Bush’un sloganı Juntos Pedemos

Konu, mikrop bir konu. Cumartesi cumartesi nereden çıktı demeyin, haber değeri var bence. Gazeteci Bob Woodward’ın, Irak yalanlarını ortaya çıkardığı için Bush yönetimini fena halde sarsan "State of Denial" adlı son kitabına göre başkan, yellenme fıkralarına pek gülüyormuş.

Hemen her kültürde sadece ergen oğlanları eğlendirebilecek bu fıkraları kabine toplantılarında bile anlatıyormuş. Başdanışmanı Karl Rove ile birbirlerine pırtlı fıkralar anlatıp, aynı içerikli şakalar yapıyorlarmış. Bu fıkraların kabine ortamında paylaşılması, Teksas usulü espri anlayışı gibi görünse de, aslında yellenmenin Anglosakson siyasetinde çok eski bir tarihçesi var. İngiltere Kraliçesi 1. Elizabeth’in, huzurunda yellenen Oxford Dükü’nü sürgüne gönderdiği ve ancak yedi yıl sonra dönebilen düke "Lordum, o yellenmeyi tamamen unuttuk" dediği rivayet edilir.

’Juntos Podemos" İspanyolca bir slogan. Birlikte yapabiliriz ya da başarabiliriz anlamına geliyor.

İngilizcesi de "Together We Can"... Bush’un 2000’de ikinci kez başkan seçilirken kullandığı slogan.

O seçim sonucu Amerika’yı nasıl kara bulutların kapladığını hatırlayacaksınız. Dünyadan özür dileriz diye web sitesi bile kurulmuştu.

İşte o felaket ortamında Houston Chronicle gazetesi bu sloganın İspanyolcası’nı kullanarak, ancak küçük bir harf değişikliğiyle hafif çarpıtarak başlık atmıştı: "Juntos Pedemos". Podemos’un yerini pedemos aldığında, sloganın İngilizcesi şu şekle bürünüyordu: "Together We Fart". Türkçesi, birlikte yelleniyoruz.

Bush’un adının yellenmeyle birlikte anılması büyük bir yenilik değil yani. Ancak Bob Woodward önemli bir gazeteci olduğu için ve her kitabı büyük patırtıya yol açtığından, konunun yeniden gündeme gelmesi ayrıcalıklı bir durum yaratıyor.

Woodward’ın "State of Denial" adlı yeni kitabında anlattığına göre Bush, seçimi ikinci kez kazanmasında büyük rol oynayan başdanışmanı Karl Rove ile yellenme içerikli espri atışmalarına pek bayılıyor. Hatta geçen yıl bir kabine toplantısında, Rove’un oturacağı koltuğa uzaktan kumandalı şaka yastığı koyup bir güzel eğlenmeyi planlıyor. Rove koltuğa oturunca okkalı bir yellenme sesi çıkacak ve hep birlikte gülecekler. Ancak tam da o gün, yani 7 Temmuz günü El Kaide terörü Londra’yı vurunca proje ileri bir tarihe erteleniyor. Bush büyük projesini iki hafta sonra gerçekleştirdiğinde, Rove’un koltuğa çökmesiyle birlikte toplantıda hazır bulunan kabine üyeleri gülmekten kırılıyor. Dünyanın neresinde olursa olsun, taş çatlasa 12 yaşındaki oğlan çocuklarının komik bulacağı bu şakanın Beyaz Saray’da yarattığı etkiyi Woodward’ın kitabından öğreniyoruz. Ancak Bush’un yellenme fıkralarından ne kadar hazzettiğini, bu kadar ayrıntılı olmasa bile, US News and World Report dergisi de yazmıştı. Geçen yaz aylarında, sanırım "Washington Fısıltıları" köşesinde çıkmıştı: "Başkan çok neşeli ve pek incelmemiş bir insandır. Hele yellenme fıkralarına hiç dayanamaz."

BUSH, CAMUS OKUYORMUŞ

Bu fısıltı, başkanı pek de keskin zekalı gösterecek nitelikte olmadığından, Beyaz Saray "hemen kitap kurdu başkan" stratejisi uygulamaya başlamıştı. Bush’un Camus’nün "Yabancı" adlı eserini okuduğu medyaya sızdırılmış, ancak başkanın varoluşçu áleme dalması, yellenme fıkralarına gülüyor olmasından daha komik bir etki yaratmıştı. Amerikan basını geçen yaz boyunca, Camus ve Bush üzerine, en parlak parodi şaheserlerini yarattı.

Bush’un 2006 sezonu içinde 60 kitabı devirmekte olduğu bilgisi de köşe yazarlarının kalemini iyice biledi. Okuma aşkıyla aniden edebiyat sarhoşu olan başkanın Barnes & Noble koridorlarında dolaşırken Dick Cheney’nin ülkeyi yönettiğini, Bush’un geceleri 21.00 yerine 22.00’de uyuması halinde, ikinci başkanlık dönemi sona ermeden, son 50 yılda yayınlanmış bütün eserleri yalayıp yutabileceğini filan yazdılar.

Derken Bob Woodward’ın kitabı çıktı. Bitmedi, Woodward’dan esinlenen bazı yazarlar, Bush ailesindeki diğer yellenmeseverleri sayıp dökmeye başladılar.

Bu da eski bir hikaye:

Kitty Kelley’in kaleme aldığı "Bush Hanedanı’nın Gerçek Hikayesi" adlı kitaba göre, New York’lu yazar Brendan Gill, bir gece Baba George Bush ile anne Barbara Bush’un Kennebunkport’taki sayfiye evine konuk olur. Gece uyku tutmayınca okuyacak bir şey bulmak umuduyla evi taramaya başlar. Bulduğu tek eser şu başlığı taşımaktadır: "The Fart Book."

AİLECEK SEVİYORLAR

Ancak Bush ailesinde yellenmeyle en içli dışlı olan kişi, Baba Bush’un kardeşi, oğul Bush’un da amcası olan Jonathan J.Bush’tur. New York Daily News’un üç yıl önceki haberine göre Amca Bush, uzaktan kumandalı yellenme cihazları koleksiyonu yapmakta ve eşek şakası yapabilmeleri için de bunları eşe dosta dağıtmaktadır. Bush’un, kabine toplantısında Rove’a şaka yaptığı model de muhtemelen amcanın koleksiyonundan bir parçadır.

Yine New York Daily News’un yazdığına göre Amca Bush’un oğlu Billy Bush, muhabir olarak çalıştığı TV eğlence programı Access Hollywood’un ofisinde, babasının koleksiyonundan seçme parçalarla arkadaşlarına şakalar yapmaktadır. Kuzen Billy’nin gazeteye yaptığı açıklamalar önemli bilgiler içermektedir: "Bizim George (şimdiki başkanı kastediyor) içki içtiği şaklabanlık günlerinde çok sıkı yastık şakaları yapardı. Şu sıra aynı şakalara devam ediyorsa, doğrusu benim için sürpriz olur."

Kuzen Billy’nin ifşaatı 2003 yılındaki bu açıklamayla sınırlı kalmadı. Geçen yaz US News and World Report’ta çıkan fısıltının kaynağı da kuzendi.
Yazarın Tüm Yazıları