Bir helikopter anısı

BİR: Helikopter. İKİ: Teleferik.

*

Teleferik dediğin, çelikten halata bağlı sallanan minik bir kabin.

Gördüğüm anda her tarafımı vesvese kaplar:

Çelikten halat kopabilir, kabini taşıyan halat gevşeyebilir, vidaları kesin yeterince sıkmamışlardır falan türü vesveseler.

Bu yüzden uzak dururum teleferik denilen lüzumsuz maceradan.

*

Helikoptere gelince...

*

- Havalanırken tekinsiz sallanmasıyla.

- Heybetten kilometrelerce uzak duruşuyla.

- Nazenin, çıtkırıldım yapısıyla.

- Teşkilatlı iniş / kalkış protokollerinden nasipsizliğiyle.

- Pervanesinin ortalığı birbirine katan cazgırlığıyla...

Hiç itimat telkin etmez helikopter.

*

Böyle dediğime bakmayın.

Hayatım boyunca...

Az sayıda da olsa teleferik macerası yaşadım.

Çok aşırı olmasa da helikopterle seyahat etmek durumunda kaldım.

*

Hatırladığım ilk helikopter seyahatimi o dönem İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı olan Cumhurbaşkanı Erdoğan’la yapmıştım.

O seyahatte de tuhaf, acayip ve çok tehlikeli bir vukuat yaşanmıştı.

*

Baştan sona olayın öyküsü şöyle:

*

Belediye Başkanı olarak Erdoğan, benim televizyon programıma konuk olmuştu. Ertesi gün rahmetli iş insanı Üzeyir Garih’in Büyükçekmece’de yaptırdığı sitenin açılışını yapacakmış.

Erdoğan, bana “Gelmek ister misin? Helikopterle gidip geleceğiz” dedi.

Kabul ettim.

*

Ertesi gün.

Karşımızda küçücük bir helikopter.

En fazla beş / altı kişi kapasiteli.

Helikopterdekileri sayıyorum: Erdoğan, koruması, ben, Üzeyir Garih ve pilot.

*

Derken helikopter havalandı.

Kısa bir süre sonra Üzeyir Bey’in bulunduğu bölümdeki kapı açılmasın mı?

Erdoğan dahil hepimiz birden atıldık. Bir yandan Üzeyir Garih’i tutmaya çalışıyoruz, bir yandan da açılan kapıyı kapatmaya çalışıyoruz.

Neyse ki çok kısa bir süre içinde kapıyı kapatmayı başardık.

*

Üzeyir Garih’in bu olay karşısında sergilediği olağanüstü serinkanlılığı ve metaneti hiç unutmam. Ben olsam o kadar serinkanlı ve metin olmayabilirdim.

*

Yani tecrübeyle sabittir ki...

Helikopter, güven vermeyen bir araçtır.

Teleferiğin güven vermediğini anlamak için tecrübeye bile gerek yoktur.

Üzeyir Garih

BIDEN’IN HELİKOPTERİ REİSİ’NİN HELİKOPTERİ

REİSİ’nin helikopteri...

Nuh Nebi’den kalma bir intiba bırakıyor ki biraz da öyle. “Bana güvenme” diye bas bas bağırıyor. Normal hava koşullarında bile bir sorun çıkaracağını düşündürtüyor. Her an bir yeri kırılacakmış gibi görünüyor.

*

Biden’ın helikopteri...

Çelikten bir canavara benziyor. Sanki Almanlar yapmış gibi sapasağlam görünüyor. Pervaneleri bile sıradan pervaneye benzemiyor. Helikoptere binmem diyenleri bile gözü kapalı bindirecek bir azamette.

*

Bizim Yunus Paksoy’un Washington’dan bildirdiğine göre...

Bu kadar çelikten çekirdek olan helikoptere havada azıcık bir bulut görünse bile, “aman hava koşulları hiç uygun değil” denilerek Biden’ın binmesine izin verilmiyormuş.

Üstelik o civarlarda yalçın kayalar, engebeli araziler falan da yok hani.

*

Kaza ve kadere inanıyoruz.

Tevekkül de edeceğiz tabii ki.

Ama önce tıpkı Biden’ın devesini sağlam bağladığı gibi deveyi sağlam bağlayacağız, sonra Allah’a tevekkül edeceğiz.

YAS ÜZERİNDEN ARTİSTLİK YAPMANIN NE ALEMİ VAR

REİSİ öldü diye Türkiye Cumhuriyeti’nde yaşayan kaç kişi yas tutmuştur?

*

Valla Gültekin Uysal’ın Demokrat Partisi’ne oy verenlerin oranı kadar bile yas tutan çıkmamıştır.

*

Mesela ben de halkımızın büyük çoğunluğu olduğu gibi zerre kadar ırgalamadım bu yas ilanından.

*

Zaten devlet, yas ilan ettiğinde...

“Ey halkım. Ben bugün yas ilan ettim. Sen de gözyaşı dökeceksin. Kahırlanacaksın. Yas tutacaksın. Gülmeyeceksin. Eğlenmeyeceksin. ‘Ah Reisi vah Reisi’ diye inleyeceksin” falan demiş olmuyor.

*

Bu yas ilan etme olayı, komşu ülkeyle dayanışma göstermenin sembolik ifadesinden başka bir şey değil.

Yas ilan etmenin tek bir sonucu oluyor:

Bayraklar, bir günlüğüne yarıya indiriliyor, o kadar. Bunun da kanunda yeri var.

*

Koca koca gazetecilerin “Ben yas tutmadım abi”, “Reisi gibi biri için yas tutmam ben” falan türü artistlikler yapmalarına işte bu yüzden kahkahalarla güldüm, gülüyorum.

Üstelik yas varken...

SOKAK KÖPEKLERİ

ORTADA çözülmesi gereken bir sorun var.

Biliyorum ve kabul ediyorum.

*

Fakat bu sorunu çözerken...

Köpeklerin o merhamet dolu gözlerini, sadakat timsali dostluklarını, bizim gibi acı çekebildiklerini, duygular taşıdıklarını hiç aklımızdan çıkarmamalıyız.

*

Yani şefkat, merhamet ve insani bir çözüm peşinde koşmalıyız.

ÜÇ DELİKANLI ÜLKE: NORVEÇ İRLANDA İSPANYA

ŞU üç ülke Filistin’i tanıma kararı aldı:

*

Biri Norveç ki helal olsun. Biri İrlanda ki hep severiz. Biri İspanya ki aşkolsun.

*

Bu üç ülke artık benim gözümde...

İnsancıllığını tescil ettirmiş, riyakarlıktan uzak durmayı başarmış, çifte standartlara girmemiş, İsrail ve ABD dayatmalarına meydan okuyabilmiş süper delikanlı üç ülkedir.