İstanbul koşuyor

Bu koca dünyanın tek kıtalarası koşusu Avrasya, TEK! Nasıl ki İstanbul’ un eşi benzeri yok, Avrasya Maratonu’ nun da eşi benzeri yok. Geçen sene ilk defa katıldığımda köprünün üzerinde öylesine dilim tutulmuştuki yaşadığım şeyin güzelliği karşısında, içimi inanılmaz bir hüzün kaplamıştı. Nasıl nasıl nasıl bizler böylesi bir olayı yalnız bırakırız ve nasıl Adidas, Nike, Google gibi şirketler gelip sponsor olmaz diye fenalık geçirerek yazılar yazıp SPOR A.Ş. nin kapısına dayanmıştım. Hayalim; Avrasya Maratonu’nun tüm dünyanın gözünün üzerinde olduğu, İstanbul’un panolarla donatılıp otellerin Avrasya koşusu yüzünden kitlenecek olduğu bir spor turizmi bombasına dönüşmesiydi. Bunun için de elimden ne geliyorsa yapmaya karar vermiştim. Benim elimde bu köşe var. Bu köşenin gücü inanılmaz, ben de bunu kullanırım dedim. Gazetem de bir gün bile bana: “Yeter Yonca, bıktık senin şu koşmandan!” demeden, bu konuyu bıkmadan usanmadan dillendirme şansı verdi bana. Siz okurumlarım da sağolun sabırlı çıktınız. Destek oldunuz bana. Bir kez olsun “Eeeh sıktın Yonca!” demeyi bırakın, arkamdan Avrasya’ ya katılıp hatta bağış bile yaptınız TEGV’ ye benim adıma. Şu memleketimin dünyada spor niyetine sanki sadece futbol varmışcasına yaşadığı ve maalesef onda bile hüsran yaşattığı bu ortamda, bu bile inanılmaz bir aşama. Derken, Spor A.Ş. nin başına Atom Karınca gibi bir adam, Alpaslan Baki Ertekin geldi. Alpaslan Baki Ordulu ve 3 kız babası. Tam da Ordulular gibi sözünün eri, çalışkan ve kararlı bir insan çıktı. “Ben ben ben” demeden, Avrasya’ yı olması gereken hale getirmek için 1 yıldan kısa sürede ekibiyle inanılmaz şeyler başardı. Önce ADIM ADIM Oluşumu’nun tüm tecrübesini aldı karşısına hepsini dinledi. Yardımseverlik koşusununa değer verdi. Olayın önemini kavradı. Eksik gedik sorun ne varsa hepsine çözüm bulmak için yapılması gerekenler nedir, bu iş nasıl yukarı çekilir, bu işi bilen ülkelerde nasıl organize olunuyor hepsini not etti. Dubai’ye geldiğinde toplantı yaptık. Beni sabırla dinledi. Size bir toplantı sırasında ne kadar sinir bozucu bir insan olduğumu anlatamam. Gözüdönmüş bana güven verdi. Tek kelimeyle: “Hepsini yapabiliriz!” dedi, fazla söze hacet bırakmadan planı yaptı ve aynen harekete geçip en önemlisi uyguladı. Dünyanın TEK kıtalararası maratonunda Türkiye’nin İLK yardımseverlik koşusu yapma adımını atan, biraraya geldiği ilk günden bugüne 300 sporcusuyla, 450 adet yardımseverlik koşusu düzenleyerek, 6.000 bağışçıdan 730 bin TL bağış toplayarak 3.000 kişiye yardımcı olan ve her bir sporcusunun, sadece koşarak 10 kişiye yardımcı olmasına vesile olan ADIM ADIM Oluşumu sporcularına SPOR A.Ş. ilk makarna partisini bile verdi. Dahası da var; Akşam, Nike, Coca Cola, Medical Park, THY Avrasya Maratonu sponsorları oldu. İnanın bunları yazarken, şu memleketin uğrunda ter döktüğü sporunu yaşayarak yazan tek kadın yazarı olan ben, çok mutluyum, çok çok çok. Hepinize teşekkür ederim. Ben bu Pazar 15km koşup hemen Dubai’ye döneceğim. Size olan biteni en kısa zamanda hurriyet.com.tr deki köşemden hem fotoğraf hem de kamera çekimlerimle aktarıp paylaşacağım. Tabanlarımıza kuvvet dileyin. Bu Pazar İstanbul ADIM ADIM kanatlanacak. Hepinizi Koş Yonca Koş diye çığlık atmaya, bizlere destek olmaya 15km finişine bekliyorum. Avrasya sen de bekle beni. Adım Adım kanatlanmaya koşarak geliyorum gerdanına!

Yonca

“uçaradım”

Serkan UMAN

Ben Serkan. 21 yaşındayım. Doğum anında oksijensiz kalma sonucu doğuştan omurilik felçli ve bedensel engelliyim. 21 yıldır tekerlekli sandalyeye bağımlıyım. Türkiye Omurilik Felçlileri Derneği aracılığı ile, bir seneden beri Adım Adım Oluşumunu tanıyorum. Oluşumdaki herkes sivil toplum kuruluşlarına koşarak, yüzerek, yürüyerek; yani sporun her dalını kullanarak yardımcı oluyorlar. Ben de bu sene ilk defa onlarla 32. Avrasya Maratonuna katılacağım. Yonca Tokbaş, Nermin Fenmen, Tanyar Ablak, Galip Akkaya, Tevhide Koçak ve Nilgun Baskır beni 15km boyunca itecekler. Bu benim için hayatımda bir ilk. TOFD’ li bir engelli olarak akülü tekerlekli sandalye bağışı için koşuyorum. Engelli vatandaşlarımızın özgürlüğüne kavuşması, istedikleri her yere rahatça gidebilmeleri, kimseye bağımlı kalmadan özgür olabilmeleri için koşuyorum. 1 akülü sandalye ne demek biliyor musunuz? Ben anlatayım. Sandalyem yokken yardımsız dışarıya çıkamıyordum. Akülü tekerlekli sandalyem olduğu gün, aküsü bitene kadar sandalyemi kullandım. Hani bir bebek ilk yürümeyi öğrendiği zaman oradan oraya kendini atarak yürür ya, ben de o gün o bebek gibiydim. İlk�defa yürüdüğümü hissettim. Özgürlüğümü elde ettim. Bu sayede iki tane kursa gitmeye başladım. Bir tanesi grafik tasarım kursu, ikincisi de İngilizce kursu. Sizleri de harekete geçmeye çağırıyorum.

Kaç çocuk oldu?

Şu ana kadar kendi başıma, arkadaşlarım, okurlarım sayesinde 195 çocuğun 1 yıllık eğitimini sağlayacak kadar bağış topladım TEGV adına. Durmak yok. Bağışlara devam. Bu sayı en az ikiye katlanmalı. Koca koca şirketler uyuyor mu? Bağışlar vergiden muaf nasıl olsa. 1 çocuk için 1 yıl eğitim 60 lira.

Yonca

“rapor”