Hepimizin doktoru Ziya Ertemer

EKİM ayını yarılamıştık.. Bir gün Karşıyaka’da ev telefonumuz çaldı. Telefonu açan babam, Dr.Ziya Ertemer ile tatlı tatlı dertleşti. Meğer aile doktorumuzun ismi bir sokağa verilmiş, törenle yakında açılacakmış. Çocukluk doktorum bizi törene davet ediyordu. Ziya Ertemer, ailemizin bir ferdiydi, koşa koşa gidecektik. Nasıl sevindik size anlatamam..
Az sonra yine telefon çaldı. Bu kez ben açtım. İnanılmaz derecede candan ve muzip bir ses, benimle matrak geçerek “Üstadım” iye hitap ediyordu.. Halbuki ben üstad filan değildim, o sesin sahibi gerçek bir büyük üstattı. Doktor Orhan Alpyörük de çocukluk doktorlarımdan biriydi, aynı zamanda yabancı devlet büyüklerini Efes’lerde, Bergama’larda gezdiren ünlü bir turist rehberiydi, benim can dostumdu. Meğer onun da bir sokağa ismi veriliyormuş, bizi ailece davet ediyordu.
Meğer iki doktorumuzun sokak törenleri aynı güne denk getirilmiş. Yüce insan A.Kemal Baysak başkanlığındaki Karşıyaka Belediyesi, beldede binlerce çocuğa hizmet etmiş bu iki ünlü çocuk doktorunu aynı gün, benzer törenlerle tarihe geçirmek istemişti.
Amanın ne güzel bir düşünce..
Böylece 21 Ekim 1997 günü, babamla törenlere gittik. Önce Zübeyde Hanım kabrinin karşısındaki 1843 sokağa, “Dr.Orhan Alyörük” isiminin verildiği töreni izledik. Sonra Bostanlı’ya gidip 2008 numaralı sokağa “Dr.Ziya Ertemer” isminin veriliş törenine katıldık. Babamla gözlerimiz ıslaktı. Bizi ailece, “biz” yapan kişilerin mutluluğuna tanık olmuştuk. Ne yazık ki, anamız aramızda yoktu, beş sene önce vefat etmişti.

YAŞA DOKTORUM

Annem sekiz kadar düşük yaptıktan sonra ileri yaşında beni doğurmuştu, bu yüzden ismim Yaşar’dır. İlk çocuk doktorum papyon kravatlı bir delikanlı olan Orhan Alpyörük idi. Beni bebeklikten kucaklayıp ölüme meydan okuyuşumda yanıbaşımda olan kişidir, birkaç yıl sonra ihtisas için Almanya’ya gidince, bu kez Dr.Ziya Ertemer isimli bir evliya bana şefkatli kollarını uzattı.
Tam 1950 yılındayız. Annem üzerime titriyor, sekiz evladını düşüren bir annenin inanılmaz şefkat ve endişe kuşatması içindeyim. Ama evin içinde, onun endişelerini sakinleştiren bir evliya var; her gün doktor Ziya Bey, bize uğruyor. Ateşime bakıyor, kakamı kontrol ediyor, sık sık bademciklerimi inceliyor, kemiklerimi kontroldan geçiriyor, tartıyor, aşı ve iğne yapıyor, şurup içiriyor, bazen bizim evde, bazen çarşıdaki muayenehanesindeyiz; bu seromoniler yıllar boyu sürüp gidiyor. Ben yaşayacağım galiba.. Annem hep dualar okuyup üflüyor suratıma karşı, evimize bir sevgi ve hoşgörü ziyası gibi giren Doktor Ziya ise, beni ilaçlarıyla destekliyor, vitaminleriyle besliyor. Amanın ne çok hastalanıyorum. Annem hep telefon başında. Doktorumuz bisikletiyle bizim evin önünde. Yaz kış, yağmur, çamur, soğuk, rüzgar demeden..
Anneme diyor ki o nazik üslubuyla: “Hocanım.. Zehra ablacım.. Merak etme, çocuğun bir şeyi yok, sarece biraz üşütmüş, bir iğne yaparım geçer!..”

60 BİN ÇOCUK

Böylece büyüdük, geliştik, serpildik. Doktorlarımızı asla unutmadık. Onlar hep gönlümüzde yaşadı. Ailece onlara minnet borcumuz vardı. Önce 2000’li yılların başında Orhan Alpyörük vefat etti. Tabutunu taşıdım.. Bir kaç hafta önce ise Ziya Ertemer’i kaybettik. Vefatını geç duydum. Ankara İlkokulu ve İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi mezunu, Dr.Behçet Uz Çocuk Hastanesi doktorlarından, Karşıyaka Lisesi eski doktoru, 50 yıl boyunca 60 bine yakın çocuğa şifa veren Ziya Ertemer, bir nihavent beste gibi tek başına yaşadığı hizmet aşkıyla dopdolu yaşamını noktaladı. Onu bembeyaz doktor önlüklü ince uzun silüeti içinde, hep gülümseyen çelebi yüzüyle hatırlayacağım.
Hiç evlenmemişti, Allah rahmet eylesin...
Çocuk şarkıları içinde uyusun..
Çocukluk doktorlarımızı hatırlıyor muyuz . Haydi onlara şükran duyalım, rahmet okuyalım.

Karşıyaka’nın ünlü doktorları

Derin tıp bilgileri olan Karşıyaka’nın ünlü eski doktorları, ailelerin birer ferdi gibi uzun yıllar hizmet ettiler. Girmedikleri ev yok gibiydi. Çocukluktan alıp yaşlılığa kadar onbinlerce Karşıyakalının hizmetine özveri ile koştular. Ailelerimizin sırdaşıydılar.. Muayenehaneleri çarşıdaydı, gece gündüz evlere giderler, tüm aileyi kontroldan geçirirlerdi. Parada pulda gözleri hiç olmadı. Hepsine şükran borçluyuz..
Mahmut Şevket Atalkın, Halim Bayar, Fransız Balladur Efendi, Süleyman Tusder, Belediye doktoru Abbas Sarı, Lebit Yurdoğlu, Saada Emin Kaatçılar, Raif Akdeniz, Mustafa Bozoklar, Hüseyin Usmen, İbrahim Usmen, Mustafa Usmen, Fikret Tahsin Soydam, Feridun Bilginer, Şevket Köknar, Melih Abidinoğlu, Orhan Alpyörük, Ziya Ertemer, daha niceleri önde gelen Karşıyaka doktorlarıydı, hepsi rahmetli oldu.
Şimdi geriye yalnızca sevgili dostum Dr. Tahsin Bor kaldı. Her yaz Çeşme’de defalarca buluşup hep uzaklara dalıyoruz. Uzaklarda sevgi, saygı ve hizmet aşkı var. Şimdinin yüzlerce Karşıyakalı doktora başarılar dilerim.

Güzel insandı

Dr. Ziya Ertemer, gerçekte evliya gibi ruh güzelliği olan hoşgörü sahibi bir sevgili insandı.

Biz çocuklar hakkını ödeyemeyiz

Binlerce (yaklaşık 60 bin) çocuğu hastalıklardan koruyan Dr.Ziya Ertemer’in hakkını ödeyemeyiz. Her gördüğümde koşup boynuna sarılırdım. 1994 yılında çekilen bu fotoğrafta arka planda görülen Nesrin Dölek ve kızı Gülgün Orhunöz de, artık hayatta değiller.