Final-Four: Şampiyonluğa “1” Maç Kaldı!

Maça iki takımında fiziksel üstünlüğü ön planda tutarak çıkacağı bekleniyordu. Özellikle Zalgris’in Pangos, Toupane-Ulanovas (kanatlar) ve Jankunas-Davis’ine (sert, hareketli uzunlar) verdiğimiz karşılık, müsabakanın ritmini belirledi. Bizim, Ahmet-Vesely başlangıcımız sayesinde, Vesely’nin dış alanda yaptığı savunmanın handikabı olan defansif ribauntları, Ahmet ile toplayabildik. Savunma ribauntlarını topladıkça, ritmi ve tüm maçın hakimiyetini ele geçirdik. Zalgris’i bu sezon durdurmak için en başa yazılan formül Pangos’u yavaşlatmak. Oyuncuyu, Guduric ile eşleştirmemiz ve driblingi kestiği anlarda da Vesely’i üzerine salmamız sayesinde, Zalgris ilk basketini ancak 4.30 dakika sonra bulabildi. Bu sezonun takımının en büyük özelliği rotasyonuyla parkenin iki tarafında da enerjiyi yüksek tutabilmesi. EuroLeague, Final-Four’u başlayalı 7.30 dakika olmuşken, biz 11 oyuncuya süre vermiştik bile. İkinci çeyrekte, dinlenen esas 5’in Datome sabitiyle tekrar parkeye dönmesi, 8-0’lık seriyi ve 32-20’lik skoru getirdi. İlk yarı boyunca, rakibin 4 asistine karşılık 12 top kaybı yapması, hatta daha doğrusu rakibe 12 top kaybı yaptırmamız, savunmadaki konsantrasyonumuzu en iyi anlatan istatistikti.

İkinci yarıya enerjimiz düşük başladık. Zalgris’in savunmadaki iyi yerleşimi, bizi top kayıplarına itti. Skor üretemedikçe rakibin kendine güveni geldi ve hücum ribauntlarında da üstünlük kurmaya başladılar. 10 sayının üzerine çıkmış fark, 11-0’lık Zalgris serisiyle bir anda 2 sayıya kadar geriledi. İşte tam bu noktada, Dixon oyuna girdi ve ondan beklediğimiz kıvılcımı, bize volkanik patlama olarak parkeye yansıttı. Sayı olarak sıkıştığımız anda, şampiyonun sahadaki vücut bulmuş halinin 10 sayısıyla tekrar farkı çift haneli sayılara çıkardık. Oyuncunun ortaya koyduğu ruh, tüm takımı kendisine getirdi. Son 3 dakikaya girerken, 3 oyun kuruculu 5’e dönerek, rakibin tam saha baskısı kırdık ve maçı 76-67 kazanmayı başardık. Özellikle Dixon’ın, 35 yaşında, işler ters giderken tüm sorumluluğu almasını anlatacak kelimeler yetersiz kalıyor.

Koç Obradovic’in kariyerinde kırılmadık rekor kalmadı. En çok Final-Four oynayan, en çok kupa kazanan kişi. Hatta Real Madrid’in 9 EuroLeague şampiyonluğu varken, Koç’umuzun da 9 EuroLeague şampiyonluğu var. Fakat enteresandır, “aynı takım” ile 2 yıl üst üste daha önce kupayı kaldıramadı. Pazar günkü maça, Koç Obradovic’in kariyerindeki bir ilk için de çıkacağız!