Toplu tecavüzün sonucu

Bu Hindistan’da ilk defa işlenen bir suç mu? Değil.

Hindistan’da her 54 dakikada bir tecavüz var. Delhi için, “Hindistan’ın tecavüz başkenti” deniyor.

Ben bu yazıyı yazarken ve siz de okurken tecavüze uğrayanlar var, düşünün.

Dünyada bir ilk mi bu son olay peki?

Asla değil.

Ama tüm dünyanın bir tecavüzle bu kadar ilgilenmesi bir ilk!

Ne acıdır ki, vahşetin bu boyutuna sevinirken yakaladım kendimi.

İnsan çok utanmaz, uslanmaz bir vahşi.

Hayvanlar kur yaptığı dişi istemezse onu cinsel ilişkiye zorlamazken, insan denen canlının bu terbiye edilemeyen haline ne denir bilemiyorum.

Hindistan’da, tıpkı bizdeki gibi, tecavüz sonrası olay “büyütülmeden” ve hep mağdurlar suçlu bulunup susturularak suç örtbas ediliyor. Du!

Mağdurun aile baskısıyla suçluyla anlaşması da sağlanıyor. Du.

Nasıl benzerliklerimiz ama? Süper utanç verici di mi?

Di.

10 yıl boyunca Hintlilerin çoğunlukta olduğu bir ortamda çalıştım.

Dahası, Dubai’de hâlâ Hintlilerin çoğunlukta olduğu bir ortamda yaşıyorum.

En iyi eğitimi almış, süper üniversiteden mezun olmuş, kariyerini yapan kadın için bile ailesi “Hadi bakalım bu adamla evleneceksin!” dediğinde akan sular durur.

Bir iş arkadaşım, adamın işi gücü iyi ve Amerika’da yaşıyor diye evlendirildi. Kıza “Nasıl kabul edersin bunu?” diye sorma gafletinde bulunduğumda “Bizde
böyle. Ailem benim için en doğrusunu bilir. Annem de görücü usulü evli, tüm tanıdıklarım da öyle ve hepsi çok mutlu” şeklinde bir cevap almıştım, dilim tutulmuştu.

Benim aşk evliliği ile evlenmiş olmam onlar için acayip bir durumdu.

Aile içi şiddet konusunda da benzer hallerdeyiz.

“Kocandır hakkıdır” rezilliği onlarda da geçerli. Garip ama gerçek. Ha ama ben hiç “Türkiye, Hindistan mı oluyor?” endişeli manşet görmedim bizim basında.

Uzak ve alakasız gibi dursak da hayli ortak aile yapılarımız, adetlerimiz var. Ben yüzleştikçe şaştım durdum bunca yıl.

Düşünme ve sağduyu kapasitesi geliştirilmeden eğitilmiş, bağnaz toplumlarda zaten her daim kadın suçlu.

Bakınız, bizde “Şeker Portakalı”nı müstehcen algılayabilen ilkel ötesi zihniyet örneğinde olduğu gibi. Kişi kendinden bilir işi arkadaş. O kadar. Hiç kitaba,
kadına, sanata dil uzatma. Sorun orada değil, sende çünkü.

Diyeceğim o ki; kadının adı Hindistan’da da yok, Türkiye’de de yok!

Ama bu sefer bir şeyler değişecek gibi.

Hindistan ayağa kalktı ve oturmuyor.

Dünyanın da gözü oraya kitlendi. Hindistan bu sefer suçu örtemeyecek! Hesabını hepimize vermek zorunda artık çünkü.

Artık insanlık böylesi haksızlıklar karşısında sessiz kalmıyor ve hiçbir sınır tanımıyor ya, bundan daha güzel bir şey olamaz!

Bizde de tecavüze uğramış çocuk mağdurun kemik yaşına bakılıp “tecavüze uygundur, hatta rızası vardır” gibi insanı delirten sonuçlara varılabiliyor ya hâlâ, ha sıkıysa şimdi varılsın diyorum ben de. Artık hayırlısıysa sana bana değil, dünyaya rezil olacaksın o kararı verirken.

Er ya da geç, kadınlar adlarını ve haklarını alacaklar ve bırakmayacaklar. O pis eller o kadar kolay tecavüze kalkamayacak beyler, dikkat!

Hindistan bu uluslararası kamu baskısıyla tecavüze dair kanuni değişiklikleri gerçekleştirince biz ne yapacağız ben onu görmek istiyorum esas!

Ben istiyorum ki dünya bizim rezilliğimizi de mercek altına alsın.

Bu arada bir parantez açayım; Birleşik Arap Emirlikleri’nde, tesadüfe bakın yine bizdeki gibi, bayramlarda seyranlarda bazı hüküm giymiş suçlular affediliyor.

Asla ve asla affedilmeyen iki suç tipi var; ülkenin milli güvenliği konusunda işlenen suç ve tecavüz!

Tecavüz asla affedilmeyen müebbet mahkumiyet demek.

Bu son olayla tecavüzü kendine hak gören kafaların başına harbi bela olsun kanunlar ve dünya çapında bir akım başlasın. Hindistan’dan fırlasın Türkiye’deki mağdurları da kapsayan bir koruma kalkanı oluştursun dünya.

Tecavüzcüler dünya çapında her yerde suçlu sayılsın. Hapislerde en ağır şartlarda çürüsün bu yaratıklar.

Böylesi bir eylemin suçu her şeyden ağır olmalı!

Affı ve hafifletici unsuru olmamalı, olamamalı.

Olmaz.

Yonca
“!”