Övünmek Gibi Olmasın Antepliyiz
Çınar Oskay
1. Çalışkandır.
Bir Antepli sabah 06.00’da beyranla kahvaltısını yapar, 07.00 dedi mi, dükkanını açar. Sürekli iştedir. Ve buna 10-11 yaşında yaz tatillerinde başlar. Mucittir, makineyi, sanayiyi bilir. Kentte 5 organize sanayi bölgesi olması tesadüf değildir. Şehir işgal, açlık gibi büyük zorluklar görmüş, her seferinde kenetlenip ayağa kalkmış. Çalışmak, çalışmak, çalışmak… Burada bir gelenektir…
2. Yemek İçin Yaşar.
Gözünü beyrana sarımsağı basarak açan birinin öğle ve akşamını hayal edin… Bu şehirde sarımsak kokmak bir mevzu değildir. Tıpkı İtalya’nın, Fransa’nın gerçek gurme kentlerinde olduğu gibi. Kahvaltıda o beyranı yiyin, iş toplantısında kimse size nane aromalı sakız uzatmaz…
Anteplinin arabasında mutlaka Antep fıstığı bulunur. Torpido gözünde yoksa vites kolunda, orada yoksa yan kapının cebinde, bagajda… O arabadan o fıstık kutusu çıkacaktır, bunu garanti ediyorum.
Aynı bagajı karıştırın, şunların olması da kesindir: Mangal, şiş ve yanlış görmediniz: Çiğ köfte tepsisi! Evet, krikonun altındaki!
Öğle yemeğine giderken akşam ne yenileceği tartışılır. Çok da ciddi bir tartışmadır bu. Konu önemsenerek irdelenir. Öyle “akşam bakarız” diye geçiştirmeye kalkmayın…
3. Misafirperverlikten Öldürebilir.
Antepliler evine gelen misafiri öteki dünyaya yollayıncaya kadar yedirir! “Ben, almayayım, çok doydum, yeni yedik” gibi ifadeler burada anlaşılmaz. Antep Türkçesi’nde bu kavramların karşılığı yoktur. Antepliler, insanı besleme konusunda bir istihbarat ağı gibi sistemli çalışır. Gerçek hikâye… İki gün tüm şehri yedik, sabah havaalanına giden araca bindim, yola çıkıyorum ki otel görevlisi nefes nefese yetişip son anda arabaya bir kutu baklava fırlattı.
“Artık bitti” dedim, İstanbul’da gazeteye geldim. Bir baktım, masamın üzerinde dev bir kutu baklava daha! Biz masum masum Antep’i gezerken, önceden kargoyla göndermişler!
Misafirperverlik bir tutkudur. İş yapanlar anlatıyor: Antep tüccarı 200 lira için saatlerce pazarlık eder. Ama aynı adamın evine git, önüne 28 çeşit yemekli 1000 liralık sofra kurar.
4. Yemekte Kadın-Erkek Çekişmesi
Kebap ve çiğ köfte yapmayı bilmeyen Antepli erkek yoktur. Bu konuda en iyi olduğunu iddia etmeyeni de…
Mangalın ateşi her yerde ilelebet yanmalıdır. Pazar günleri sahreye giderler, yani pikniğe…
Bir şehir efsanesine göre hafta sonu ilk kez Gaziantep’e uçan bir THY pilotu, ormanlık bölgenin üzerinde uçarken çıkan dumanı görmüş ve telaşla ‘orman yangını anonsu’ yapmıştır.
5. Her Antepli Antep’e Aşıktır.
Paris, Roma, Gaziantep’in yanında halt etmiştir!
İster Bakırcılar çarşısında çırak olsun, ister Harvard mezunu bir ekonomist, her Antepli bundan emindir.
“Övünmek gibi olmasın, Antepliyiz” derler.
Kurtuluş Savaşı’nda yazılan destan ve Türkiye’nin 1 numarası olan yemekleri bu güveni tazeler durur.
6. Korkusuzdur.
Cesurlardır. Kimsenin geri vitesi yoktur. Sanırım tarihsel bir özellik. Eski Antep’te binaların duvarlarındaki kurşun delikleri, şarapnel izleri, anıyı canlı tutar. Hepsi kabadayıdır. Ama bir kişiden korkarlar: Evde eşlerinden... Gerçekten hepsi karısından korkar.
7. Gaziantep Kadını Çok Yaman Olur.
Kadını kendini hayatta ezdirmez! Tatlı dedikodular eşliğinde yaptığı muazzam yemeklerin ünü yurt sınırlarını aşmıştır! Kebap erkeklerde, sulu yemek kadınlardadır.
Bayramlarda gelenek olan yuvalamayı yapmaya iki gün önceden başlarlar.
Bayram namazından sonra eve gelip yuvalama yemek önemli bir Antep geleneğidir.
Şiveydiz, balcan dolması, malhıtalı köfte cabası… Parmaklarınızı yersiniz. Bu şehirde ilk kez açılan Mc Donald’s’ın anında battığı rivayetler arasındadır.
Gaziantep Türkiye’nin tadı, lezzetidir.
Afiyet şeker olsun…