Tiyatrocular sahneye çıkmadan önce aynaya çıkarlar. Aynaya çıkmayan, sahneye çıkamaz. Bu kural hiç değişmez, çünkü işin bir parçasıdır ayna. Seyirciyle buluşmadan önce uğranılan son istasyondur. Gündelik hayatın görüntüleri yerine oyunun kişiliğine bürünme noktasıdır ayna. Çünkü sanatçı, normal hayatta karıncayı incitmeyecek denli hassas olsa da, belki birazdan celladı oynayacaktır. Başka bir elbisenin üstüne başka bir yüz ve ifade giymelidir. Aynaya mecburdur yani. Geçer aynanın karşısına ve sonra perde açılır.
Fener Milan’ı nasıl ezdi – Yorgunluktan başını yastığa koyarken uyuyormuş – Takvim’e Rock’n Coke davetiyesi göndermediler galiba – En seksi kadını bevliyeciler mi seçmeli – Reha Muntar ya da ‘Gündüz insan gece enkırmen’ – Bir şey yapmamışsa çocuğunun annesini niye vurdursun ki – Ailenizin sırdaşı Okşan’dan haftanın rüya tabiri – Ebru Çapa’dan evlilik tarifi – Hülya Avşar’a bir saatte işleyen adalet – Sanki bizde yeteri kadar Hoppe yoktu... vs alıntılar.