Venedik ve Şişli medeniyetleri

Venedik, dünya üzerinde görmek isteyip de bugüne kadar görme fırsatını bulamadığım ender şehirlerden biriydi.

Yaz tatilimi ailemle birlikte Venedik’te geçireceğimi kime söylesem burun kıvırınca, merakım daha da arttı.

Kimi kanalların pis koktuğunu söylüyor, kimi görülecek fazla bir şey olmadığından dem vuruyor, kimi sıkıcı olduğunu iddia ediyor, kimi de fazla turistik olmasından şikayetçi oluyordu.

Dünya üzerindeki görülmesi şart yerlerin tamamı aynı zamanda turistik olduğundan bu sonuncu şapşal şikayete tabii ki kulak asmadım.

Diğer şikayetlerin yersizliğini ise Venedik’i gezdikçe anladım.

Bir kere Venedik hem olağanüstü ilginç hem de bu ilginçliği gez gez bitmeyecek kadar geniş bir alana yayılmış bir yer. Venedikliler de olağanüstü kibar, medeni, saygılı ve yardımsever insanlar.

Venedik’te görülecek fazla bir yer olmadığını ve sıkıcı olduğunu söyleyenler resmen halt etmiş.

Türkler’in Venedik’e bu kadar çamur atmasının nedenini ise Venedik seyahatinin üçüncü gününde kavradım.

Türkler Venedik’i sevmiyorlar çünkü seyahatten anladıkları tek şey var o da giyim alışverişine çıkmak.

Her ay ortalama iki kez yurtdışına çıkıyorum ve dünyanın ziyaret ettiğim yüzlerce şehrinde Türklere sadece ve sadece alışveriş merkezlerinde rastlıyorum.

Kitapçıda, iyi bir restoranda ve müzede bugüne kadar daha tek bir Türk’e bile rastlamadım. Ama ne zaman bir alışveriş merkezine girsem, ya da ünlü markaların mağazalarının sıralandığı sokaklardan birinde yürüsem, yanımda birinin Türkçe konuştuğunu duymak için 10 dakikadan fazla geçmesi gerekmez.

Venedik’te ise ne böyle bir sokağa, ne de böyle bir alışveriş merkezine rastladım. Dolayısıyla Türk’e de...

Tabii bizden birine rastlamama nedenim bizimkilerin ne yapıp edip burada da bir alışveriş sokağı keşfetmiş olmasından da olabilir.

Venedik ve Şişli tamam Beşiktaş ve Beyoğlu hamam

Bir de tabii, sigara yasağı meselesi var.

İtalya’ya en son geçen aralık ayında Olimpiyat Meşalesi Koşusu’nda Türkiye’yi temsil etmek için gitmiştim.

İtalya’daki sigara yasakları ise ocakta başladı. Dolayısıyla yasak sonrası İtalyası’na ilk kez bu Venedik seyahatinde tanık oldum.

İtalya’da daha önce restoranlarda ve barlarda sigara içilen ve içilmeyen bölümler vardı. Dolayısıyla bu tür uygulamaların yapıldığı her yerde olduğu gibi, yasağın İtalya’da da bir işe yaradığı yoktu.

Şişli Belediye Başkanı Mustafa Sarıgül’ün sigara içmeyenler için restoranlarda, barlarda masa ayrılması zorunluluğu getiren uygulamasını da bu nedenle eleştirmiştim.

Uygulamanın bir işe yaramayacağını, sigara içmeyenlerin çoğunlukta olduğu arkadaş gruplarının bile grupta tek sigara içen kişinin egoist despotizmine boyun eğip sigara içilen masaları tercih edeceğini, mekan sahiplerinin sigara içilmeyen masaları bir süre sonra mekanın ücra köşelerine taşıyacağını yazmıştım.

Mustafa Sarıgül ise bu uygulamanın bir geçiş dönemi uygulaması olduğunu, zamanı gelince sigaranın kapalı alanlarda tamamen yasaklanacağını söylemişti.

Oray Eğin köşesinden müjdelemiş. Mustafa Sarıgül’le karşılaşmış ve Sarıgül kapalı yerlerde sigara içmenin 1 Ocak 2007’den itibaren tamamen yasaklanacağını müjdelemiş.

Mustafa Sarıgül böylece Türkiye’nin en medeni belediye başkanı olarak tarihe geçti. Ama Türkiye’yi bu ilkellikten kurtarabilmek için tek bir belediye başkanının medeni adımı yetmez.

Medenice yaşamak isteyenleri sigara içenlerin saygısızlığından, saldırganlığından kurtarmak için birbirine yakın belediyelerin tamamının aynı medeni yasakları uygulaması gerekir.

Örneğin Şişli medeni bir adım attıysa en başta Beşiktaş’ın ve Beyoğlu’nun da aynı adımı atması gerekir. Beşiktaş ve Beyoğlu belediyelerinden bu adımın sinyalini bekliyoruz şimdi.

İtalya başarmış. Biz neden başaramayalım? Türk gibi sigara içmek deyimini silmemizin olanağı yok mu yoksa?

Sevgili Beşiktaş ve Beyoğlu Belediye Başkanları... Bu sorunun cevabı büyük ölçüde sizlerden gelecek. Ne dersiniz?