Birand’ın ardından

Fenerbahçe Ülker kendi sahasında Caja Laboral’a yenildi…

Yazmak lazım ama boş verin…

Bugün yenilirler, yarın yenerler…

***

Benim aklım sosyal medyada kaldı…

Mehmet Ali Birand’ın ardından yazılanlar içimi acıttı…

Nasıl bir toplum olduk biz?

Zaten böyleydik de, sosyal medya ortaya çıkıp, herkes düşüncesini yazınca mı, “vahşetimiz” ortaya çıktı…

Sanmıyorum…

Paskalyada boyalı yumurta tokuşturan Müslümanlarla,

Ramazanda iftar daveti yapan gayrimüslimlerim yaşadığı topraklardı burası…

Geleneklerimizde, bir ölümün ardından konuşmak hiç yoktu.

İçimizde vardı da; benim mi haberim yoktu?

Bilmiyorum ama çok üzücü…

***

Birand 25 yıl önce Abdullah Öcalan ile röportaj yapmış…

“Vatan haini” demişiz…

Bugün Başbakan ve devlet erkânı görüşüyor…

Ana muhalefet partisi destekliyor.

Keşke 25 yıl önce savaşmadan konuşabilseymişiz…

Binlerce gencecik insan ölmeden…

***

Birand Galatasaraylıymış…

En büyük kanalın en tepesinde sporsever bir politik gazeteci...

Ne güzel, mutlu olmak lazım…

Yok…

***

--- Benden değilse kötüdür…

--- Bizim tarafta değilse düşmandır…

Akıl tutulması yaşıyoruz…

Nasıl çıkacağız içinden bilemiyorum…

***

Toplum, herhangi bir konuda ortadan nasıl ikiye bölünür anlamıyorum…

Sporla ilişkisi olmayan herhangi bir konuda bile;

Galatasaraylıların tamamı “A” derken,�

Fenerbahçelilerin tamamı nasıl�“B” der…

Anlayamıyorum…

***

Bu bana bağışlayın, “insan davranış biçimi”�gibi gelmiyor...

Bireylerin, bağımsız fikirleri vardır…

İnsanın en önemli özelliği;

“Bulunduğu aile, arkadaş, taraftar, cemaat gibi guruplar içinde bile farklı düşünebilmesidir.”

Konu İlgi alanları değilse susmayı bilmesidir…

***

Hayır…

Biz bıçak gibi ortadan ikiye bölünüp, sürümüz nereye gidiyorsa bizde oraya gidiyoruz…

Yetmez…

Başka yöne gidene de düşman gözü ile bakıyoruz…

Ayıp…

Çok ayıp…

Beğenirsiniz beğenmezsiniz…

Adamın üretmiş…

Sosyal medyada ölünün arkasından yazanlar;

Keşke sizde;

“Bırakıyorum kitap yazmayı bir sayfa makale yazsanız da,

Birileri de sizi de eleştirebilseydi”

Keşke hepimiz; arkamızda binlerce makale, yüzlerce program, kitaplar ve emeğimizin geçtiği insanlar bırakabilseydik…

***

Sevgili üstat;

Tam da senin gözlerini kapadığın gün;

Haberini yazamadığın Diyarbakır’daki cenazede, “beyaz başörtülü kadınlarımız” vardı…

Biraz fal, birazda dilek açıyorum ama

Sanırım 2013 yılında doğan çocukların tamamına “Barış” ismi verilecek…

Bir ömür boyu mücadelesini verdiğin, “ülkede barış” yaklaşıyor…

Sıra spordaki barışa da gelecek…

Kendi adıma, “Mehmet Ali Birand’a rahat uyu” diyorum…