×
Yoksullar da İstanbul’da
Paylaş
LinkedinFlipboardLinki KopyalaYazı Tipi
İSTANBUL’un trafiği nefes kesiyor. Yatırımcılar geliyor, alıcılar geliyor, düğün yapmak için çevremizdeki ülkelerden zenginler geliyor. Haberleri her yerde.
Dün sessiz sedasız, birileri daha geldi İstanbul’a.
Onlar, dünyanın en yoksul ülkelerinin temsilcileri.
Dünya nüfusunun yüzde 12’sini oluşturan 50 ülke, küreselleşme ile nasıl başa çıkacaklarını tartışacaklar bugün İstanbul’da.
Birleşmiş Milletler şemsiyesi altında düzenlenen, Türkiye’nin ev sahipliğinde yapılacak olan toplantıda şu heyecanlı günlerimizde hiç ilgimizi çekmeyen, sıcak gündemimizde umurumuzda olmayan, olmaması için gözlerimizi sımsıkı kapattığımız, kendi derdimizin kendimize yettiği bahanesiyle kulaklarımızı tıkadığımız sorunlar tartışılacak.
Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Ban Ki-Moon, 2 Temmuz’da açıkladığı Bin Yıl Kalkınma Hedefleri 2007 Raporu’nda, 2004 verilerine göre 980 milyon kişinin günde bir ABD doları ya da daha az bir parayla hayatını sürdürmek zorunda olduğunu belirtiyor.
Önlenebilir sorunlar sonucu doğum sırasında her yıl yaşamını yitiren yarım milyon kadından, AIDS yüzünden annesiz ve babasız kalan çocuk sayısının 15 milyonu geçtiğinden söz ediyor.
* * *
EN az gelişmiş 50 ülkenin küreselleşmeden en olumsuz etkilenen ülkeler olmaları tesadüf değil.
Bir defa bu ülkelerin demokratik kurumları yeterince gelişmiş değil. Daha da önemlisi uluslararası pazarda rekabet şansları yok.
Örneğin uluslararası ticari engeller, kota ve tarifler en az gelişmiş ülkelerin ihracat potansiyelinde her yıl 2.5 milyar dolarlık bir kayba yol açmakta.
Tarım alanında küresel pazardaki hisseleri 81-90 yılları arasında yüzde 2.3 iken, geçen on yıl içinde bu oran 1.8’e gerilemiş durumda.
Örneğin Ruanda kahvesi çok kaliteli ama uluslararası gıda standartlarına uyum sağlaması çok pahalıya mal oluyor.
İnsanlığın ayıbını yüzüne vurmamak için olsa gerek, en yoksul değil de en az gelişmiş ülkeler olarak sınıflandırılan bu ülkelere yardım için zengin ülkeler çok vaatlerde bulundular.
Dünyanın en zengin ülkeleri, 2005 yılında İskoçya’nın Gleneagles kasabasında yapılan toplantıda, 2010 yılına kadar Afrika’ya yaptıkları yardımı iki katına çıkartma sözü verdiler.
Ne oldu? 2005-2006 yıllarında Afrika’ya yapılan yardım iki katına çıkmak şöyle dursun yüzde 5.1 oranında azaldı.
Gelişmiş ülkelerden sadece Danimarka, Hollanda, İsveç, Lüksemburg ve Norveç, BM’de alınan karara göre gayri safi milli hasılalarının yüzde 0.7’sini en az gelişmişlere yardım için ayırıyorlar.
Gelişmiş ülkelerin yardım vaatlerini tutmamaları, yoksullukla mücadelede en önemli sorunlar arasında.
* * *
EN az gelişmiş ülkeler ile gelişmişler arasında eşitliğin sağlandığı tek platform, uluslararası kuruluşlar. ABD’nin de bir oyu var oralarda, Kongo’nun da.
Hem insanlık açısından bir borç onların sorunlarına çözüm aramak, hem de uluslararası ittifak arayışında dostlukları sağlamlaştırmak açısından.
