Keşfedilmemiş cennete geçit: Myanmar

Altın tapınaklar, gölde yelkenle karşılanan gün doğumları, bilinmeyen adaların küçük köyleri, beyaz kumlu sahillerde motosiklet turları, lüks otellerde hindistan cevizi yudumlayarak rahatlama… Dünyaya kapılarını yeniden açan Myanmar’da 17 günlük yolculukta bunların hepsini yaşadım... İşte 17 günlük Myanmar seyahatim...

Sabahın beşinde kamyonetten indik. Bu saatte tek ışık kaynağı yıldızlardı. Aksi halde zifiri karanlığa gömülecektik. Tek duyabildiğimiz ağustos böcekleri ve horozlardı. Bize günün henüz başlamadığını hatırlatıyorlardı.

Myanmar’daki Inle Gölü’ndeyiz. 116 kilometrekarelik yüzölçümüyle ülkenin ikinci en büyük gölü ve ülkenin en çok turist çeken doğa parçası. Buna karşın hâlâ şaşırtacak kadar sakin, sessiz. Ağaçtan oyulmuş ince tekneye emekleyerek girerken sessizlik sürüyor. Sonra gölde geziye çıkıyoruz, tekneye çarpan dalgaların sesini dinleyerek…

Motor çalışıyor, dağların eteklerindeki muz bahçelerinin içinden geçiyoruz. Bu arada gökyüzü usulca aydınlanıyor. Gölün üstü sisle kaplanıyor. Yavaşça suyun rengi pembeye dönüşüyor. Nefes kesecek güzellikteki güneş ufuktan yükseliyor. Çevre o kadar sessiz ki insan kendisini yeryüzündeki tek canlı gibi hissediyor.

Sihirli, huzurlu ve büyülü bu geziler Inle Gölü’nün Myanmar’ın en popüler turistik mekanı olma özelliğini bir kez daha gösteriyor. Müthiş doğasının yanı sıra ülkede turistlere yönelik pek çok yerel, otantik etkinlik düzenleniyor.

Daha klasik turlar arayanlar için balıkçı köyünü ziyaret seçenek olabilir. Tek ayak üstünde avlanan balıkçılar fotoğraf makineli turist görünce hemen poz veriyor. Balıkçı köyünü geçip nehirde yol almayı sürdürüyoruz. Taung Tho köyüne varıyoruz.

uda figürleriyle, bambu ormanıyla bilinen köyde kahvaltı yapıyoruz. Baharatlı erişte çorbasını kaşıklıyoruz. Bu küçük pazarların esnafı hızla yükselen turist trafiğinde yabancılara alışık. Yine de otantik atmosfer korunuyor. Koşuşturan tavuklar, kirli sokaklarda yarışan çocuklar, arkada altın kaplı tapınaklar…

Göl üstündeki küçük köylere girip çıkarak gezimizi sürdürürken “Burma’daki Venedik” diye espri yapıyor rehberimiz. Yüzen saz yığınları üstüne kurulmuş köylerde ulaşım teknelerle sağlanıyor. Bambudan hasırlarla yapılmış evlerden birinin ahşap zemininde farklı kuşaklardan iki kadın oturuyor.

Elleri durmaksızın çalışıyor. Yeşil Burma sigarası sarıyorlar. Burma tütününe kurutulup ufalanmış mango ve muz yaprağı karıştırıp, gölde yetişen sazlıkların yapraklarına sarıyorlar, pirinçle yapıştırıyorlar. İçimi yumuşak. 50 tanesi 8 TL civarında.

Burma geleneğine göre kadın yeşil çay servisi yaparken bir yandan da ailenin geçim yöntemini anlatıyor, evlerini gezdiriyor. Pek büyük olmasa da Buda heykelinin bulunduğu geniş oda dinsel saygı nedeniyle neredeyse bomboş. Bitişikteki dar odada tüm aile bir arada yer yatağında uyuyor.

Pencerelerde cam olmadığı için odaların içi güzel bir esintiyle havalanıyor. Köy dağlar, pirinç tarlalarıyla çevrili. Hayal gibi bir manzara…

Puro meraklılarına yönelik turların yanı sıra seramik ve demir işlerine meraklılar için de benzer turlar yapılıyor. Inle Gölü çevresinde dağ yürüyüşüne çıkmak, dağ bisikletiyle gezmek mümkün. Başta bağlar olmak üzere bölgede görülebilecek daha pek çok şey var.

Göl çevresinde yaşayan kabileleri tanıtan turlar da çok popüler. Özellikle ‘uzun boyunlu’ Padaung kadınları ilgi çekiyor. Boyunlarına çok sayıda halka takarak güzelleştiklerine inanıyorlar.

Inle Gölü’nden gece otobüsüne atlayıp ülkenin en büyük şehri Yangon’a gittik. Beş milyon nüfusuyla ülkenin en büyük şehri Yangon’a vardığımızda göl atmosferinin aksine kaotik bir trafik ve telaşın içinde bulduk kendimizi. Kaldırımdaki yemek tezgahlarından yayılan koku eşliğinde sokakları gezmeye başladık.

Kalabalık caddelerde köpekler huzur içinde uyuyor, telaştan yorulanlar bir kenarda Myanmar çayı içerek dinleniyordu. Kimi zaman modern restoranların, barların önünde yürüyen rahiplerle karşılaştık. Bu manzara bize kültür çatışmasını düşündürdü.

Ülke hızla dünyaya açılsa da McDonalds, Starbucks gibi uluslararası zincirler henüz bu küçük ülkeye ayak basmamıştı.

Altın kaplı Shwedagon ve Sule tapınaklarını gezdikten sonra rotamızı batıya, Ngwe Saung sahiline çevirdik. Kristal berraklığındaki denizi, bembeyaz kum kaplı sahili, palmiyeleriyle bu bölge sahil otellerinin gözdesi.

Acıktığınızda palmiye yaprağına sarılıp pişirilmiş balık, deniz ürünleri sizi bekliyor.Ülkeyi gezmiş, pek çok macera yaşayıp yorulmuş turistlere bu bölge geniş ve boş sahilleriyle sakin, huzurlu dinlence imkânı sunuyor.

Bununla birlikte, birkaç günlük istirahatten sonra keşif turuna çıkma olanağından vazgeçmeyin. Günlük 40 TL’ye kiralayacağınız motosikletle sahile inip dalgalarla baş başa kalmak isterseniz, kumda dengenizi korumak bile başlı başına bir macera olacak.

Saçımızı rüzgâra verip kumsalları, yüzme havuzlu otelleri geride bıraktık ve ormanların içindeki küçük köyleri keşfe çıktık. Nehre vardığımızda küçük ahşap teknelerde, şaşırtıcı sayıda motosikletliyle bir kıyıdan diğerine geçtik.

Bu küçük adalarda çocuklar peşimizden koşup el salladı. Sanki bizden önce çok az turist geçmişti buralardan.

Myanmar’a gittiğinizde, zaman bulabilirseniz bir gününüzü ayırın ve bu küçük adalar, köyler arasında yolculuğa çıkın. Kendinizi cennet doğanın içinde gerçek bir kaşif gibi hissedeceksiniz.