Yonca Tokbaş - Kelebek
Yonca Tokbaş - Kelebek
Yonca Tokbaş - KelebekYazarın Tüm Yazıları

Elveda

28 Kasım 2011’de bu köşede “Sevdiğin şeyi yapmak” diye bir yazı yazdım.

Haberin Devamı

Çok ağlayarak, çok dua ederek yazmıştım o yazıyı. Kıvranıyordum çünkü. Hatta öyle kıvranıyordum ki, yazının son kelimesi “acele” olmuştu.
Profesyonel işimden ayrılmak, yazılarıma kendimi adamak ve bir sürü başka hayalperest şey yapmak istiyordum. Satış analizleri, kârlar, raporlar ile uğraşmak istemiyordum. Karar veremiyordum.
İçimdeki memur egoma yeniliyordum sürekli. Korkuyordum.
29 Şubat 2012 Çarşamba günü, yani 4 yılda bir 29 çeken artık yılın, şubat ayının 4 yılda bir gelen 29’uncu gününde, 10 yıldır çalışmakta olduğum şirketime veda ettim. 4 yılda bir hatırlayacağım işteki son günüm, ilginç bir güne denk geldi yani. 4 yapraklı bir Yoncayım ondan herhalde.
Bir defteri kapatıp, bambaşka bir defteri açıverdim aynı gün.
Karar vermek; yenilme-yenme, kazanma-kaybetme hikayesi değilmiş. İstifa edince anlamaya başladım. Etim sökülür gibi oldu.
Herkes bırakmanın en kolay şey olduğunu söyler. Bırakmak zormuş. Duygusal inişli çıkışlı etapları olan boşanma gibiymiş. Oysa ayrıldığım ne çocuğum ne kocam. İşim!
Üstelik ne yapacağımı bilerek ve isteyerek ayrıldım. Hayatımın son 10 senesini ailemden çok, şirketteki arkadaşlarımla geçirdim. Onlar da ailem oldu benim. Bazen onlara ve işime duyduğum sorumluluk hissini, kendi aileme duyamadım. Halim olmadı.
Pişman değilim. Ne yapmak istediğimi fark edip bulana kadar, işimden keyif aldım. O yüzden işyerime “elveda” demek zor geldi.
Dubai’de, çalıştığım çok uluslu şirkette geçirdiğim 10 sene, çok kıymetli bir zaman dilimiydi.
15 farklı milleten, bir sürü farklı ırk, dil, din ve renkten insandık. Hayatımın renkleri oldu ortam. Renkler içinde büyüdüm.
O ortam ve renkler önyargılarımı yıktı tek tek. Çok da nazikçe yaptı bunu.
Bu çok büyük bir şey. Bunu deneyimleme imkanım olduğu için şanslıyım. Güzel hatıralarla ve arkadaşlıklarla ayrıldım işyerimden.
Bana farklı dinlerin, dillerin, renklerin ve aklınıza gelen gelmeyen her türlü farklılığın bir arada barınmasının zenginliğini tecrübe ettiren şirketime teşekkür ederim.
Pakistan’la Hindistan, Türkiye ve Yunanistan, Suriye ve Lübnan gayet iyi anlaşıyor politika aralarına girmeyince. Budist ve Müslüman birbirlerinin dini bayramlarını gayet güzel saygı içinde kutlayabiliyor örneğin. İşim bana, şu hayatta aslen ne yapmak istediğimi keşfettirdi ve bunu yapabilmek için nelere dikkat etmem gerektiğini öğretti.
Şimdi, öğrendiklerimi uygulama zamanım geldi.
Farkındalık musluklarımızı açmak istiyorum ben.
Spor aracılığı ile bir sürü insanın hayatına değmek, TEGV adına bağış toplamak, bir sürü çocuğun eğitimine katkı sağlamak istiyorum.
ADIM ADIM Oluşumu’nun Türkiye’nin iliklerine işlemesini hayal ediyorum. İnsanlarımıza, ufacık da olsa bir şey yaptıklarında toplumda büyük değişimlere imza atabildiklerini gösterebilmek istiyorum. Yetmez ama... Önyargılarımızı kırmayı istiyorum, incitmeden. Koşmak istiyorum. Koşamasam da yürümek. Yürümesem de emeklemek.Olmadı birkaç iyi insanın koluna girmek, devam etmek. Hiç durmadan gitmek istiyorum gideceğim yerlere. Bir gün elbet duracağız.
Huzur içinde.
Yazmaya devam.
Yonca “gönlüözgür”

Pes etmek yok

Haberin Devamı

Daha önceki koşularıma yaptığınız bağışlarınızla Van’a gönderdiğimiz ADIM ADIM Ateşböceği’nin orada daha uzun süre kalabilmesi, Van’da daha fazla çocuğa daha uzun süre fayda sağlayabilmesi için, Antalya Maratonu “Runtalya”da bu pazar, üçüncü kez TEGV için bağış topluyorum.
Dizimdeki sakatlık izin verdiği sürece 10 km boyunca koşacağım, olmadı yürüyeceğim.
Durmaktan ve hiçbir şey yapmamaktan iyidir!
Desteklemek isterseniz, TEGV’in banka hesap detayları aşağıda.
Bağışlarınızın o çocukların hayatındaki etkisini rakamlarla anlatılabilmek imkansız.
Resmen hayatlarında dönüm noktasısınız. Lütfen bundan emin olun. 1 çocuğun 1 yıllık eğitimi için TEGV’e 60 TL bağışlamanız yeterli.
Önemli olan bağışınızın miktarı değil. Bağışladığınız miktar ne olursa olsun, HİÇten çoktur. Bir harekettir. Şikayet etmek yerine, bir ADIM atmaktır, harekete geçmektir. Bu seferlik Runtalya sloganım Koş Yonca Koş yerine ‘Yürü be Yonca, durmaktan iyidir!’ 1 çocuk değişir Türkiye değişir!
Yonca “fahri ateşböceği”
Nasıl bağış yapaksınız?
Hesap Sahibi: TEGV (Türkiye Eğitim Gönüllüleri Vakfı)
Banka: Yapı ve Kredi Bankası A.Ş.
Hesap IBAN: TR 740006701000000001000000
Açıklama kısmına: YTokbas/AAO/Adınız ve soyadınız.

Yazarın Tüm Yazıları