Tam Buğday Kızlar

Ayağında espadrili, V yakalı t-shirt'ü, kısa kot şortu, türlü boncuktan kolyesi ve kırmızı gözlüğüyle, çok hipster bir fırıncı arkadaştı.

Özenle ve kendi etrafını da süzerek ekmeği ince dilimlere ayırdı. Fırına girdi, elinde bir bardak kırmızı şarap ve zeytinyağı ile çıktı. Şarabı ve şık zeytinyağı şişesini ölçüp biçerek dilimlediği ekmeklerin yanına yerleştirdi. Telefonunu aldı ve resimlerini çekti. Belli ki bir yerde paylaştı.

Çabucak fırının adını Instagram'da arayarak hipster fırıncı arkadaşı bulduk. Önümüzde gerçekleşen bu sanatsal çalışmayı da gördük. Vallaha da etkilendik!

Bizim gruptaki tam buğday kızlar adama aşık bile oldular. 

Tam buğday kızlar yeni bir kız cinsi. Beyaz yakalıdan devşirilmişi de var, mesleğini hiç icra etmeyip sanata sepete sardırmışı da. Özellikle glikoz şurubu ve paketli gıda karşıtlığında birleşiyorlar. Dondurmada keçi sütü, zepzede meyvede doğal gübreleme, unda tam buğday peşindeler. Muhabbet konuları arasında perma kültür yani sürdürülebilir tarım, deterjansız - kimyasalsız mutfak, vegan hatta frutaryen beslenme var. Asla orantısız eleştirmiyorum, bazı konuları çok da haklı buluyorum ama, gökdelende çalışırken “deadline yaklaşıyor, client'la bir meeting set etmek must oldu” diyen tiplerin aynı anda Zirai Donatım Kurumu Bölge Müdürü gibi sentetik gübre ve GDO konuşmasına da fena hasta oluyorum!

Bizimkileri beklemeden hemen fırına daldım. 

- Selam hocam! Bir tane ekmek alabilir miyim?

Ağır ağır arkamdan geldi. 

- Biliyor musunuz ekmeklerimizin özelliğini?

- Biliyorum sanırım, dedim. Ekşi maya ekmek, değil mi?

- Mayayı kendimiz yaşatıyoruz.

- E, tabi...

- Glisemik indeksi oldukça düşüktür.

- Anladım.

- Unu geleneksel şekilde öğütüyoruz.

Anladım ulan! Bir şekilde geçireceksin de, yolunu yapıyorsun işte!

- Geleneksel ha? Süper. Ne kadar ekmek?

Cevap vermedi. Butik görünümlü fırının duvarında Miu Miu çantalar gibi yan yana dizilmiş ekmeklerden birini aldı. Ekmeği keten kumaşa sardı, saman iplerle deli bağlar gibi bağladı, geri dönüşümlü kağıt torbaya koydu, içine de bir broşür attı: Ekşi mayalı ekmek nedir? 

- Borcum ne kadar?

- Bir ekmek, değil mi?

Abicim kaç ekmek sardın sarmaladın? Bir! Fırında benden başka insan evladı var mı? Yok!

- Evet bir ekmek, dedim.

- Bir ekmek 19 lira, dedi.

Bak arkadaş, emeğine sözüm yok da, sen de belli ki bir ekmek 19 lira etmez biliyorsun. O yüzden mayadır, undur muhabbet açıp ön sevişiyor, sonra geçiriyorsun. Hala için rahat etmiyor, ekmeği kundaklıyorsun. Torba, broşür derken bir güzel ambalajlıyorsun. Sosyal medyada zaman harcıyorsun, bizi bile afili zeytinyağı şişesiyle, şarap sosunda yiyorsun. Ayıp değil mi bu?

- Buyrun, dedim 20 lira uzattım. Bir ekmek değerindeki, bir lira para üstümü aldım.

O gün bugün, tam 10 gündür yavaşça çiğneyerek bu ekmeği yiyorum. Cost kontrol hesabı yapıyorum; maliyetleri düşürmek, birim maliyeti optimum seviyeye çekmek için. Hatta bununla ilgili bizim tam buğday arkadaşlarla Bebek'te bir toplantı set edip, face to face brainstorming yapalım istiyorum!