“Acının dili dünyanın her yerinde aynı…”

“Dünya Engellilik Raporu”nun tanıtıldığı bu toplantılara ben de davetliydim. Ancak ne yazık ki, izlemeyi çok arzu ettiğim bu toplantılara rahatsızlığım nedeni ile katılamadım. Yine rahatsızlığım nedeni ile, geçtiğimiz Cuma günü yazı da yazamadım. Sizlerden özür diliyorum.
“Dünya Engellilik Raporu”, dünyada engellilik üzerine hazırlanmış ilk rapor. Bu rapora göre, dünya nüfusunun yaklaşık yüzde 15'ine karşılık gelen 1 milyardan fazla insan bir tür engellilik ile yaşıyor. Rapor, farklı kalkınma düzeyindeki ülkelerin, engellilerin hayatlarını iyileştirmek için neler yaptıklarını da gösteriyor. Rapora göre, engellilerin potansiyelinin önünün açılması hükümet politikalarının yanı sıra ortak bir çaba da gerektiriyor.
Rapor, Birleşmiş Milletler Engelli Hakları Sözleşmesi'nin uygulanması için önemli bir katkı niteliğinde. Türkiye'nin aralarında bulunduğu 150'ye yakın ülkenin imzaladığı Engelli Hakları Sözleşmesi bir kılavuz özelliği taşıyor. Dünya Sağlık Örgütü Türkiye Temsilcisi Maria Cristina Profili’nin sözleri ile; “Hepimiz, hayatımızın herhangi bir anında engelli hale gelebiliriz. Bu yüzden engellilerin önündeki engellerin kaldırılması, onların toplumla bütünleşmelerinin sağlanması çok önemli. Engellilikten söz ederken aslında çok fazla dil bilmemize gerek yok. Acının dili, ne yazık ki, dünyanın her yerinde aynı.''
Dünya Sağlık Araştırması sonuçları, engelliliğin düşük gelirli ülkelerde yüksek gelirli ülkelere göre daha yaygın olduğuna ve en yoksul 5'te 1'lik refah diliminde yer alan insanlarda, kadınlarda ve yaşlı insanlarda daha sık görüldüğüne işaret ediyor. Engelli insanların yaşamlarının nasıl etkilendiğine bakıldığında ise, sayısı giderek artan bulgular, engelli insanların genel nüfusa göre daha düşük kalitede sağlık seviyesinde yaşadığını gösteriyor. Engelli olmayan akranlarına kıyasla engelli çocukların okula başlama olasılığı daha düşük gerçekleşirken, engelli çocukların okulda bulunma süreleri ve sınıf geçme oranları da düşük seyrediyor. Ekonomik katılım açısından da, engelli insanların işsiz kalma ihtimali daha yüksek ve engelliler istihdam edildiklerinde dahi genellikle daha az kazanç elde ediyorlar.

Dünya Engellilik Raporu'na göre, sağlık hizmetlerindeki engelleri aşmak için, öncelikle mevcut her türlü sağlık hizmetini kapsayıcı hale getirmek ve kamu sağlık hizmetlerini engelli insanlar için erişilebilir kılmak gerekiyor. Rehabilitasyon konusunun, sağlık, eğitim ve sosyal hizmetlerle ilgili bütün yasalara ve engelli insanlar için hazırlanmış özel yasalara dahil edilmesi şart. Raporda, ayrıca, kamu binalarında, ulaşımda, enformasyonda ve iletişimde karşılaşılan engellerin ortadan kaldırılmasının, izolasyon ve bağımlılığı azaltarak bireylerin eğitim, istihdam ve sosyal yaşama katılımına olanak tanıyacağı gerçeği de öne çıkarılıyor.
9-10 Şubat 2012 tarihlerinde gerçekleştirilmiş olan toplantılarla, ülkemizde engellilik konusunda yürütülmekte olan farkındalık yaratma çabalarına çok önemli bir destek verilmiş olduğuna inanıyorum. Umuyorum ki, bu destek yolumuzu daha da aydınlatacak…

Engellerimizi hissettirmeyecek, engelsiz bir yaşam dileği ile...