Biiiirr!

Bugün “bir” dedik…
Sayıları sabır ile sayacağız…
Fenerbahçe Ülker ile Final Four’a gideceğiz…

***
Maç bilek güreş, gibi oldu…
Maçın başından 30. Dakikaya kadar geçen yılın şampiyonu Maccabi öndeydi…
Pargo’nun bire birlerine çözüm getirememiştik.
Hücumda istediğimiz düzende oynasak bile savunmada Pargo’yu ve asistlerini, çözemiyorduk…
Benim gözüm ise sürekli Obradovic’de idi…
Her zaman kızaran bağıran fırça atan gitmiş…
Sanki çizdiği oyunun birinci perdesini izler gibiydi.
Tabi ben bunu maç bittikten sonra yazıyorum(!)

***

Nitekim ikinci yarı bilek bir kez büküldü…
Bir daha hiç geri düşülmedi…
Maccabi ‘nin dört oyuncusu 30 dakikanın üstünde süre alırken yorulmuşlardı…
Fenerbahçe Ülker değişerek dinlenerek oynadı…
Sonunu diri ve iyi bitirdi…

***

Ben size bir tane kırılma anını anlatayım;
Pargo, sürekli olarak kendini tutan oyuncumuzu rahatlıkla geçip ya atıyor ya da attırıyordu…
Savunma yapan oyuncularımız; titrek, geri kaça kaça oynarken, Kenan Sipahi ilk kez üstüne üstüne giderek baskı yaptı…
İşte o anda salonda inanılmaz bir uğultu koptu…
Top kapıldı…
Bir daha hiç kimse yerine oturmadı…
Fenerbahçe’de bir daha hiç geri düşmedi…

***
Size büyük bir ihtimal ile televizyondan izleyemediğiniz bir sahneyi daha anlatayım…
İlk yarındaki en iyi oyuncumuz Vesely üç faul almış uzun süredir kenarda oturuyordu…
Maçın bitmesine de sanrım 6-7 dakika kalmıştı…
Maç ta kafa kafaya gelmişken;
Obradovic kulübeye döndü ve eliyle “gir” dedi…
Vesely havadan uçarak sahanın içine daldı…
Çevikliğine ve oynama arzusuna inanamazsınız…
Meğer hoca Zizis’i işaret etmiş…
Vesely yerine oturmak zorunda kaldı…
Elbette bir dakika sonra oyundaydı…
Sonrasını biliyorsunuz…
Havadan uçan kaçan her topu potanın içine soktu…
Bence bu maçın kahramanıydı…

***
Bugün “Bir” dedik…
Kolay olacak gibi hissetmeyelim karşımızda bu maçları onlarca oynamış bir camia var…
Zor olacak ama
Biz derin ve arzulu kadromuz ile
Koçucumuz ve bugünkü taraftarımız ile Madrid’e gideceğiz…
Efes’imizden de bir sürpriz bekleriz…