Çok şaşırdım Ermeni açılımına dönmesin

Ermeni açılımı.

Amerika başından beri bastırıyor, AB zaten davul çalıyor. İlle de, açılım diyerek. Türkiye ile Ermenistan arasındaki ilişkilerin normale dönmesi için, Ankara’ya baskı üzerine baskı uygulanıyor.

Normale dönmenin göstergesi, Türkiye’nin Ermenistan’a açılan kapısının açılması. Alican Karayolu Sınır Kapısı’nı açarak, Ermeni açılımını açacağız.

Aynı zamanda Ermeni açılımını dünyaya açmış olacağız.

AYNI GRUPTAYIZ

Şansa bakın, açılım ayağımıza geliyor.

Dünya futbol şampiyonası elemelerinde biz Ermenistan’la aynı grupta yer alıyoruz. Fikstüre göre, önce bizim takım oraya gidecek, sonra onlar bize gelecek. İlk maç geçen Eylül’de Erivan’da.

Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, bu açılımda rol üstleniyor. Büyüklük göstererek, ilk kez bir Cumhurbaşkanı Erivan’a gitmeye karar veriyor.

Nitekim, gidiyor da. Tam bir dış politika manevrası. Şans hazır kucağa düşmüş, bu fırsat kaçmaz.

Erivan’da gayet iyi karşılanıyor. Yüz yıllık husumetin sanki artık sonuna geliniyor.

Bizim medya alkıştan kırılırken, Amerikan ve AB medyasından “çok iyi oldu, yerini buldu” avazeleri yükseliyor.

İşin özünde, diplomatik dille, gerçekten iyi bir demarş. Ama ektiğini biçmek koşuluyla. Burası çok önemli. Attığın adım, yerini bulacak. Bulması için önceden iyi hesap yapacaksın.

BELGRAD FİYASKOSU

Ermenistan Cumhurbaşkanı Serj Sarkisyan bir kaç gündür Sırbistan’a resmi ziyarette bulunuyor.

Önceki akşam BBC World’ü izliyorum. Dünyanın çeşitli yerlerinden haber verirken, kameralar Belgrad’a çevriliyor. Sarkisyan’ın basın toplantısını aktarıyor.

Orada bir gazeteci, Sarkisyan’a durup dururken şu soruyu yöneltiyor:

“Türkiye ile futbol maçınız var, siz maç için Türkiye’ye gidecek misiniz?”

Ermenistan Cumhurbaşkanının yanıtı:

“Giderim ama, eğer Türkler sınır kapısını açarsa...”

Aaaa, kulaklarıma inanamıyorum. Sarkisyan gelmek için söz vermedi mi?

Geçen Eylül’de Gül, Erivan’a giderken koşul öne sürdü mü? Sarkisyan çok ayıp, çok.

Yanıtında samimi ise, kendine göre bir dış politika oyunu oynamıyorsa, bizim Ermeni açılımı yan yatıyor, açılım su alıyor. Tam fiyasko.

ATALAY’A DERSLER

Bugünlerde hepimiz Kürt açılımı ile yanıp tutuşuyoruz. Açılıma pek çok kesimden destek geliyor. İnanarak.

Bu açılımda iki temel beklenti var.

1- Kısa dönemde silahlar susacak.

2- Uzun dönemde Kürt sorunu kalıcı biçimde çözülmüş olacak.

Bunun koşulu, her kesimle açık diyalog.

Ama Ermeni açılımında görüyoruz ki, karşı taraf beklenmeyen biçimde, işi yokuşa sürüyor. Bizim açılım yaya kalıyor.

İçişleri Bakanı Beşir Atalay’a kendi yaptığı basın toplantısı metnini bir kez daha okumasını tavsiye ediyorum. İki nedenle.

1- Söylediklerini gerçekten kastediyor mu, söylediklerini kendisi ve hükümeti gerçekten uygulayacak mı? Yoksa, herhangi bir noktada mazeret göstererek, “olmadı baştan” mı diyecek?

2- Sarkisyan’ın çapraz atışından ders almak gerek. Yolunda gidiyormuş gibi görünen işler, bir anda tersine dönebiliyor. Bu gibi hayal kırıklıklarına önlemi var mı?

DTP umutla ve sabırla kendisine verilecek randevuyu bekliyor.