Teoman Ermete

Artist değil, şarkıcı değil, tiyatro sanatçısı, politikacı...
Hiçbiri değil.
Ama benim için canımın içi.
Babamın, amcamın, ayı eniştem Nejat’ın yadigârı.
Annesiz, babasız büyüyen amcama, babama analık yapan Huriş babaannemin oğlu.
İnci’nin aşkı, canı kocası Teo’su.
Ali’nin canı babası.
Babamın, amcamın, halamın teyze oğlu,
Figen Abla’mın biricik abisi...
Gitti.
Evvelki haftalarda dostu olan doktoruna gidiyor, bu arada bel ağrısından bahsediyor.
“Film çektir” diyor doktor.
O film sonrası başına bunların geleceğini tahmin bile edemiyor.
Kim eder ki?
Bir yerde ağır kanser var. Karaciğerde kanser. Vücutta metastaz.
Sonrası hastane. Kemoterapi deniyor.
İlk kemoterapiden sonra böbrek bozuluyor.
Bekliyoruz, dua ediyoruz ve pazartesi sabahı o acı haber geliyor, “Teo artık yok.”
Söz gecesi:
Huriş, İnci, ayı eniştem Nejat (çocukluğumdan beri öyle dermişim, adı öyle kalmış) ve Teoman...
Ha bir de Huysuz İhtiyar var, “amcam” olur.
Dedem, babam, Teoman, ayı Nejat beni veriyorlar, huysuz bir türlü vermiyor.
Kocamla beni kenara çekip, “siz valla manyaksınız” diyor; huysuz işte.
Ayşe doğuruyor:
Ayşe dokuz doğuruyor, önceleri kimseler anlamıyor. Teoman odanın buzdolabına şampanyalar koyuyor. Kutlama zamanı.
Sonra Ayşe’nin barsakları düğümleniyor, Teoman şampanyaları çıkarıp hemşirenin uzattığı kan torbalarını yerleştiriyor.
Kocayla boşanıyoruz:
Teoman; “hayır” diyor, “bakın size Antalya’daki otelde yer ayırttım, iki gün gidin, tekrar düşünün.”
Gidiyoruz, bize balayı odası ve balayı programı organize etmiş.
Eh haliyle barışıp dönüyoruz.
Amcam ölüyor:
Bodrum’dan Teoman arıyor, “Oğuz Abi kalp krizi geçirdi.”
Teoman davet etmiş, “gel kafa dinle” demiş, amcam da gitmiş.
Sonrası amcam hastane yatağında, Teoman ve oğlu Ali odanın kapısından kafayı uzatıyorlar.
Amcam onları görünce, “ya kusura bakmayın çocuklar, sizi de çok üzdüm” diyor ve vefat ediyor.
Ali’yle Teoman o anı hiç unutmuyor.
Babam öldüğünde Teoman günlerce yiyip içmiyor.
Benim de babamın ölümünden sonra sığındığım liman o oluyor.
Amcam bir yazısında yine ailemizden bahsediyor; Teomanla ilgili kısmı aşağıda:
“Büyük teyzem Huriye Ermete, bir İngiliz leydisi olarak oğlunu büyüttü. Yani yeğenim Teoman Ermete, Amerika’da burs kazandı ve Amerika’dan koyu bir sosyalist olarak döndü.
Arkadaşları Deniz Gezmiş, Yusuf Arslan ve Hüseyin İnan, idama mahkûm edildiler.
Teoman eylemler sırasında böbrek taşı sancısı nedeniyle Hacettepe Hastanesi’nde yattığı için sadece 5-6 yıl yemekle yetindi.
Üstelik de babası NATO’da albaydı. Şu anda Türk turizminin duayenlerinden biridir.”
Ya işte böyle canımız gitti,
Mekânın cennet olsun Teoman Abim. Bizimkilere selam söyle.
Şimdi artık oralarda bezik mi oynarsınız, yağlı güreş mi yaparsınız, çilingir sofrası kurar, sağlığa iki kadeh mi çakarsınız, bilmiyorum. Ama seni çok özleyeceğiz, onu biliyorum.