Return of the lion

Neydi bu taktik? Öncelikle kendi alanında ve orta sahada kalabalık olarak G.Saray’a alan ve düşünme fırsatı vermemek. Sonrasında ise Cuper’in Galatasaray’ı asıl bozan hamlesi... Çift forvetten biri olan Hasan Kabze’yi top rakipte iken Selçuk ile yakın oynatarak başlangıç noktasına arıza vermek.  Yine aynı anlayış ve aynı saha dizilişi ile çıkan Orduspor’da ilk maça nazaran değişen tek “bir şey” vardı. O da çok fazla “bir şey” yapmalarına gerek kalmamasıydı. İlk gol zaten hediyeydi. İkinci golde de ilki kadar olmasa da yine bir ikram vardı. Kısacası çok emek harcamadan kolay goller buldu ki Orduspor, “Maçı ilk yarıda bitirdim” diye düşündü.
G.Saray’ın hücum hattında çok iyi bir karışım var. Çabuk ve süratli bir Burak, tecrübeli ve fizik gücü iyi bir Drogba ile yeteneki ve organizatör bir Sneijder. Bu üçlüyü daha etkili hale getirmenin yolu orta sahanın çabuk ve öne oynaması.
İşte burada tek sıkıntı Hamit... Bir kanat oyuncusu olmasını beklemiyorum ama ayağında topu fazla tutması oyunun yavaşlamasına, rakibin toparlanmasına ve forvetlerin seçeneklerinin azalmasına sebep oluyor.

KALİTENİN GÖSTERİSİ

SNEIJDER olması gereken yerde oynamaya başlayınca kalitesini ve etkisini oyuna koymaya başladı. Orduspor maçı Sneijder’in Galatasaray’daki gerçek manadaki ilk maçı oldu.
Drogba’nın oyun görüşü, gücünü kullanma kalitesi ve çevresini oynatma becerisi mükemmel. Ama bu maçta benim en çok beğendiğim oyuncu Amrabat oldu. Burak Yılmaz ayrı bir övgüyü hak ediyor. Artık Türkiye’yi aşan oyunu ve golcülüğü ile Avrupa’nın ilgisini fazlasıyla çekecektir.

ARENA’DA NE GÖRDÜK?

Dany’de Schalke maçındaki hatasının stresini.
Taşın kuşa değil kuşun taşa çarptığını.
Amrabat’ın geldiğinden beri en iyi oyununu.
Drogba’nın stoperleri şikayet ettiren fizik gücünü.
Sneijder’in “Ben forvet arkası oynamalıyım” mesajını.
Burak’ın maçı çevirecek kadar üst seviyedeki hırsını.