Değerbilir kişi

Keşke olmasa.
Keşke herkes kafasına taş düşmeden değer bilse.
Geç olmadan.
Tren kaçmadan.
Kaybetmeden.
Unutmadan...

Ne kadar değer biliyorsan, o kadar değerin biliniyor.
Değerin ne kadar bilinirse, o kadar ışıldıyorsun.
Işıldatabiliyorsun.
Öyle.
Değerinin bilindiğini hissetmek insanı uçuran bir duygu. Bilinmediğini düşünmek ise zindan.

Her insanın içinde, derinlerde bir yerde çok ender bulunan bir elmas olduğuna inanıyorum.
Pek gizli saklı kendisi. Narin. Çıplak. Korunmasız.

Hayat, o elmasın üzerine bir dolu kömür tozu, balçık vesaire dökmeye başlıyor. Hepimiz o kadar meşgulüz ki, oturup da temizlemeyi, korumayı düşünemiyoruz.
 “O nasıl olsa elmas, kendi kendini parlatır...” gibi düşünüyoruz.
Oysa hiç öyle değil.
Kararıyoruz ışıldadığımızı zannederken.
Hemen sarılmak lazım elmasa...Değerini bilmek lazım.
Şartsızca...
Beklentisizce...
Tereddütsüzce...

Bunu yapabilen, başarabilen çok fazla insan yok maalesef.
Yapabilenlerse çok özel.
Çok nadir...

Keşke sayıları artsa.
Çünkü değer bilmek, değeri bilinmek kadar değerli bir şey yok.
Tadına doyamaz insan.

Hayatımızda kendimiz dahil, bir sürü değeri bilinesi güzel şey var, oluyor.
Bunun farkında mısınız peki şu anda?

En son kime değer verdiniz, kim size değer verdi?
Ya da size değerli olduğunuzu kim hissettirdi?
Sarıldınız mı ona?
Değerini zaman kaybetmeden bildiniz mi?

Görmeyi bilin, bakar kör olmayın.

Değer bilmenin, değeri bilinmiş olmanın benzersiz tadına varın.
Zamanın değerini bilin en başta...
Aşkın, sevginin...
Sahip olduğunuz her şeyin.
Şükredin sonra.

Yonca
“değer”