Hayat tam da budur işte

Ve

Ne olduğunun hiçbir önemi yoktur.

Sizi sadece koparır o andan alır başka bir yere atıverir.

Sesiniz soluğunuz çıkmaz olur.

Veya çok çığlık atarsınız da duyan olmaz.

Umursamaz olursunuz kimin ne diyeceğini,

Alır şapkanızı çıkar gidersiniz o andan.

Nereye gittiğiniz meçhul olan o yere.

Bir sizin bildiğiniz ve çok da eğlendiğiniz o gizli yere.

Çaktırmadan hem de...

Gizlice...

İşte böylesi bir “hayat anı” yaşadığım dünün gecesinde ben

Yaz olduğu için

Eşim seyahatte olduğu için

Özlem olduğu için

Çocuklarım uzakta olduğu için

Kavuşmayı beklemek güzel olduğu için

Müzik yine çok güzel olduğu için

En iyi arkadaşım

Ruh ikizim

Tam da ben gibi bir ruh halinde olduğu için

Telefonda bir ağlayıp bir güldüğümüz

Çocukluğumuzdan gençliğimize,

Gençliğimizden bugünümüze yaşadığımız anıları yad edip çok duygulandığımız için...

Yazacaklarımı yazmama kararı aldığım

Ve ara vermeye karar verip

Kendime kanat takıp uçma hakkı tanıdığım için

Yazmadım...

Bilin.

Hiç de pişman değilim.

Delilik buysa,

Delililerin de, sanal yazarların da en delisi benim!

Hiiiç çekinmeyin siz de arada kendinizi zor durumda bırakın.

Sonunda ölüm yok,

Merak etmeyin.

Yarın Cuma.

Kelebek yazı günüm.

Yazdım yolladım.

Uçaktan indiğim gibi kendimi ele alıp okuma şansı elde edeceğim.

Gazetede.

Gazetenin siyahı beyazı kokusu bulaşacak ellerime. Okurken kendimi kendi köşemde.

Heyecanlıyım.

Yine.

Yine.

Yine.

Ne zaman heyecansızsın ki diyececeksiniz...

Demeyin.

Heyecandan cevap veremeyeceğim işte!

Yonca

“hayataşığı”