İntikam için çocuk öldürmek…

Gizem…
Sevgiden başka bi şey istemez. Beklemez. Bilmez.
Masum.
Savunmasız.
Bütün Dünya’ya güvenir.
Gözleri kalbinden güler çocukların o yaşta.
Kin bilmezler.
İntikam duygusu yoktur bir çocukta.
Yani psikolojik bir sorunu yoksa, intikam fikri yoktur. Psikopattır yoksa.
Bi “şeye” maruz kalmamışsa… yoktur intikam duygusu çocukta, insanda.
Sürekli bunu tekrarlıyorum dünden beri o korkunç haberi okuduğumdan beri.
Bir insana ancak sevgi vermeyerek, sevgiden mahrum bırakarak, “göze göz dişe diş” diye besleyerek intikamı öğretebilirsiniz.
Öğrenilen bir şey bence intikam.
“Sen bana böyle yaparsan ben de sana böyle yaparım” diyenlerin ektiği bir tohum benim için.
“Sen bana vurursan ben de sana vururum. Saçımı çekersen çekerim..”
“Saf olma, vur sen de bi tane” filan denir. Sözüm ona, bu toplumda başka türlü barınmak mümkün değildir.
Mümkün kardeşim!
Saflık, ne zamandır kötü oldu?
Ne zamandan beri şiddete şiddet “doğru” sayılır oldu?
O yüzden şu hayatta ne ödül/ceza ilişkisini sevdim, ne de koşullu vermeyi.
Koşulsuzdur sevgi.
Vericilik koşul tanımaz.
Ben karşımdaki kötüyse, sadece bundan anlıyor diye kötü olmam!

20 yaşında bir insan,
intikam adına…
işkence,
bıçaklama,
boğmaya yeltenme
ve canlı canlı yakarak 6 yaşında bir çocuğu öldürüyorsa bu ülkede…
Ve biz 6 yaşında bir çocuğun bedenini bir çöplükte buluyorsak…
Çöplüğün dibiyiz!

DÜŞÜN BE TÜRKİYE!

Çocuk sevgisinden mahrum,
Çocukları sevmeden çocuk sevgisinden dem vuran,
Güzel çocuğu kayırıp sümüklü çocuğu ayıran,
Doğudaki çocukla Batıdaki çocuğu bir tutmayan,
Neşe içinde çığlık atarak oynayan çocuğa tahammül edemeyip susturmaya çalışan,
Eğlenen çocuklardan rahatsız olan,
İtaat ederse ödül, etmezse ceza veren,
Sürekli kötü huyları, yapamadıkları kafasına kakılıp bir türlü güzel huyları ve meziyetleri konuşulmayan,
Yargılanmaktan bir türlü takdir edilmeye layık görülmeyen,
Sevgi vermeden sevgi almayı bekleyen büyükler içinde doğup büyüdüğünde bir çocuk…
İntikam tohumları ektiğinin farkına varmalı be Türkiye.

Midem bulanıyor.
Yazacak bir şeyim yok.
Utanmaktan öte iğreniyorum.
Çocukları kurtarmak istiyorum büyüklerden…
Azad etmek istiyorum onları…
Bu kadar.

Yonca
“öğürtü”