Şiddete karşı mizahtan, şiddete karşı şiddete

Yaratıcılıktı.
Şiddete mizahla karşılık veriliyordu.
Müzikle karşılık veriliyordu.
Çok uzun zamandır hasret olunan şeydi mizah.
Gökte ararken Gezi’de bulmuştuk.
Tomalara, biber gazlarına, her türlü orantısız şiddete karşı mizah en büyük cevaptı.
Güçlüydü. Anlamlıydı.
Haklıydı.
Taksim Meydanı’ndaki piyano resitalleri…
Şarkılar, Türküler,
Karikatürler…

Derken gencecik canlar gidiverdi.
Gözler çıktı...
Canlar çok yandı. Çok yandı. Çok yandı.

Gözümün önünden gitmiyor parkın hali. Hepsi dümdüz edildi ama, sosyal medya ve teknoloji sağ olsun her şey tarihe geçti.
Kataloglar hazırlandı, dergiler yayınlandı, kitaplar yazıldı.

Farkında mısınız ama, son zamanlarda artık şiddete karşı o kadar mizah göremez olduk.
Gülemez olduk.
Gülecek, mizah yapacak hal mi kaldı kimsede?
Yani var mizah ama öyle değil.
Mizah yerini gitgide daha fazla şiddete bırakır oldu.
Masumiyet müzesi yerle bir edildi bir kere.
Canlar öyle yandı ki, öfke-acı-isyan hislerine teslimiz.

Ne olurdu tomalarla, biber gazı ve plastik mermiyle insanları hedef almak yerine hep beraber gülüp geçebilseydik, anlaşabilseydik de şu hallere gelmeseydik!
Ne olurdu?
Ne olurdu kimse yaralanmasaydı, gözü çıkmasaydı, ölmeseydi!

Şiddete karşı mizah, şiddete karşı şiddete döndü, daha da dönüştürülmek üzere.
Bu mu istenen?
Yok mu aklı selim bir organize olabilme yetimiz?
Yok mu harbi çözüm fikirlerimiz?

Bizler/Onlar söyleminden kusmak istiyorum.
Neredeyse havada uçan toz parçacıkları konusunda bile ayrımcılık yapılmasından bıktım!
Nereye kafamı çevirsem daha daha ayrılalım çığırtkanlığı...
Ya sadece onların kanalları, ya bizlerin kanalları...
Ya sadece yandaş basın, ya sadece muhalif basın...
Ya bas bas bağıran haberciler, ya tamamen susangiller...
Ya Geziciler, Ya Gezmeyiciler...
Ya Ayyaş Çapulcu, Ya evde zor tutulan %50...
Ya-Ya lardan bıktım.
Kime ne hayrı olmuş bu tutumun bilen var mı?

Biz Gezi’de elele tutuşmuştuk...
Beraber namaz kılmış, halay çekmiş, beraber biber gazı yemiştik.
Birlik olmayı keşfedip sevmiştik.
Şiddete karşı en yaratıcı kalkan olarak mizahı seçmiştik.
Provokasyonlara gelmiyoruz demiştik..
Şiddete, savaşa hayır demiştik.
Hatırlatırım.

Ölümün ecelle gelmeyeninin her türlüsüne yeter be yeter!

Yonca
“hasret”