Unut beni
Efkar mı istiyor canım ne...
Sanırım öyle.
En damar şarkıları sıraladım arka arkaya, sürekli dinliyorum. Şimdi bu şarkıları dinlediğim için mi efkarlıyım, yoksa efkarım var da bu şarkıları dinleyip kendi efkarımı kendim mi körüklüyorum, hiç bilmiyorum.
Zaten bunun pek önemi de yok.
Şu an canım bunu çekiyor.
Sanırım insan, arada bir içinde hüzün olsun istiyor. Hüzünü özlüyor. Canı acırken, hüzünlüyken yazmak inanılmaz haz veriyor.
Sağlıksız ve karmaşık bir ruh hali belki ama, öyle işte.
Bazen içimden şöyle bir üzülmek geliyor, delilerce yazabilmek için, doya doya, döküle saçıla, ciğerimi kağıda koyarcasına yazabilmek için...
O halden de ürküyorum. Kendini bıraktın mı o ruh haline, dipsiz kuyu. Bir kere düştün mü çıkması hayli zor.
Tarkan çekiyor canım kış gelince.
İlk önce “Kış Güneşi”, ardından, “Her nerdeysen”, en son da “Unut Beni” dolanıyor dilime. Hele de bu üçü arka arkaya arabada çalınca, nasıl da dalıp gidiyorum bir yerlere anlatamam size. Bazen ürküyorum, yavaşlıyorum iyice. Mazi, eski günler, anılar, özlemle anılanlar, gidenler, kalanlar, yapılanlar, yapılamayanlar, hesaplaşmalar, hayaller, hayal kırıklıkları, yıkılıp dirilmeler... hepsi diziliyor asfaltta önüme. Bilgisayar oyunu gibi, birinden kaçıp öbürüne tutuluyorum sanki.
Bu Bayram da böyle hatırlanacak belli ki.
Şimdi zor gelen, sonra gülümsetecek.
Hep öyle oluyor.
O yüzden çok aldanıp bu hali ciddiye almamak lazım ki, uzun sürmesin di mi?
Bayram şerefine bu yazı da Radyo Ben yazısı olsun bari...
Bilin bakalım ne çalıyor?
Aklınızdan geçenle çalan tutacak mı?
Piyango misali...
Yonca
“yazı tura”
Tıklayın Radyo Ben’i... Bayram yayını yapıyor kendisi J
Dinlemek için tıklayın