İyi ki Türkiye böyle bir toplantıya ev sahipliği yapıyor.
Onlar, dünyanın en yoksul ülkelerinin temsilcileri.
Dünya nüfusunun yüzde 12’sini oluşturan 50 ülke, küreselleşme ile nasıl başa çıkacaklarını tartışacaklar bugün İstanbul’da.
Birleşmiş Milletler şemsiyesi altında düzenlenen, Türkiye’nin ev sahipliğinde yapılacak olan toplantıda şu heyecanlı günlerimizde hiç ilgimizi çekmeyen, sıcak gündemimizde umurumuzda olmayan, olmaması için gözlerimizi sımsıkı kapattığımız, kendi derdimizin kendimize yettiği bahanesiyle kulaklarımızı tıkadığımız sorunlar tartışılacak.
Birleşmiş Milletler Genel Sekreteri Ban Ki-Moon, 2 Temmuz’da açıkladığı Bin Yıl Kalkınma Hedefleri 2007 Raporu’nda, 2004 verilerine göre 980 milyon kişinin günde bir ABD doları ya da daha az bir parayla hayatını sürdürmek zorunda olduğunu belirtiyor.
Önlenebilir sorunlar sonucu doğum sırasında her yıl yaşamını yitiren yarım milyon kadından, AIDS yüzünden annesiz ve babasız kalan çocuk sayısının 15 milyonu geçtiğinden söz ediyor.
* * *
EN az gelişmiş 50 ülkenin küreselleşmeden en olumsuz etkilenen ülkeler olmaları tesadüf değil.
Bir defa bu ülkelerin demokratik kurumları yeterince gelişmiş değil. Daha da önemlisi uluslararası pazarda rekabet şansları yok.
Örneğin uluslararası ticari engeller, kota ve tarifler en az gelişmiş ülkelerin ihracat potansiyelinde her yıl 2.5 milyar dolarlık bir kayba yol açmakta.
Tarım alanında küresel pazardaki hisseleri 81-90 yılları arasında yüzde 2.3 iken, geçen on yıl içinde bu oran 1.8’e gerilemiş durumda.
Örneğin Ruanda kahvesi çok kaliteli ama uluslararası gıda standartlarına uyum sağlaması çok pahalıya mal oluyor.
İnsanlığın ayıbını yüzüne vurmamak için olsa gerek, en yoksul değil de en az gelişmiş ülkeler olarak sınıflandırılan bu ülkelere yardım için zengin ülkeler çok vaatlerde bulundular.
Dünyanın en zengin ülkeleri, 2005 yılında İskoçya’nın Gleneagles kasabasında yapılan toplantıda, 2010 yılına kadar Afrika’ya yaptıkları yardımı iki katına çıkartma sözü verdiler.
Ne oldu? 2005-2006 yıllarında Afrika’ya yapılan yardım iki katına çıkmak şöyle dursun yüzde 5.1 oranında azaldı.
Gelişmiş ülkelerden sadece Danimarka, Hollanda, İsveç, Lüksemburg ve Norveç, BM’de alınan karara göre gayri safi milli hasılalarının yüzde 0.7’sini en az gelişmişlere yardım için ayırıyorlar.
Gelişmiş ülkelerin yardım vaatlerini tutmamaları, yoksullukla mücadelede en önemli sorunlar arasında.
* * *
EN az gelişmiş ülkeler ile gelişmişler arasında eşitliğin sağlandığı tek platform, uluslararası kuruluşlar. ABD’nin de bir oyu var oralarda, Kongo’nun da.
Hem insanlık açısından bir borç onların sorunlarına çözüm aramak, hem de uluslararası ittifak arayışında dostlukları sağlamlaştırmak açısından.
İyi ki Türkiye böyle bir toplantıya ev sahipliği yapıyor.
Paylaş
LinkedinFlipboardLinki KopyalaYazı Tipi
