Kırık parmak(lar)

Gözümden uyku aka aka çocukları uyandırmak için yataktan fırladığım gibi tüm gücümle ayağımı kanepenin kenarındaki demire öyle bir çarptım ki, içim çekildi. Kendimi ağzım açık ama ses çıkaramaz bir şekilde yere attım, dövünmeye başladım. “Yine kırdım, yine, yine, yine!” diye diye. Canımın acısından çok, çok yanlış bir zamanda kırdığıma kızdım parmaklarımı. Her sene mutlaka bir tanesini kırarım. Artık iyice profesyonelleşmişim ki, bu sefer ikisini birden kırmayı başarmışım. Ayak parmaklarını kırdın mı yapılabilecek hiçbir şey yok. Alçıya filan da alınamıyor. Bekliyorsun ki iyileşsin. De benim bekleyecek vaktim yok. Tu. Çünkü 23 Nisan'da Dubai Autism Center'a bağış için Sultans of Dubai olarak “1 Dirhem için 10km” koşumuz vardı. Koşmaya söz vermişsin bi kere, bağışlar başlamış gelmeye, nasıl koşmazsın! Hem ADIM ADIM sayesinde tanıştığım hiçbir engeli engel olarak görmeyen onca arkadaşımdan sonra, iki küçük kırığı bahane etmek bile ayıp geldi bana. “En kötü ne olabilir ki, olmadı yürürüm.” dedim, çorapları geçirdim ayağıma, yavaş yavaş, koşabildiğim kadar koştum. Çoluk çocuk koştuk hem. Otistik çocuklar için koştuk. Bahane kelimesi sözlüklerimden çıkarılmıştır kardeşim. Ardından geçtiğimiz Cuma, 23 Nisan kutlamalarımızı 2. Kez Dubai’deki Amerikan Üniversitesi’nin 900 kişilik oditoryumunda gerçekleştirdik. Dubai gerçekten Birleşmiş Milletler’in Başkenti gibi. Salonda öyle çok farklı milletten seyirci vardı ki, gözlerim doldu. Tek boş koltuk yoktu! Sahnede deseniz, en az 20 farklı milletten rengarenk çocuklar. Koreliler kungfuyla karışık bir dans yaptılar bayıldık, Ruslar geleneksel danslarıyla coşturdular, Cello Müzik’den yaşları 4 ile 12 arasında Türk Çocuklarından oluşan şepşeker koroyu dinlerken çok duygulandık. Dubai’de yaşayan Türk çocuklarına azimle folklor öğretmeyi başaran Hande Çalgara’nın muhteşem ekibi Trakya oynadılar, alkışlamaktan ellerim şişti. Ankara’dan sırf bu gösteriler için gelen ve Dubai’deki Türk aileler tarafından misafir edilen Anadolu Folklor Turizm Dayanışma (AFTUD) Vakfı’nın salonu coşturan olağanüstü folklor potpori gösterisini yapan çocuklar,  İrlandalı bir kızın tüylerimizi diken diken eden geleneksel dansı, Bora ve Kerem Edis kardeşlerin çello ve keman çalmaları, Alara Sümerler’in tek başına dimdik İstiklal Marşımızı tüm salona söylemesinin tüylerimizi diken diken etmesi...Hey Allah’ım hangi birini yazsamki size ortamı anlatmak için. Dubai’de gerçekleştirdiğimiz bu 23 Nisan kutlamalarıyla, bunca ülkenin çocuğunu tek bir sahnede, onlarca milleten seyirciyi aynı çatı altında toplayarak, Dubai Otizm Merkezi’ne inanılmaz güzel bağış topladık biliyor musunuz! Türk Hava Yolları, Pınar ve MNG 3 büyük Türk Şirketi Ana Sponsorlarımız olarak bize inanılmaz büyük destek verdiler. Dubai Başkonsolosumuz Ümit Yalçın ve eşi Gül Hanım, inanılmaz bir çift. Sayelerinde bize tüm kapılar sonuna kadar açılıyor. Dışişleri onları bizden çok erken alıyor, çok üzgünüz. Ne yapsak da gitmeseler diye kara kara düşünüyoruz. İmza toplamayı düşünüyorum ben şahsen! Bambaşka bir diyarda yaşayan Türkler olarak Dubai’deki otistik çocuklara bir fayda sağlayabildiğimiz için, gerçekten çok mutluyum. Şu Dubai’de öyle inanılmaz Türk kadınlar tanıyorum ki, her gün; her biri özveri kelimesinin kitabını yazacak kadar kocaman gönüllü. Hiçbir engeli tanımıyorlar, inanılmaz yaratıcılar. Canla başla çalışmak derler ya, öyle çalışıyorlar. Öyle mutlu, huzurlu ve gururluyum ki şu an, anlatsam sayfalar dolar.
Yonca
“gülen surat”