Elvan Kunta Kinte

Bu benzetme benim için bir onur.�

Keşke Elvan gibi koşabilsem ve Kunta Kinte kadar da dayanıklı olabilsem.

Ama ben yavaşım. Amacım hız değil zaten, TEGV için, çocukların eğitimi için bağış toplamak. Yarışmak için değil, farkındalık için koşuyorum.

TOFD, Buğday, TEGV ve TOG’u anlatmaya çalışıyorum.

Finişe hep bu güzel amaç ve duygularla koşuyorum.

Ne bacaklarımın ağrısı koyuyor, ne soğuk, ne sağanak.

Ama bu sefer koşarken gerçekten rahattım. Azimle çalışınca her şey oluyor hayatta, her şey.

Size koşarken ne kadar güzel şeyler hissettiğimi anlatamayacağım. Çünkü hangi kelimeyi yazsam, yavan geldi gözüme. Kalbimden geçenlerle şu kağıda yansıyanlar örtüşemedi.

Yolda koşarken çektiğim videoyu Hürriyet.com.tr’de WEB TV’den izleyebilir, fotoğraflara da Foto Galeri’den bakabilirsiniz.

Aşağıda linkleri verdim.

YONCA TOKBAŞ AVRASYA MARATONU KOŞUSU/ WEB TV

YONCA TOKBAŞ AVRASYA KOŞUSU/ FOTO GALERİ

Ayrıca facebook sayfamda da dolu fotoğraf var.

O yolda, koşarken, azim, vicdan ve doyum var.

Mutluluk, gerçek mutluluk var.

15km boyunca Adım Adım Oluşumu’ndan tüm bağış amaçlı koşanlar olarak, tek bir şey vardı yüzümüzde: huzurlu bir tebessüm. 1 saat 55 dakika boyunca, her saniye her adımda gülümsedik hepimiz.

İstisnasız hepimiz.

İnsanların hayatına değmek hissidir yüzümüzdeki mutluluğun nedeni!

Yolu, adımları, iticiliği paylaştığım 18 yaşındaki Levent Gecebeği bir mektup yazmış bana. Okurken boğazım düğüm düğüm oldu. Dayanamadım, sizinle paylaştım.

Gelen genç neslin duyarsız olduğunu, umutsuz olduğunu söyleyenlere güzel bir ders niteliğinde Levent’in yazdıkları.

Ha bir de, ADIM ADIM Oluşumu içinde, anne babalarından görüp, duyup yardımseverlik koşusu için katılan 9 yaşında ilk 8 km’sini koşan Tan, 15-18 yaş aralığındaki Asena, Levent, Can, Kerem gibi nice gençlerimizin önünde saygıyla eğiliyorum. Hepsi azimle çalışıp bağış toplamak amacıyla gelip bizlerle koştular.

Bizde hala umut da ümit de var. Bozmayın moralinizi sakın.

Alın size iyi haber işte.

Şu ana kadar beni sadece şu yazdıklarımdan tanıyan sizlerin TEGV’e yaptığınız bağışlar sayesinde 500 çocuk daha 1 sene boyunca eğitim alabilecek.

Hala bağış yapabilirsiniz üstelik.

Nasıl bağış yapacağınıza dair bilgi de aşağıda.

Kelimenin kendisi her ne kadar az geliyor olsa da gönlüme,

Teşekkür ediyorum hepinize.

Yonca
“mutlu”

Fotoğraflar için: Galip Akkaya, Hasan Ayaz, Ulaş Önol, Mustafa Çağan, Dalya Ayan, Engin Güley Özel, Mehmet Vanlı, Celal Sümer ve Kerim Keküç’e çok teşekkürler.
Umarım kimseyi atlamamışımdır... Eğer atladıysam, çok özür dilerim...

Nasıl bağış yapaksınız?
Hesap Sahibi: TEGV(Türkiye Eğitim Gönüllüleri Vakfı)
Banka: Yapı ve Kredi Bankası A.Ş.
Hesap IBAN: TR 740006701000000001000000
Açıklama kısmına: YTokbas/AAO/Kendi Adınız ve Soyadınızı yazın lütfen.

Levent Gecebeği’nin mektubu

“Sevgili Yonca Abla,

Bugün benim için çok zor, ama bir o kadar mutlu bir gündü. Size hissettiklerimi yazmam benim için çok önemli. Amacım okulumda, yani Koç Lisesi’nde, yardım etmenin pek çok farklı yolu olduğunu arkadaşlarıma gösterebilmek.

Kuzenim Tuna, Koç Lise'sinde çok ciddi sosyal sorumluluk projeleri yürütmüştü. Ben de aynı okulda ondan bu işi devralıp üzerine de ekleme telaşındayım. Eminim bu gelenek ve istek benden sonra da okulumda büyüyerek devam edecek.

Eskiden, “Aman terlemeden gelin!” ya da, “Ne gerek var koşmaya?” gibi anlamsız cümlelerle giderken koşmaya, sayenizde artık bu cümlelerle karşılaşmıyoruz. Sitedeki komşu teyzelerimiz bile, sizin yazılarınızdan koşu sürecini, neden koştuğumuzu ve koşunun bize kattıklarını, bizim de koşuyla insanların hayatlarına nasıl değebildiğimizi daha iyi anladılar. Hatta koşu öncesi kek pişirerek kendilerince bize destek oluyorlar.

Ben koşmaya kuzenim Tuna ile başladım. Yeri geldi unutmak için koştuk, yeri geldi hatırlamak için. Kısaca, düzenli spor bana hayatımda atmayı planladığım zor adımlar öncesi, tıpkı Avrasya Koşusu’ndaki gibi, mutluluğa sahip olmama neden oldu.

Antrenman yapıp okul hayatım ile sporu dengelemeyi öğrendim.

Umarım seneye, Amerika'da bunu aynen devam ettirip en genç Türk Ironman ben olurum.

Açıkçası, eskiden bunu söylesem kimseye bir şey ifade etmiyordu. Sizin yazılarınızla farkındalık yaratmanız sonucu, insanlar artık bu hayalimin anlamını anlıyor.
Sırf bu nedenden bile, üstlendiğiniz misyon çok ama çok önemli. Sonsuz teşekkürler.

Levent Gecebeği”

Avrasya

Ben Avrasya’ya inanıyorum. Çok yakında, tıpkı Virgin Londra Maratonu gibi, bağış toplama rekoru kırılarak farkındalık yaratan bir organizasyon olacak.

Yonca
“Nokta”