İlmi(!) araştırmalarıma göre insan-eşek arkadaşlığının beş bin seneyi aşkın bir tarihçesi var. Malumunuz bu arkadaşlık, temelinde eşeğin insana hizmet etmesine dayalı görünüyor. Tabi insan da eşeğe iyi bakacak, zulmetmeyecek, sevecek.. Aslında eşeğin yardımıyla “İnsan”ın, cinsine mahsus bazı hayırlı işlerinde hizmeti görülmüş oluyorken, eşek de ömürboyu sahralarda avare avare dolanıp, amaçsızca ot yiyip tepişeceğine, Allah’ın Halifesi’nin dostluğunu kazanmış, böylece gözetilmiş, hizmetleri vesilesiyle tekamülünü tamamlamış, yüksek yaradılış amacını realize etmiş oluyor. İdealinde bir “kazan/kazan” ilişkisi söz konusu yani…
#Musa Dede