Hayatımın ince detayı

Büyüyoruz elbet hepimiz. Büyürken hatalar yapıyoruz. Önemli olan, minik hataların sonunda ölüm olmadığını bilmek. Miş.
Ben bilmiyordum. Ben her hatanın sonunda ölüm var sanmışım yıllarca.
Hataların sonunda ölüm olmadığını sabır ve anlayışla öğrettiği için...

***

Beraber yaşlanmak istediğim hayatımın arkadaşı...
Sen hep sağlamcısın.
Sürprizlere karşı azıcık önyargılısın. Titiz ve temkinli bi adamsın.
Kader utansın, dağınık ve kafası hep çok karışık ve kalabalık bir kadına çatmışsın!
Mektup kültürü biteli, hayatımıza sanallık geldi. Oysa ben sana zamanında ne çok mektup yazdımdı. Defterler doldurup yolladımdı. Bayılırım her duygumu beyaz sayfada siyah harflerle dokunulur kılmaya. İsterim ki hiçbir duygu havada asılı kalmasın.
Sevgi, somut bir satır olarak miras kalsın bu dünyada.
Herkes, hissettiklerimi söylemekten asla utanmadığımı, yüksek sesle ilan etmekten asla çekinmediğimi ve bunu herkese tavsiye edip örnek olmak için bilerek yaptığımı bilsin mesela.
İsterim ki kızdığını-kırıldığını-küstüğünü bu kadar çok ve rahat dile getiren her insan, sevdiğini de çatır çatır söyleyebilsin.
Güzel duygularını hiç kimse bir saniye bile içine hapsetmesin. Kimse kendini sessizliğe mahkûm edip boşu boşuna acı çekmesin.
Zaman en değerli. Kimse zaman kaybetmesin.
Hayat arkadaşım, 
Beni olduğum gibi kabul ettiğin,
Bir gün bile yargılamadığın, yadırgamadığın,
Değiştirmeye, bencilce kendi istediğin kalıba oturtup kendi yönüne çekmeye çalışmadığın,
Üzerimde hiç baskı kurmadığın,
Beni bana bıraktığın,
Düşüncelerime saygıyı eksik etmediğin, 
Yerinde yapıcı eleştirilerini asla sakınmadığın, 
Beni daha çok düşünmeye mecbur ettiğin, 
Bana dinlemeyi öğretmek için sabır gösterdiğin,
Saatlerce, en saçma hayallerimi bile değer vererek dinlediğin,
Değer verdiğin,
Bunu bana bi şekil hissettirdiğin,
Geceleri yazılarıma, hayallerime kaçtığımda, içinden çıkmak bilemediğim hüsranlara, geçmişlere, geleceklere hadli hadsiz daldığımda gelip;
“Rahat yaz. Ben hep yanındayım nasıl olsa. Düşüncelerinden utanma. İşin zor ama usanma. Ben seninle gurur duyuyorum sen yazdıkça...” diyerek can-ı gönülden desteklediğin için...
Hemfikir olmadığımız konularda kıran kırana tartışırken saygı sınırını asla aşmadığın için mesela, oysa ben ne çok aşarım hız sınırını umarsızca...
Bana tartışmayı öğretip sevdirdiğin için,
Ayrıca,
Adam gibi adam olduğun için ve ne çok şey için teşekkür etmek istiyorum sana!
Güven aşılayarak, sevgini ne güzel yaşatıyorsun bana!
Sağı solu, kimseyi takmadan, ilk önce beni bana soruyorsun ya, bayılıyorum bu huyuna!
Destek veriyorsun her ihtiyacım olduğunda. Yalnız bırakıyorsun, yalnızlığıma aç kaldığımda.
“Terrible two’s” döneminde kalmış çocuk gibi takıldığımda, sinirlenip inattan kör olduğumda gözümü açıyorsun.
Özgürlükleri elden almak, sınır koymak, kısıtlamak modayken; sana hiçbir zaman uymadı bu moda.
Özgürlüğümdür, dengesi bozuk asiliğimdir en çok sevdiğin; bunu pek konuşmayız ama, bilirim mesela.
Güvenmek kolay değilken, güven duyarsın insanlara. Ben de sana.
Kadınları hor görenler, saymayıp sövenler, destek olmayıp köstek olanlar cirit atarken etrafta, el üstünde tutarsın sen hayatındaki kadınları daima.
Giresun yaylalarının yeşilini ciğerlerine çekmiş, Karadeniz’e nazır doğmuş bir İzmirlisin ne de olsa!
Anlayacağın,
Tam aşık olunacak adamdın.
Ben de aşık oldum sana.
Ben şanslıyım, darısı kim isterse başına.
Nice mutlu, sağlıklı, aşk dolu yaşlar diliyorum sana.
Tabii ki benim yanımda!
Ve şampiyon Galatasaray!
Doya doya kutla!
Yonca
“4 yapraklıN”