Hem iktidara hem muhalefete bu yalnızca sitem

İktidara sitemimin binlerce nedeni var.
Ama muhalefete de bir o kadar var.
Elimde değil. Çünkü şöyle düşünüyorum, eğer muhalefet muhalefet olaydı, bunca sitem biriktirmezdim, biriktirecek nedenim olmazdı, diye içimden geçiriyorum.

Aslında her ikisi için de, sitemden daha ağır şeyler de geçiyor kimi zaman içimden. Ama ben korkarım. İçimden geçirdiğim “ağır” şey, döner dolaşır beni bulur diye korkarım. Ondan içimden hep “hak yemeyen”, “hakaret içermeyen”, ne bileyim, hani “kutsal” şeylere değmeyen şeyler geçirmeye özen göstermeye çalışıyorum, zor olsa da! Ama onlar zerre nazik olmadıktan sonra, ben nazik olmuşum kaç yazar?
Adaletin var mı be Dünya!

Eskileri deşmeyeceğim. Güncelde kalacağım.
En basitinden şu son 6 aya bakacağım ve son 6 aydır neler hissettiğimi yazacağım.

Enayi yerine koyulmaktan bıktım.
Aptal yerine koyulmaktan da bıktım.
Çocukmuşum gibi –ki biz artık çocukları bile kandır(a)mıyoruz- kandırılmaya, oyalanmaya, uyutulmaya çalışılmaktan da bıktım.

Ne iktidarın bizlere Gezi’de nasıl davrandığını unutabiliyorum ne de nasıl hiç sahip çıkmadığını.
Öldürülen gençlere her an kahroluyorum.
Dahası son yolsuzluk “iddiaları” gündeme gelince, sanki Gezi’de, Ergenekon da yaşananlar hiç olmamış gibi yapılan açıklamaların can yakıcılığına, eşitsizliğine, insanı şoka sokan vurdumduymazlığa isyan ediyorum.
Sitem ediyorum bu haksızlıklara, adaletsizliklere, hukuksuzluklara…
Sonra muhalefete de sitem ediyorum anında. Elimde değil.
Muhalefetin muhalefet olduğu bi dönem görmek istiyorum ben artık.
Bıktım sadece “olaya cevap” verilmesinden veya “yakalanan açık üzerinden” muhalefet yapılmasından.
Seviye düşünce düşülmesinden...
Bıktım.
Yıllardır oy verecek kimse olmadığı için “mantıklı” olan oyu vermekten de bıktım.
Ben inandığım için, beni ve düşüncelerimi, hayallerimi temsil ettiği için birilerine oy vermek istiyorum.
Durumu kurtarma oyu vermek istemiyorum!
İktidarın karşısında, iktidarda beğenmediğim şeylerin toz taneciğini barındırmayan güçlü, stratejileri olan; bana harbi “özgür, laik, çağdaş, adil, eşit” bir gelecek vaad eden bir muhalefet görmek istiyorum, artık!

Şu yaşlı, yorgun, bitkin, her yeri bizler tarafından hiç fikri sorulmadan her gün delik deşik edilen Dünyamız bir yıl daha deviriyor.
Yıl sonu geliyor, yeni bir yıla giriliyor.
Bir sürü insan yeni yıl için binlerce umut besliyor, binlerce hayal kuruyor.
Benim de bitmek bilmeyen umutlarım ve hayallerim var.
Herkesin, hepimizin; ümitlenmeye, heyecanlanmaya, şöyle bi huzurla yeni yıla giriş hazırlıkları yapıp eğlenmeye ihtiyacımız var.
Normal bi şey bu. Anormal bir istek değil ki!
Ve düşünebiliyor musunuz;
Yolsuzluklar yüzünden...
Küfürler ve beddualar yüzünden...
Her türlü ağza alınmayacak kadar ahlaksız ve yakışık almayan şey yüzünden...
Her türlü yaşanılası en güzel duygular yine kursağımızda...
İşte bunu kabul edemiyorum asla.
Ondan,
Bu yalnızca sitem...

Yonca
“sitemkar”