Hırsız Polis

5-6 yıl olmuştur oynayıp da biteli.

Başrollerde, Uğur Yücel, Timuçin Esen, Özlem Düvencioğlu vardı.

Erol Günaydın da, dizide lakabı “Aksak” olan Uğur Yücel’in hasta babası Dursun karakteriydi...

Tiyatroculuk, oyunculuk böyle bir şey işte.

Sanatçı olmak bu.

Erol Günaydın konuşamayan, felçli bir hasta rolündeydi, sürekli yataktaydı...

Dilinden tek kelime duymadık dizide oynadığı sürece.

Ama nasıl konuşurdu biliyor musunuz gözleriyle; cümleler, paragraflar akardı gözlerinden...

Dudaklarını büzdüğünde, ölücek gibi olurdum üzüntüden, kalbim sıkışırdı.

Kızdığında kaçmak isterdim ekranın karşısından.

Kırıldığında, ben de kırılırdım onunla bir.

Sevgisini gösterirken o, o sessiz haliyle, ben de ağlardım sessiz sessiz köşemde.

Duyamadığım sesini işitirdim kulağımın dibinde.

Yetenek, emek bu demek.

Dün Erol Günaydın’ı yitirdiğimizi duyunca neden bilmem, o dizi geldi gözümün önüne. Oradaki rolünden çok etkilenmiştim. Hala unutamıyorum.

Çünkü içimde bir yerde, yaşlandığı, hastalanabilecek olması ve o rolün tatsız bir şekilde gerçek olması ihtimaline karşı duyduğum endişe vardı belki de...

Hani sevdiğiniz insanları bazı rollerde görmek istemezsiniz ya, öyle.

Bize güzel duygular miras bırakarak bu dünyadan göçen, Erol Günaydın gibi bu muhteşem insanları görebilmiş olduğum için şanslıyım bir bakıma...

Bizler bu kadar üzülüyoruz gidişlerine... Aileleri için kimbilir nasıl zor.

Allah rahmet eylesin.

Gönülden sabırlar diliyorum ailesine...

Yonca
“zaman”