Erkek dediğin bi çeşit çanta

Bu ara çok yaramaz bu Yonca. Enerji fazlası var, geçen aydan kalma. Boşuna atılmadı bu başlık hem. Kızlarla yazışırken çıktı bu laf ağzımdan.
Aynen şöyle dedim: “Her erkek bir çanta; içi çok dolu ve yükü ağır. Taşıması zor ama gelin görün ki onsuz da olmuyor!”.
Hepimizin bir hoşuna gitti, bir döküldük ki aklınız durur. Meğer hepimizin içi ne çok doluymuş. İyi geldi. Hem bu kadar çok kadın aynı şekilde gümbürdediğimize göre, vardır bunda bir doğruluk payı dedim, yazmaya karar verdim.
Bu kadar çok kadın aynı şeyi düşünüyorsa, yanılıyor olamam. Olamam di mi? Yanılırsam da, yanıldım derim gitti.
Erkek bir çanta gibi evet. Yanına almadan olmuyor. Sürekli aynısıyla gezdin mi, modası da tadı da kaçıyor, sıkıcı bile gelebiliyor.
Çok büyük olursa taşıması zor ama gösterişli duruyor; çok küçük olursa pek işe yaramadığı gibi de sıkıntı oluyor, işini görmüyor.
Boynuna assan sırtın, dirseğine taksan kolun ağrıyor. Ama modelleri sürekli takip etmen lazım, onsuz da elin boş kalıyor.
Kadın dediğin, çanta delisi. Spor, şık, küçük, büyük, sade veya gösterişli, derin, sığ, akıllı, pratik, işe yarayan veya sırf kola takmalık her çeşit çanta var işte, tıpkı erkek gibi.
Sorun şu ki; kadına asla bir tanesi yetmiyor.
Hepsi bir arada olursa, anca bizi keser...
O da belki.
Yonca “çantacı”
¡ Yıldızlı dip not: Kasım ayı Elele’sine bu yazıyla başladım. Pınar Büyükgüral (nam-ı diğer Pino) da çizimini yaptı. Çoook keyifli oldu. Bilginize...

Çorba hırsızı

Bundan birkaç ay önce arkadaşım Pam zatürree oldu. Zatürree dendi mi bende arıza oluyor ve malum zatürree üzerine uzman olduğumdan, hemen kalkıp dünyanın en inanılmaz iyileştirici çorbasını yaptım.
Çünkü insan zatürree olduğu zaman inanılmaz kuvvetli beslenmeli, gücünü toplamalı. Yoksa insana yapışır ve gitmez bu illet.
Neyse. Pam’lerin oğlu Erin diyabetli olduğu ve onun da çorbadan içme olasılığı olduğunu düşündüğüm için, çorbanın içindekileri en detaylı şekliyle bir kağıda yazdım, kabın üzerine yapıştırdım.
Pam’i aradım ulaşamadım, eşini aradım ona da ulaşamadım, ama yine de atladım arabaya evlerine gittim. Asansörden inince birden hangi daire olduğunu şaşırdım.
Gece geç olduğu için kapıyı çalmak da istemedim.
O kafayla sağ yerine soldaki evin kapısının önüne yaptığım çorba ve makarnayı, bir de aldığım organik balı bıraktım, gittim.
Pam ve Sarper’e de mesaj attım, kapının önüne çorba bıraktım diye. Sabah kalktım ki cepte bir mesaj: “Yonca burda çorba morba yok...”
Nasıl olur, kabus gibi, çorba, bal ve makarna hepsi uçmuş gitmiş işte! Tamam ben yan komşunun kapısına yanlışlıkla bırakmışım ama, o duygusuz komşu da kapısını açıp torba içinde yemekleri görünce bir güzel alıp içeri hepsini arkadaşıyla mideye indirmiş veee utanmadan kapları da yıkamış ve torbasıyla kapısının önüne geri bırakmış iyi mi!
Hayatımda böyle şey görmedim. İnsan hiç kapısının önünde bulduğu üzerine 4 yapraklı Yoncalı mesajlar olan çorbayı böyle yürütür mü yahu? Hiç sormaz mı sağa sola acaba bu sizin mi diye?
Ama nasıl gözü dönmüşse, Pam o hasta haliyle gidip kapılarına dayanıp “O midenizdeki çorba benim zatürree çorbamdı, bari balımı geri verin!” deyip balı kurtarmış.
Ama komşu gençlerin rahatlığı bizi bayağı gerdi. Aylardır hâlâ konuşup bazen gülüp bazen sinirleniyoruz; ama hırsımızı alamıyoruz. Yazıp sizinle paylaşırsam belki iyi gelir dedim di. Ama korkarım gelmedi!
Yonca
“hırslı”

10 günlük grip

Tam 10 gündür sürünüyorum. Ateşlendim, burnum tıkandı, sonra asla durmayacakmışcasına aktı, bademciklerim futbol topu kadar oldu, boynumdan çıkacaklar sandım, kurbağaya benzedim, başım çatladı, sesim gitti, öksürük geldi ve en sonunda dün o da bitti ve bütün bunlar 10 gün aralıksız devam etti.
Genelde burnum akınca “Yine zatürree mi oluyorum!” diye panik oluyorum ama bu sefer aklıma bile getirmedim. “Yonca sen son bir senedir inanılmaz iyi spor yapıyorsun, artık çok daha güçlü ciğerlere ve bedene sahipsin!” dedim.
Bedenimi dinledim. Başardım. Hayatımda ilk defa bir gribi beter hale gelmeden bitki çayları, çorbalar, meyveler ve dinlenerek yendim. Acccayip keyifliyim.
Yonca
“gripdöver”