Alkolik Adam’ ın “miş” li geçmiş hali

Ben de alkolik oldum oluyorum.

“Yalnızlık sarhoşluğu” diye bir kavram olmalı!

Eğer yoksa, ben uydurdum gitti.

Evli bir adam olarak çıktığım otel maceramda kendimi alkol hapsine atılmış gibi hissediyorum.

Televizyon seyrederken, bigisayar başında çalışırken, manzaraya bakarken kendimi elimde bir bardakla basıyorum.

Üstelik bu bardak kaçıncı bardak, bilmiyorum.

Uzunca zamandır ne bu kadar çok, ne de bu kadar sık içmemiştim.

Aylak herifin teki olarak karı tavlama derdindeyken çok içilirdi.

Yavaşlamışız demek.

Şimdi yeniden açılıyor gibiyim. Bu da nasıl açılmaksa?

Boğulabilir insan!

Gençken içince vücut kaldırıyormuş. Orta yaşlara doğru ne kafa, ne de vücüt kaldırmıyor. Üstelik insan, bedeninin verdiği tepkiden korkuyor.

Geceleri uykuya dalmıyorum, sızıyorum.

Hoş değil.

Sabahları dayak yemiş gibiyim.

Malum etrafta naralar atan cin gibi bir çocuk da olmayınca, insan yataktan kalkamıyor. Bir de karımın normalde “Kalk çocukla beraber kahvaltı et” baskısı vardır. O da yok şimdi.

Bana bir de ölüm korkusu geldi.

Ya içmekten böyle hissediyorum ya da yalnızlıktan... Ya da her ikisinin verdiği pislik hissinden.

Çok düşündüm.

Neden içer Adam?

Sosyalleşmek için mi, muhabbet için mi?

Genelde gözlemlediğim, ben dahil bütün arkadaşlarım içtikçe konuşuyor, konuşabildikçe içiyor.

İnsan söyleyemediği, ağzına alamadığı şeyleri içkinin etkisiyle söylüyor.

Rahatlıyor.

Boşvermişlik duygusu uyanıp kontrol duygusu yokoluyor.

Demek olay özgüven.

Tehlikeli bir durum.

Adam içince�ne olduğunu, kim olduğunu, nasıl bir adam olduğunu unutuyor. Kendine garip bir güven duyuyor. Cahilce bir durum; ama böyle.

Geçen gün içince karımla daha rahat konuşmuşum mesela.

O da öyle.

Evde sofrada ne kadar geriliyorsak, restoranda iki kadeh içince ya herşeye gülüyoruz, hayatı dalgaya alıyoruz ya da kafaya “miş”li geçmişleri kakıyoruz.

İnsan içince maziye olta atıp “di” li ve “miş” li geçmişlerin arasında mekik dokuyor, hesabını soruyor, hesaplaşıyor.

Acı çekiyor... Çektiriyor.

Bugüne gelip yola devam edemiyor.

Bu da kötü.

Hayatı sarhoş gibi yaşayıp, tadına ayık varmak lazım.

Elimde yine bir bardak... Kaçıncı bilmem...

Gecenin olmuş körü!

Canım kadın çekiyor.

Adam

adam@hurriyet.com.tr