um; Sen ağlama!

Ama bir bölümümüz kazandık gibi seviniyor(?)
Demek ki ülke olarak sorulacak sorular var, alınacak dersler…

***
Aynı rüyayı göremedik…
Aynı şeyleri hissetmedik…
Birlikte aynı yolda yürüyemedik…
Kaybettik…

***

Önce çuvaldızı, ailem ve yakın çevreme;
“Olimpiyatı kazanırlarsa prim yaparlar, iktidara yine gelirler”,
Diye düşünenlere;

Beyler, canlarım;
AKP de geçici, Tayyip Erdoğan da,
Oysa ki İstanbul, bizimdi…
Olimpiyat da bizim!
Siz, anlamadınız!

***
“Onlar” ve “biz” dediniz…
Finali kaybedince, Tayyip kaybetti sandınız…
Yanıldınız!
Kaybeden bizdik!
Yanıldığınızı, “yarın” anlayacaksınız…
Çocuğunuz ve torununuzun hakkını yiyorsunuz!
Torunlarınız;
Sizin hangi partiye oy verdiğinizi değil;
2020 Olimpiyatlarını İstanbul’un kaybettiğini hatırlayacaklar…

***

Şimdi sözüm Başbakanımıza;
Başbakanım beni iyi dinle;

Sen de kaybettin!
“Biz bu Olimpiyatı; Gezi Pak’ındaki çocuklarımızla birlikte yapacağız”
Diyebilmeni bekliyordum…
Diyemedin!
Kaybettin…
Kazansan bile, kaybetmiştin!

***
Oysaki ben;
“İster iktidar yanlısı olalım ister müzmin muhalif;
“Yiğit’in” hakkını verme zamanıdır...
Kendimi bildim bileli, “spor ile ilgilenen” bir Başbakanımız olmamıştı…
Şimdide, “çok karışıyorsun” diye kızıyorum, ama olsun!
Hata yapsa da, en azından bir muhatap var karşımda…
Yiğit’i öldürelim ama hakkını yemeyelim!”
Diye yazmaya hazırlanıyordum…

***
Olmadı…
Çünkü sen de hak etmemişsin!
Gezi Parkı’nı bir yana bırak;
Dün akşam;
ODTÜ’de,“yol” adında kalbimizde bir yara daha açtın…
Orası, “oto yol” değil “kara yol” olacak bundan sonra!

***
Oysaki tanıtım filminde;
Evinde zorla tuttuğun yüzde elli değil, diğerleri vardı yanında…
Belki de ön sırada oturanlar, “bir ay önce, Taksimdeydi…”
“Bu çocuklar ne diyorlar?”
Diyemedin…
“Camide içtiler” diye uydurdun…
İmamın bile “yok!” dedi…
Kulaklarını tıkadın…
Sen de, “onlar” ve “ biz” dedin!

***

Kaybettin!
Sen de kaybettin…
Seninle birlikte biz de kaybettik!
“Onlar” ve “ biz” dedikçe kaybedeceğiz…
Hep birlikte kaybedeceğiz!

***
Dün akşam Sultanahmet meydanında;
Ne, Taksim meydanındaki heyecan vardı,
Ne de, Kazlıçeşme mitingindeki…
Bırakın onları;
Fenerbahçe’nin bir Avrupa kupası maçındaki heyecan bile yoktu!
Heyecan ve arzu olmadan;
Olmaz!
Olimpiyat hiç olmaz!
Demek ki
Demek ki ülke olarak sorulacak sorular var alınacak dersler…

***
Bu yazdıklarımın hiç biri olmasa;
Hep birlikte tek bir yürek olsak bile;
Bu Olimpiyat Tokyo’nun hakkıydı…
“2016 da onların hakkıydı!”
O gün kaybettiklerinde hep birlikte ağladılar…
Tıpkı Hiroşima’da olduğu gibi…
Birlikte ağlamanın güzelliğini öğrendik…
Bugün birlikte seviniyorlar…
Onu da öğreniyoruz…
Dedim ya;
Ülke olarak sorulacak sorular var alınacak dersler…

***
Son sözüm, hakkını veremediğimiz İstanbul’umuza;
Bekle bizi İstanbul…
Biz de öğreneceğiz,
Ve kazanacağız…
Hak ettiğin, Olimpiyat madalyasını takacağız boynuna…
Çok yakışacak sana…

***

Eğer bir gün;
Aynı rüyayı görebilirsek…
Aynı şeyleri hissedersek…
Birlikte aynı yolda yürümeyi öğrenirsek…
Kazanacağız…
Bekle bizi İstanbul;
Hak ettiğin değeri vereceğiz elbet sana!