Eyvah görmemişin havai fişek mevsimi başladı

Her şeyi havai fişek atarak kutlamaya kalkışanların sayısı son yıllarda öylesine arttı ki, geçen yaz haziran ve temmuz aylarında havai fişeksiz geçen tek bir gece hatırlamıyorum. Hatta bazı haftasonlarında bir gösteri bitiyor, diğeri başlıyordu.

Defalarca ziyaret etmiş olmama rağmen dünyanın en büyük, en eğlenceli şehirlerinde rastladığım havai fişek gösterilerinin toplamı iki elin parmaklarını geçmez. Disney’in Orlando’daki eğlence parklarında her gece tekrarlanan muhteşem havai fişek gösterileri gibilerini ayrı tutuyorum. Bunlar şehir dışındaki, eğlence için ayrılmış özel alanlarda gerçekleştirilen gösteriler. Yerleri apayrı...

Bizdeki gösterilerin büyük çoğunluğu ise havaya ateş ederek kutlama yapma magandalığının evrim geçirmiş şekli. Hatta belki havai fişek atma merakının İstanbul’da bu kadar artmasının kültürel kökü, silah atarak kutlama yapma magandalığına dayanıyor. Cebi para görüp, zevkleri hafiften incelenler, silah atanları gönülsüzce "cık cık"layıp, içlerinde kalan dürtüyü havai fişek atarak doyurmaya başlıyor.

Ne bir kontrol, ne bir denetim, ne bir güvenlik önlemi var. Parayı bastırıp havai fişekleri kapan evinin balkonundan, teknesinin güvertesinden, düğün salonunun bahçesinden fitili yakıp, patlatıyor. Mucize eseri henüz bir felaket yaşanmadı. Ama bu denetimsizlik sürerse, yakında yaşanacağı kesin.

Valilik, Emniyet şimdilik gösterileri seyretmekle yetiniyor. Göz göre göre gelen felaketin ardından da demeçler verirler. Olur biter...

Babalar Günü’nü kutlayabilecek şanslılardansanız

Bu pazar Babalar Günü. Babam öleli 18, baba olalı 2 yılım geçmiş.

Babalar Günü’nde babaya verilecek en iyi hediyenin ne olduğunu yeni anlıyorum.

Geriye baktığımda tüm hayatını oğullarına bağışlamış bir baba görüyorum. Aynı takım elbiseyi onlarca yıl, ama tertemiz ve tiril tiril giyip, oğullarını en pahalı okullarda okutmuş, en iyi üniversitelere göndermiş bir baba...

Yaptığı harcamaları kuruşu kuruşuna her akşam bir hesap cetveline geçirip ayın sonunu denkleştirmeye çalışırken oğullarını okul arkadaşlarının katıldığı tatil seyahatlerinden geri bırakmayan bir baba...

Hayatının tamamını çocuklarına adamış bir baba...

Sizin de babanız bu gerçek babalardansa, Babalar Günü’nde hediye filan almayın, gerek yok. Bir pazar olsun, günününüzün tamamını babanızı mutlu etmeye adayın yeter. Mutlu olması için onu ne kadar sevdiğinizi göstermeniz, başarılarınızı ona borçlu olduğunuzu hissettirmeniz yeter.

Bunu yapabilmek için önünüzde sonsuz zaman yok, sakın unutmayın...

Gusto dediğin hayaldeki sevgilidir

Emre Aköz ikidir Gusto’nun okur anketini eleştiriyor. Türkiye’nin ilk ve rakipsiz içki kültürü dergisi Gusto her yıl okurlarına, çeşitli kategorilerdeki en iyileri bir anketle soruyor.

Bu yıl Gusto okurları yılın en iyi malt viskisi olarak "Lagavulin"i seçtiler. Emre Aköz de Lagavulin’in çok zor bulunan bir viski olmasından yola çıkarak, Gusto okurlarını kafadan atmakla suçluyor. "İş ankete geldi mi Türkler düpedüz uydurur", diyor ve "Bizdeki anketler ’gerçeği’ değil, ’talepleri’, ’hayalleri’ ya da ’ahbap-çavuş ilişkilerini’ ölçer", diye ekleyerek de genelleştiriyor.

Aköz’ün genelleştirmesine kısmen hak veriyorum. Sadece bizde de değil, tüm dünyada anketler hakikaten bazen ’gerçekleri’ değil ’hayalleri’ ölçer. Ancak bu tespit Gusto anketi için doğru değil.

Bir kere Gusto anketi sokaktan geçeni çevirip, ya da adamın kapısına dayanıp yaptırılan anketlerden değil. Okurun kendi özgür iradesiyle, en ufak bir baskı olmaksızın emek harcayarak, zaman ayırarak katıldığı bir anket.

İkincisi anket zaten okurların neyi içtiğini değil, neyi en fazla beğendiğini soruyor. Yani davranışı değil beğeniyi ölçüyor. Dolayısıyla okurun "Lagavulin" seçimini, nereden buldun da içtin diye sorgulamak anlamsız.

Bu arada Gusto’nun anketi, böylesi bir tartışmayı gündeme taşımakla bile içki kültürünün gelişmesi yolunda önemli bir görevi yerine getirmiş oluyor. Teşekkürler Gusto...