Çok çaresiz hissediyorDum

Durmak zorunda kaldım. Çok zor, çok!

5 hafta önce derin sanarak atladığım havuzda 30cm’de çakıldım ve sağ topuğum kırıldı. Kırık hiç önemli değil. Kaynadı gitti bile. Keşke sorunum sadece kırık olsaydı.

Değil. Miş.

Bir ayakta ne kadar çok şey varmış Tanrım; dokular, zarlar, bağlar, onlar bunlar ve sinirler. Ah o sinirler!

Sinir sistemi çökmüş ayağımın.

Bir garip sendrom olmuşum. Türkçesi sanırım “Kronik Bölgesel Ağrı Sendromu”. El ve ayak kazası geçirenlerde olabilirmiş. En çok da güçlü, aktif kadınlarda olurmuş. Çok şükür, erken teşhis ettik, 1. dereceyim.

Tedavisi yok, ama yavaşlatılabiliyor. İlerlerse geri dönüşü olmayan hasar bırakabiliyor. Ama benimki ilerlemeyecek, anlaşıcaz biz sendromumla, geri gidecek.
Dalgasını geçtiğim 2 numaralı uzun parmağıma hiç bu kadar aşkla bakmamıştım. Ayaklarım 41 numara olduğu için arada üzüldüğümü hatırlıyorum. Ne saçmalık.
Şu an kendisine gelsin diye resmen ayağımı sevip öpüyorum.

Ayağımın termometresi bile bozuk.

Ben alev alev yanıyor sanıyorum ama ayak buz gibi. Beynimle ayağım arasında iletişim kopuk! İletişim ne kadar önemli görün!

Yeniden doğru düzgün yürüyebilmem için önümde kritik bir 3 ay, ve zor 1 sene var.

Zor. Yutkunuyorum yazarken.

Çok korktum. Korkuyorum da.

Ama, rüyamda kendimi koşarken gördüm geçen gece. Uyandığımda nasıl gülümsüyordum anlatamam!

Ben hayatımda hiçbir şeye hazır konmadım. Hep çok çalışmam gerekti. Doktorum müthiş bir tedavi-terapi süreci hazırladı. Dalya (Ayan) sağolsun evime gelip pilates yaptırıyor bana sabırla.

Bana da çalışmak düşüyor. E çalışkan bi insanım, çalışacağım.

Biz Adım Adım Oluşumu olarak, Avrasya Koşusu' nda tekerlekli sandalyelerinde engelli arkadaşlarımızı iterek koşarken çok iyi bir şey yapıyoruz. Öte yandan o sandalyede olmak ne demektir hiç bilmiyoruz. Benim başıma geldi, anladım, nutkum tutuldu. Tekerlekli sandalye kullanmayı öğrenmek bile zaman alıyor.

Düşünün, Dubai dümdüz ama burada bile hiçbir yere gidemedim. Eve hapsoldum.

Bir engelli dünyada ancak en kolay İngiltere’de rahat yaşarmış.

Ne acı...

O yüzden İSTANBUL'a ÇIK projesine gümbür gümbür abanmak lazım.

Adım Adım olarak mucizenin tohumlarını atıyoruz memlekete; engelliler için, çocuklar için, gençler için, toprak için. Desteklediğimiz her STK (TOFD, TOG, TEGV, Buğday) önemli. Etrafınıza anlatın ne olur.

Yaralı bir hayvan gibiyim

Saldırgan ve yırtıcı.

Hem ağrıdan böyleymişim, hem de “susun artık!” demek istediğim cümlelerden. Ki bu cümleler kimsenin suçu değil. Acısı olan insana karşı nasıl davranacağını bilmek için kurs filan mı olmalı acaba?

Ne çok şey düşünüp de yazmakta tıkandığımı anlatamam size.

Doluyum ama boşaltamıyorum.

İnsan şefkat, anlayış, güler yüz ve sevgi istiyor.

Hatta ilgi istiyor, bebek gibi.

Kaprisi çekilsin istiyor.

Nefes almak istiyor.

Yalnız kalmak da istiyor, istese de kalamıyor; çünkü yalnız olmak için bile birine muhtaçsın. Olacak iş değil.

Çok uzattım, darmadumanım. Tutamıyorum kendimi...

Şunu öğrendim:

Her şart altında, ne olursa olsun, insan bedeni hareket ettirilmeli. Beden işledikçe ışıldıyor, yaşıyor. Durunca çürüyor, bitiyor.

Yaralı insanı harekete geçirmek için, ona kendini hatırlattırmak, sevdirmek gerekiyor.

Benim sonum, durduğum an başladı. Şimdi her şeyi sil baştan yapmam gerekiyor. Ağrıya acıya yenik düşmeyip hayata devam etmem gerekiyor. MUŞ.

Hayatımın hiçbir döneminde yüzlerce kez dinlediğim SHOW MUST GO ON hiç bu kadar anlamlı olmamıştı.

İstanbul’a gelince Belgrad Ormanı’na gidicem. Ağaçların altında ADIM ADIM yürümek istiyorum, olmadı emeklerim valla. Avrasya'da yürüyebileceğimi düşünmek istiyorum. Bunu düşünerek mutlu oluyorum.

Berlin'de yazıldığım ilk Maratonuma diskalifiye olmak için gideceğim anasını satayım. Önemli olan orada olmak. Size video çeker, ortamı anlatırım. Maraton koşacak arkadaşlarıma, kocama destek veririm.

Moral olur.

Belki bu sene değil ama, biliyorum MARATON koşacağım.

Sadece yazmak içimden geçenleri atmak, belki de gizliden gizliye ilgi istedim.

Artık neyse ruh halim, bilemiyorum.

Adımlarımız kuş gibi hafif, Iron Man gibi de sağlam olsun.

Desteğiniz için teşekkür ederim.

Yonca
"azimli"