Fikir özgürlüğü

Benim fikrimdensen özgürsün, değilsen cehennemin dibine kadar gidebilirsin.

Ya bendensin, ya değilsin yani.

Ya sev ya terket şeysi gibi işte.

Siyah-Beyaz bir tanımdır özgürlük tanımımız.

Mesela çok merak ediyorum, bu satırları okuyan kaç kişi Yeni Şafak veya Vakit okur.

Dahası bu ülkede kendinden olmayana karşı kaç kişi tahammüllü ve hoşgörülüdür çok merak ediyorum.

Bizden birilerinin canı yanınca acayip tepki duyar ayaklanırız, isyanlar ederiz.

Ama bize ters düşen görüşte birisinin başını taşla ezseler kılımız kıpırdamaz.

Ne acıdır ki gerçek budur.

Bu gerçektir.

Bu ülkede sanatçı olmak zordur.

Çünkü “Sanatçının da benden olanını” severiz ve isteriz biz.

Şairin de,

Yazarın da,

Gazetecinin de,

Ressamın da…

Birilerini ötekileştirenlerle,

Ötekileri düşman görenler arasında bir fark yoktur aslında.

Fikre saygı yoktur.

Yazar özgürlüğü ise bizim hoşumuza gittiği kadar vardır.

Herkes yazarın kendi istediğini, o istediği zamanda yazmasını ister.

Hastalanmaya, tatile, kendi istediği gibi yazmaya hakkı yoktur kimsenin.

En ufak şeyde en önce en çok senden olduğunu söyleyen okurun vurur seni...

Okurun, takipçin, fanların filan belirlemek ve karar vermek ister fikir adamının, yaratıcı kişinin nerede ne yapacağına, ne yazacağına.

Öyledir inanın.

Hiç “yok canım yaaa” demeyin.

Öyle.

Ben,

Dilerdim ki isyanlar boykotlar aforozlar taşlamalar, kişi kim ve fikri her ne olursa olsun, her ne taraftan olursa olsun, her türlü özgürlük ihlaline karşı eşit derecede olsun.

Her fikir korunsun ve barınsın ve söylensin.

Ben,

Dilerdim ki, fikir özgürlüğü “bana göre doğru” olsun olmasın, saygı görsün, dokunulmazlığı olsun.

Gelin görün ki biz artık rakı sofrasında bile “şerefine” derken istiyoruz ki hepimiz aynı şeyleri sevelim, aynı şeylere sövelim.

Çokluk, çoğulculuk, farklılık, anlaşmazlık kabul görmez olmuş...

Sanırım iktidar bize müthiş bir ayna tutuyor.

Esas buna çıldırıyoruz.

Çünkü tahammülsüzlüğümüz, özgürlüklere olan saygısızlığımız ve sınır tanımazlığımızı yüzümüze çarpıyor aynen.

Neysek o yani...

Budur bizi esas delirten.

Gerçeğimiz tüm çıplaklığıyla karşımızda.

Ya bendensin, ya da değilsin dediğimiz kadar muamele görüyoruz son zamanlarda...

Ne zaman hep beraber benden olmayanın fikir özgürlüklerini savunuruz...

O zaman özgür oluruz.

O zamana kadar...

Kimse özgürlüklerden bahsetmesin...

Yani...

Yonca

“sözgür”