Tarifsiz şey

 Hala Annesine ihtiyaç duyan ben, hala çocukmuş gibi ‘Ama Anne yaaaaaaaaaaaaağ’ diye ağlayabilen, şımaran, sapıtan ben, ne ara Anne oldum bir türlü anlayamıyorum.

Hala saçmaladığım zaman Annemden kaş göz ve masa altından dürtük çimdik alan ben, ne ara Anne oldum da, çocuklarıma kaş göz yapıp, masa altından dürtük atıyorum anlamadım ben.

‘Zaman kuş misali’ filan demeye başladım ben.

Hatta bir takım bebeleri büyümüş görüp; ‘Ay ben senin bebekliğini bilirim ay’ demeye ve ‘A A senin boyun beni geçmiş a a!’ ya da ‘A boyun kadar çocuğun olmuş ayol’ deyip, garip iççekmelere bile başladım ben.

Giderek daha iyi anlıyorum, zamanında bana bakıp gözleri dolarak ‘Yonca ne kadar büyümüşsün inanamıyorum’ diyen iççekişi derin büyüklerimi ben.

Onların yerini şimdi ben aldım BEN.

Şimdi düşünüyorum, beni benim gibi hissederek bana baksa çocuklarım, sıfatımı ve konumumu bu ANNE perdesi arkasından görmeseler ‘Aslında bu çocuğu kim takar yahu’ derler.

Diyebilirler.

Düşünsenize kendinizi, bebeğinizi elinize aldığınızdaki kafa yaşınızı.

Mesela ben 28 yaşında Anne oldum.
Ama aslında anne olduktan 6 ay sonra ANNE oldum.

28 yaşımda, elimdeki bebeğim 6 aylık olmadan önce ben de başka bir çocuktum.

E çocuk çocuğu takar mı?

Takmaz.

Buraya bir arkadaşım bana bir kere; ‘Yahu ben 4 yaşımdayken annemin 27 yaşında gencecik bir tip olduğunu bileydim, hayatta takmazdım, her lafını da ciddiye almazdım!’ dedi çok güldüktü de oradan geldim.

Annelik işte böyle birŞEY.

Anne olunca olunan ve anlanan birŞEY.

ŞEY demekten başka ŞEY gelmiyor elimden çünkü Annelik kapsama alanına alıyor bir o kadar ÇOK ŞEY.

Var mı tarifi bu duygunun YOK.

Var mı yerine koyulur başka bir sıfatı bunun YOK.

Var mı devredilebilirliği YOK.

Mülkünü, neyin var neyin yokunu devredebilirsin. Basar her diyardan gider göçersin, herŞEYi bırakır satar yokolur gidersin...

AMMAAAAAAAAA

Çocuğundan ne olursa olsun gitmezsin. Gidemezsin. Çünkü bitersin.

Onu kabul edersin.

Seversin.

Karşılık beklemezsin.

Gibi gibi olsun diyemezsin. (bir başka yazıya detayı var bunun bekleyin sabırla)

Benzersizliği ile seversin.

Kocan kızsa, sildim dese, sen bir yolunu bulur, dünyayı karşına alır, gidip yine de çocuğunun akan gözyaşlarını silersin.

Vazgeçemez, uğrunda sonsuzca mücadele edersin.

O kadar seversin ki, sırf onun için ölemezsin.

Kendinde ölmeye hak göremezsin.

İki evladından birini kaybetsen, acını bağrına taş gibi basar, öbürü sağ ve salim ya der, şükreder, ayağa kalkar, sırf öbür evladın için hayat yoluna devam edersin.

HerŞEYİNİ, herŞEYİNE feda eder hiç tereddüt etmezsin.

Anne oldun mu, hayatta üstesinden gelemeyeceğin ŞEY yok, bunu bilir, kendinden aldığın güçle, boş ŞEYlere güler geçersin.

Yonca ‘ŞEYcik’

Hüzünlü ve şaşkın ama mutlu dip not: Babaların Gözü ile Annelerin Yüzü kitabında Arda' nın gözü ve kalemi ile bizim de ailecek minicik bir tuzumuz bulundu. Memleketten haber geliyor; ‘Kanyon’ da gördüm sizi şok oldum’, ‘Kitabı aldım şok oldum’ diye. Ama en çok bu projenin ne güzel bir hediye olduğunun en güzel haberi dün bir telefonla İzmir’ den Kayınpederim’ den geldi.Alo dedim, hatta sesi hoş titreyen mutlu hüzünlü bir BABA; ‘Evladım çok duygulandık biz bu kitaba bakınca. Gülsüm’ de (kayınvaldom) konuşmak istiyor ama, ağlamaktan perişan ondan konuşamıyor, ben anlatıyorum sana. Pek güzel bir hediye bu. Pek duygulandık, iyi ki varsınız. Ne mutlu hem Gülsüm’ e hem bana! Kalın sağlıcakla’.

'Vaka-i Nar' hakkında dip not: Bu konuşmadan sonra içimden dedim; Hay Anneyiz.biz ekibi aklınla bin yaşa. Bu bizim Naro Pınar bir çeşit incelenmesi gereken vaka. Kadın Atom Bombası gibi. Minik ama kuvvetli. En iyi ŞEYİ tahribat gücü değil YAPICI GÜCÜ kuvvetli. Aklına gelmeye görsün fikri. Bir de memleketi köşe bucak kapı komşu eden Yüce Pemra... Soyadın gibi kadınsın haberin ola.

Unutulmaması gereken dip not: Her türlü ŞİDDET’ e HAYIR diyoruz hele de KADINA ve ANAYA olanına. Unutan olursa ya da varsa... Hatırlatırım Cennet ANAların ayağının altında, bu pazar da ALSANCAK' ta.