Olimpiyat koşusunda neler yaşadım

Olimpiyat ateşi İngiltere’nin dört bir yanını sarmış durumda.
Atina’dan yola çıkan olimpiyat ateşi, 19 Mayıs’tan bu yana İngiltere’nin dört bir yanını geziyor.
Biz de 12 kişilik Türk ekibi olarak York güzergahında olimpiyat meşalesini taşıdık...

İşte izlenimlerim:

• Pekin Olimpiyatları’na kadar meşale dünyada pek çok ülkeyi dolaşıp en son Olimpiyat Stadı’na geliyordu. Pekin Olimpiyatları’yla birlikte bu kural değişti ve meşale sadece olimpiyatın yapılacağı ülkede gezdiriliyor.
• Yaklaşık bir aydır İngiltere’de yüzlerce kasaba ve onlarca şehri gezen Olimpiyat meşalesini 12 kişilik Türk ekibi olarak York parkurunda taşıdık.
• Olimpiyat meşalesi taşımak için “Once in a lifetime” deyip duruyorlardı bana, yani insanın hayatta bir kez başına gelebilecek bir olay... Beyaz olimpiyat eşofmanlarını giyene kadar hiç öyle hissetmediğimi itiraf etmeliyim...
• Olimpiyat meşalesini 8 bin kişi taşıyor. Bunların 7 bini İngiliz zaten... Geriye kalan bin kişiyi de Samsung dünyanın dört bir yanından seçiyor. Türkiye’den de “fark yaratan” hikâyeleriyle öne çıkan 12 kişiyi seçtiler.
• İşte o 12 kişi: Meltem Cumbul, Harun Tekin, Türkiye’yi Kış Olimpiyatları’nda temsil eden Kelime Aydın Çetinkaya, milli yüzücü Hasan Emre Muşluoğlu, medyadan Şelale Kadak ve ben, yaptıkları sosyal projelerle tanınan Cem Arslan, Deniz Yılmaz Atakay, Mustafa Çakıroğlu, Ercan Tutal, Derin Nur Ural ve Tuna Yılmaz.
• Ben bu kadar etkileyici bir şey olduğunu tahmin etmiyordum bu işin... Otobüsten elimde meşaleyle indikten sonra bir popstar gibi hissetmeye başladım kendimi... Etrafımı çevirenler, alkışlayanlar, benimle fotoğraf çektirmek için sıraya girenler... Hayatımda böyle bir ilgiyi bir daha göreceğimi sanmıyorum.
• Bu organizasyonu yapan Samsung’tu. Haftalar süren ve 8 bin kişinin katıldığı koşu maratonunu organize etmek çok zor. Sadece bunun için 360 kişi görev yapıyor. Her biri işine çok hakim gençler ve tıkır tıkır işledi sistemleri. Bu kadar büyük çapta ve kusursuz bir organizasyon az gördüm ben...
• Çılgınca alkışlayan coşkulu bir kalabalığın arasından alkışlarla meşaleyle geçmek... Kesinlikle insanın ayaklarını yerden kesen bir duygu... Bir ara “Bunlar toplaşıp benimle kafa yapıyor olmasın” diye aklımdan geçirmedim değil...
• Harun Tekin günün en son koşucularından biriydi. Hızını alamayıp otobüsten inerek otele kadar koşmaya devam etti.

Farklı mekân aynı slogan

Meltem Cumbul, Altın Küre’den sonra Olimpiyat’ta da “Yurtta sulh cihanda sulh” dedi.
“Peace at home, peace in the world” yazılı, Atatürk’ün imzası bulunan bantları İngilizler’e dağıttı Meltem.
Koşu sırasında bu bantlardan birini başına bağlamak istedi ama Olimpiyat komitesi izin vermedi. Bu bantları Meltem’in hayranları özel olarak hazırlamış. Meltem de bavuluna koyup getirmiş.

Olimpiyat öpücüğü

Meşalenin, bir önceki koşucunun meşalesiyle yakılması anına “olimpiyat öpücüğü” deniyor. Ve koşunun en önemli anlarından biri bu.
Ben turun ilk koşucusu olduğum için “öpücüğü” yani ateşi görevlilerden aldım. Devrettiğim ise 13 yaşında Annie adlı bir İngiliz kızdı...
Kendi koşusunu bitirdikten sonra otobüse gelen Annie, gözyaşlarını tutamadı.
“İnanılmazdı” diyerek ağladı...

Herkes sokaklarda

Olimpiyat ruhu diye bir şey varmış gerçekten. Bunu ilk defa İngiltere’de hissettim.
Yol boyunca herkes kaldırımların iki tarafına dökülmüştü; yaşlılar, gençler, çocuklar, engelliler, pusetlerinde bebekler, köpekler... İnanılır gibi değildi ve herkes bizi alkışlıyordu.

2020’yi almalıyız

Hayatımda ilk kez bir olimpiyat havası soludum, daha oyunlar başlamadan bu bile yetti bana.
Avrupa Futbol Şampiyonası falan hikâye...
2020 için tartışmasız Olimpiyatlar’a yüklenmeli Türkiye...
Birinden biri tercih edileceği için asla futbol değil, olimpiyat oyunları olmalı bu...
Tercihini olimpiyatlardan yana kullanmalı Türkiye.
Türkiye’nin dört bir yanı bu olimpiyat havasını mutlaka solumalı, hepimize iyi geleceğine eminim...

İngilizler bile yuh çekti

Harun Tekin ve Meltem Cumbul’la birlikte İngiltere-Ukrayna maçını York’ta bir pub’da İngilizler’le birlikte izledik...

İngiltere golü atınca İngilizler çıldırdı tabii...
Ortalığı yıktılar...
Peki Ukrayna’nın sayılmayan golü olunca?
Terry topu kale çizgisinden çevirdikten sonra hepsi derin bir oh çekti... Ağır çekim gösteriminde ise koca pub İngilizler’den beklenmeyecek şekilde topluca bir yuh çekti hakeme...
“Bu gol nasıl verilmez” dercesine...
Görünen köy kılavuz istemedi ve İngilizler içinde bile golü tartışan tek bir kişi çıkmadı.