Galatasaray Üniversitesi değil de Feriye Sarayı yanıyor deseydik…

***

Dün akşam, şimdi Galatasaray Üniversitesi olan, ama aslen 1870’lerde Feriye Saraylarının bir kısmı olan o tarihi, o masalsı binada yangın çıktı.

Çırağan ve Dolmabahçe Sarayları Osmanlı Hanedanı için yapılıp da yetmeyince, bu iki saraya ek olarak yapılan tarihi saraydır Galatasaray Üniversitesi’nin binası aslında.

Feriye Sarayıdır yanan, kül olan!

140 yıllık tarihimizdir yani...

O tarihi binanın içinde ne çok öğrenci okudu, yetişti, yetişiyor. Du.

Ne çok Fenerli, Beşiktaşlı, Trabzonlu öğrenci aynı sınıfta okuyup eğitim alıyordu yanyana. Birbirlerinin boğazını sıkmadan!

Hepsinin ortak canı, anıları yandı dün akşam o binada.

Ne çok anı, hikaye vardır kimbilir o koridorlarda.

Koskocaman, içinde eşsiz kitaplar olan bir kütüphane yandı kül oldu, kitaplar yandı cayır cayır...kitaplar...

Kül oldu hepsi...

Yanan tarihimizdi cayır cayır, tarih. TarihiMİZ!

Mazimiz yandı a be akılsızlar, vicdansızlar!

Oysa birileri sırf adında “Galatasaray” var diye “yansın, beter olsun” gibi şeyler yazıyordu sanal alemde utanmadan.

İnsafsızca...

İnsana hikayeler yazdıracak büyüsü olan o tarihi bina, güzel öğrenciler yetiştiren o üniversite, ekranda sönmek bilmeyen alevler içinde yanarken; sosyal medyada da kötü kalpli insanlar yazdıklarıyla yakıyorlardı canımızı.

Bu fanatiklik filan olamaz asla. Bu kötü kalplilik hem de en bayağısından.

İnsana kıymazlar, doğaya kıymazlar, tarihe kıymazlar…

Neyi sever bu insanlar?

Neye değer, kıymet verirler?

Tarihimiz, doğamız, insanlarımız değerli gelmiyorsa kendilerine; belli ki esas onlar yanıyorlar sevgisizlik içinde. Dikkat çekmek isteyen sevgisiz kalmış yaramaz çocuklardan farkları yok. Yazık onlara.

Kül oldu güzelim Galatasaray Üniversitesi, Feriye Sarayı...

Haydarpaşa’nın acısı sönmemişti ki daha...

Tarih de aşk gibi küllerinden doğar mı acaba?

Doğsa...

Yonca
“kül”