Onun bunun şunun yüzünden…

Geleli çok az oldu, ama sanırsınız aylar olmuş. Nasıl bir kasvet, nasıl bir stres nasıl bir negatiflik var her baktığım yerde anlatamam size.

Yaşlanmış hissediyorum kendimi.

Oysa daha çok küçüğüm.

Çocuklar da ben de isyan ettik.

Zaten ha ben ha çocuklar, aynıyız.

Dayanamıyoruz hiçbirimiz bu şikayetçi, stresli, kaba ve gergin ortama.

Allah aşkına azıcık rahatlayabilir miyiz?

Azıcık birazcık güzellikleri görmek amacıyla gözümüzü açabilir miyiz?

Nezaketli olabilir miyiz birbirimize karşı?

Gülümseyebilir miyiz azıcık korkmadan?

Çok azıcık?

Ne çok baskı var her yerde...

Telefonumu kapatasım var. Her çaldığında yüreğim hopluyor yine ne olacak, nasıl bir haber gelecek diye...

Tam çocuklarımla bir nefes alacağım diyorum, bir şey oluyor mutlaka.

Ben bu duygular için izin almadım işten güçten. Ben hasretle geldim, içime huzur çekmek için geldim ama perişan oldum, sanırsınız şu ana kadar her gün dayak yedim.

Yeter.

Allah aşkına yeter...

Hep birlikte kötümser olup sürekli kötü şeylere odaklandığımız için hakikaten bir enerji meselesi olabilir mi bu yaşadıklarımız diye ciddi ciddi düşünmeye başladım. Kabus gibi. Arka arkaya kötü haber geliyor... Şehitlere üzülüyorum derken Aynur’un yuhlanmasına şok oluyorum; şike olaylarını anlamaya çalışırken, pıt diye kaybettiğimiz gencecik Elçin’e yanıyorum... o bitmeden başka üzüntüler çıkıyor peşi sıra... hangi birini saysam ki...

Sayamayacağım, kalbim sıkışıyor valla...

Oysa mesela baykuşum var her sene beni ziyarete gelir Yalıkavak’da. Hala buralarda, yeni gördüm sevindim.

Nar ağacımdaki narlar coştu, kaç tane var sayamıyorum.

Güneş her gün doğuyor, batıyor. Gökyüzü öyle bir renk alıyor ki, o rengin adını sanını koyamıyorum. Mucize olmalı adı, öyle içine dalıyorum.
Gün doğarken köpekler genelde yaramazlık peşinde oluyor oysa batarken hepsi sıcaktan mayışmış şekilde bir köşede kestirme yapıyor.

Etrafımda minicik de olsa, bir sürü güzel şey oluyor.

Mesela dün gece bir afacan kurbağa geldi bahçemize. Yolunu kaybetmişti bence. Suyu gösterdim ona, gitti seke seke.

Evet,

Şu ara çiçekler, böcekler...

Doğa...

Bir tek doğa iyi geliyor bana.

Yonca

“kekeme”