Kötü insan olmak zor zannederiz değil mi?

Aramızda hem aklı kıt, hem de kötü kalpli insanlar var.

Sanırım sayıları da sandığımızdan daha çok!

Ben zannederdim ki, herkes kötülük karşısında dehşete düşer.

Karşı koyar.

Sesini yükseltir.

İsyan eder.

Kötülüğe son verdirmek için çabalar, uğraşır...

Tabi eğer bahsedilen “herkes” en azından biraz DUYARLI ise genelde böyle hisseder.

Yoksa insanın umurunda olmaz.

Yani...

Olmazmış.

Demek aklı kıtlık ve koyunluk böyle birşeymiş...

Öyle fena birşeymiş ki umursamamazlık ve cehalet; kötülük karşısında bile göz göre göre insan susar, bakar ve tepki vermezmiş.

Üzülerek bizi izliyorum.

Pardon,

ÇOK üzülerek bizi izliyorum.

Bizi ayıplıyorum.

Hay Allah’ ım! Ne desem az yahu...

Öyle utanç duyuyorum.

Siz dinimizde; sevgiden, saygıdan, kardeşlikten, barıştan bahsedildiğinden emin misiniz?

Saçı başı, giyim kuşamı bir kenara bırakın iki dakika...

Yoksa dinimizde herkes kafasına göre mi takılıyor?

Bu nasıl iştir?

Ben iyi kısımlarını kendime örnek alayım diye okurken, birileri katillik ve ırkçılık dersi mi alıyor aynı kitaptan?

O zaman ya bu kitapta bir hata var, ya bizim insanlığımızda!

“Niyet” denen şey de tam burada devreye giriyor sanırım.

“Kişi kendinden bilir işi” deyimi de NİYET kavramına destek çıkıyor.

Kişi iyiyse, niyeti iyi oluyor...

Kişi kötüyse, niyeti kötü olup öyle okuyup algılayıp uyguluyor.

Oooof offf!

Bu işin içinden böyle çıkılmaz.

Biz hapı yutmuşuz ona göre.

Erzurum’ da çocuklara örnek olsun diye verilen DERS, bizim ACI ve KÖTÜ gerçeğimizdir.

Utanıyorum.

O çocukları oraya getiren eğitimcileri (!!!!!)

O sahneleri seyrederken; dinden, imandan, insanlıktan, kardeşlikten dem vuran

Ama,

Irkçılığı ve katliamı teşvik eden, çocukların beynine vahşet kazıyan, o korkunç sahneler karşısında GIKI çıkmayan insan müsvettelerini...

KINIYORUM!

Hadi o duyarsız ve niyeti bozuk insanlar böylesi bir temsil hazırladılar,

Etraftaki “seyirci koyunlar” bunu hiç mi yadırgamadılar!???

Esas vahim olan;

Kötülüğe bakıp susmak, yanlışı kabullenmektir.

Benim en çok kızdığım, utandığım, eleştirdiğim budur.

Biz kendimizi İYİ NİYETLİ, barışsever, hoşgörülü, sevgi dolu AKILLI insanlar olarak satıyoruz ya...

YALAN!

Kendimizi kandırıyoruz.

Biz cehaleti yenmediğimiz sürece,

Cehalet bizi yiyip bitirecek.

İşte bu acı bir gerçektir!

Umarım...

O çocukların beynine kazınan yanlışları silmek,

Bu büyük hatayı telafi etmek için,

Çok geç değildir.

Çocuklardan ÇOK özür dilerim.

Meğer esas zor olan İYİ İNSAN olmakmış...

Hadi SIKIYSA OLUN o zaman!

Herkese tez zamanda bol keseden İYİ NİYET dilerim.

Yonca

“Yerici”