Sarıkeçililer

ATLAS Dergisi, göçerliği ısrarla sürdüren Sarıkeçililer'in göç kervanını izledi. Göç katarı Sonbahar gelmiş ve kışlaklara doğru göç başlamış. Deli lakaplı Bekir Bacak ve Ramazan Bacak'ın Akış Mehmet'in ve Pehlivan Mehmet'in katarları bir sıra olmuş. Tüm yükleri ve yaz boyunca ürettikleri yağ, peynir develerin sırtında. Katarın başını Pehlivan Mehmet'in karısı Emine çekiyor.

Kendi dünyalarını sırtında taşımaya devam eden bir Yörük aşireti Sarıkeçililer. Sanki hiçbir şey değişmemiş gibi yüzyıllardır aynı biçimde yaşıyor, her şeye rağmen geleneklerini ısrarla sürdürüyorlar. Katarlanmış devlerle göçe başlıyor, keçileriyle birlikte otlak peşinde koşuyorlar. Ne belirli bir yaylakları ne belirli bir kışlakları var. Kıl çadırlarını kondurdukları yer onlara ‘‘yurt’’ oluyor. ATLAS Dergisi, Toroslar'ı aşıp Anadolu'nun içlerindeki yaylalara oradan Akdeniz'in ılık sahiline savrulup duran Sarıkeçililer aşiretinin öyküsünü yazdı.

Mevsimlik yolculuk

Kışlakları genellikle Akdeniz sahilinde, Silifke, Mut, Aydıncık civarlarında. Baharla birlikte Sarıkeçililer'i kışın soğuğundan koruyan kara kıl çadırlarda bir hareketlilik başlar. Tüm oba göç heyecanını yaşamaya, hazırlıkları tamamlamaya koyulur. Yolun uzun olduğu düşünülerek kullanılacak eşyalar diğerlerinden ayrılır ve öylece develere yüklenir. Mayıs ayıyla birlikte göç kervanı yollara düşer. Uçurum kıyılarından, dik yarlardan, dar boğazlardan geçerek Toroslar'ı aşarlar. Karaman, Konya civarındaki yaylalara ulaşınca yolculuk bitmiş sanılır. Oysa çok değil iki ay sonra aynı yolu bu kez geriye kat edeceklerdir.

Sarıkeçili aşireti, Anadolu'daki en eski Türkmen aşiretlerinden biri. Tüm Türkiye'de göçebeliğin son bulduğu bir dönemde giderek nüfuslar azalmış olsa da geleneksel yaşam tarzlarını sürdürmeye devam ediyorlar. Tüm zenginlikleri keçi ve develerden ibaret. Yaz kış çadırda barınıyor, sürü ve otlak peşinde dolanıp duruyorlar. Kadınlar çocuklarını dağlarda ebesiz doğuruyor. Bir Sarıkeçili kadını ATLAS Dergisi yazarının ‘‘Ebeniz yok mu?’’ sorusuna aynen şöyle cevap veriyor; ‘‘Bak şu ağaçlar hep ebedir.’’

İçel'in Mut ilçesi yakınlarındaki Akdağ mevkii. Bu bölge yolculuğun en zorlu kısımlarından biri. Katar, Mut'a bağlı Alıçdüzü bölgesine doğru ilerliyor. Göç sırasında keçi yavruları ya da ayakları kırılan keçiler, katarın başında giden eşşeklerle tanışır. Bekir Bacak'ın kızı Hatice de keçilerle ilgilenmeyi, onları beslemeyi kendine iş edinmiş.