Kocaman Adam etkisi

Bu galibiyet tur gibi geliyor…

Çok mu iyi oynadı Fenerbahçe?

----- Hayır.

Çok iyi bir takım ile mi oynadı?

----- Hayır.

Ancak öylesine alışmışım ki, ilk turlarda takımlarımızdan daha az güçlü takımlara elenmeye, bana bu sonuç çok iyi geldi…

Hele 1-0 yenik duruma düşmüşken, öne geçmek, çok keyif verdi!

Sadece sonuç değil esas kazancımız; Ciddiyet!

Bizler sezon başında takımlarımızı toparlarken, Avrupa’da elenmeye alışmış bir milletiz…

Coğrafik yapımız itibari ile “zor” toparlanırız…

En önemli maçı ıskalar sonra çabalarız…

Bu kez öyle olmadı…

Aykut Kocaman’ın ciddiyet kokan eli takıma değmişti…

****

Aslında kadroya baktığında geçen yıldan kayıp çok, ilave ise epi topu iki oyuncu idi…

Eski kadrodan Mehmet Topal, Kjaer, Robin van Persie’de olmayınca, ne fark var? Diye düşündük…

Fark, eskinin “yatan” oyuncularında!

Ben Alper’i, Fenerbahçe’ye geldiği günden bu yana bu kadar iyi görmedim…

Nedeni, önce kendi bakış açısında ve ona bağlı olarak güçlenmesinde olsa gerek… Onu da izninizle, teknik kadroya bağlıyorum…

Ozan’ı da Fenerbahçe’de hiç böyle görmemiştim… Orta sahanın tüm sorumluluğunu aldı… Alper için yazdığım nedenleri tekrar etmek gerek…

İkinci yarı yorulmalarını ve oyundan kopmalarını da şimdilik görmemek gerek!

Elbette İstanbul’a döndüklerinde eski alışkanlıklarına devam etmemeleri şartı ile(!)

****

Gelelim Ahmethan Köse’ye;

İşte benim en büyük mutluluk kaynağım orada duruyor…

7 Ocak 1997 tarihinde Kahramanmaraş'ta dünyaya gelmiş.

20 Eylül 2011 tarihinde Fenerbahçe amatör takımına transfer olmuş…

6 yıl boyunca Fenerbahçe altyapısında forma giymiş. 60 maçta 34 gol atarak Fenerbahçe A takımı oyuncusu olmuş…

20 yaşındaki 1.82'lik bu genç santrafor, Türkiye U16 takımında 15 kez, Türkiye U17 takımında 2 kez, Türkiye U18 takımında 2 kez ve Türkiye U19 takımında 3 kez forma giymiş...

İşte ben bugün bu adamı sahada gördüğüm için çok mutlu oluyorum! …

Çok iyi oynadığından çok müthiş olduğundan değil…

Bir mantık devriminin başlangıcı olduğu için…

Alt yapı denilen şey budur!

Eksiğin olduğu zaman alırsın, oynatırsın, hiçbir şey yapamaz ise “ruhunu” verir!

İşin ciddiyetini hatırlatır!

Buraya “yatmaya gelenlere”, kulübün tarihini hatırlatır!

Kendine getirtir!

***

Yıllardır Van Persie, Emenike, Sow, Fernandao gibi 50 milyonluk Euro harcadığımız hücumculardan şovlar izledik ama hiç “ciddiyet” görmemiştik(!)

Hepsi birden şu veya bu şekilde bugün burada olamadılar…

Ne yapardı bir yabancı hoca?

Veya ne yapardı kendinden korkan bir yerli hoca?

Pozisyonu santrafor olmayan bir oyuncuyu koyar oraya ve bakardı…

İnanın yenilirdik!

Büyücülük yapmıyorum! Abartmıyorum!

Gerçekten durum budur…

Ahmet çıktıktan sonra Sturm Graz’ın üstümüze nasıl geldiğini hatırlayın…

Ahmet, hiçbir şey yapmadı ise rakibi bozdu… Oyun kurmasını zorlaştırdı… Topu tuttu… Rakibin tutmasına engel oldu… Takıma nefes aldırdı…

Santrafor artık gol demek değil…

Bazen de savunmanın ilk halkası demek…

Özet ile ben çok keyif aldım Ahmet’ten ve onu oynatan Adam’dan…

***

Gidilecek çok yol var…

Savunmanın özelikle sağ bölümü çok aksıyor…

Monaco’da son 20 dakika oyundan çıkan Valbuena, takımın vazgeçilmezi olmak zorunda kalıyor…

Olsun…

Tamamı çözülür bu problemlerin!

Kocaman Adam şampiyonluklar kaybetmişti ama O’nun zamanında bu takım cezalı maçlarında bile 42 bin kadın ve çocuk taraftara oynuyordu(!)

Biz onu 10 bin kişi ortalama ile karşıladık(!)

Bıraktığı takım fizik olarak öylesine iyiydi ki, Yanal’ında katkıları ile açık ara şampiyon oldu…

Şimdi her alanda çok geri düştük…

Arayı kapatmak yine renklerine âşık eski bir emektara düştü…

Sabretmek ve stadımızı doldurmak ise bizim görevimiz!

Haydi, bakalım herkes görevinin başına!