Bahane bulmak yaptığımız en iyi iş

 Neden mi? “Haydi yemeğe!” der anında buluşuruz; “Gel şurada beraber iki adım yürüyüş yapalım” deriz herkes toz! Ne de çok bahanemiz var spora gitmemek, o totoyu yerinden kaldırmamak için anlatamam. Her bahane de gayet makul, mantıklı ve ikna edici. Daha doğrusu insanın kendini kandırması için mükemmeller. Ama o kadar. İnsanın kendinden başka düşmanı yok. Oysa bu kafayı ve bünyeyi bir kere kandırdın mı bittin; çünkü hep kandırman gerekiyor. Hele şu devirde en güzel üç bahane de şu: çocuklar, zaman ve para. “Hadi canım sen de!” diyorum bunları duyunca. İçinden spor yapmak gelmiyor ama söyleyemiyorsun. Sevmiyorsun ya da ve bunları bahane ediyorsun.

Gerçek bu. Gerçeklerden kaçıyorsun. İnanın bana sevmemeyi anlarım, çünkü olası ve gerçek bir neden. Ama insan sağlıklıysa ne çocuğu, ne işi, ne parasızlığı, ne de zamansızlığı asla bahane filan olamaz valla. Neden mi? Engelliler engel tanımıyor da ondan. Elimiz, kolumuz, bacağımız sağlığımız bomba gibi; ama hep çok mazeretimiz var. İsteyen çocuğunu da alıp yanına, sporunu o minicik bebeğiyle beraber yapıyor. Yeter ki gönlü olsun insanın, gönlü. Spordan kastim de gidip illa bir spor salonuna yazılmak da değil ki, parayı bahane edin. Tin tin tin yürüyebiliriz. Bütün sokaklar bizim. İş ve zamansızlık da bahane değil. Size yemin ederim değil. Dizilere, zarta zurta öyle çok vaktimiz var ki. Ha bir de şu var: “Ay nasıl yorgun geliyorum eve, şöööyle bir ayağımı uzatmak hakkım yaniii!”...

Aha işte yanlış algı budur. İnsan çıkıp 2 adım yürüyünce yorulmuyor şekerler, dinleniyor. O televizyon karşısında inanın bana insanın ruhu beter oluyor, bedeni nasıl olmasın. Neyse. Hava koşulları da bahane. Sıcak olunca az giyinirsin, soğuk olunca daha kalın. Ama siz yine de boşverin bu dediklerimi. Ben bahanesi bol olanlar için de çözüm buldum. Biz de çare asla tükenmez netekim! Ben kendimi attım sokağa hepimiz adına da koşuyorum. Boş boş koşmaktansa birilerine fayda sağlamak için de ADIM ADIM Oluşumu’na katıldım.

Ha zannetmeyin ki bu olaya dahil olmak için illa koşmak gerek. Hayır gayet yürüyerek de katılabilirsiniz. Türkiye Eğitim Gönüllüleri Vakfı Mardin Savur Birimindeki çocuklar için 17 Ekim’de, Avrasya’da koşuyorum. Omuriliği felçlisi bir arkadaşı iteceğiz 4 kişi 15km boyunca. İttiğimiz ağırlık yaklaşık 100kg. Ama hiç korkmuyorum. Zorlanmayacağıma da eminim. 1 Eylül’den beri toplam 66.4km koştum antreman için. Devam da ediyorum antremanlarıma. Yaptığım şeyin güzelliği, amacım ve bizimle yürüyen o çocuklar ve engelli arkadaşlarımın çabası ayaklarımı yerden kesip her türlü ağırlığı hafifletiyor inanın. Eğer katkıda bulunmak isterseniz TEGV’ nin verdiğim hesap numarasına bağış yapın lütfen.1 çocuk 1 yıl boyunca 60TL’ ye eğitim alabiliyor. Şaka değil bu, gerçek. Lütfen destek olun bana, siz de birilerine anlatın benim size anlattığım gibi. Türkiye’de ilk ve tekiz. Giderek çoğalıyoruz. Avrasya’da koşan, yürüyen toplam 150 ADIM ADIM üyesiyle hedefimiz 250BinTL bağış toplamak ve Türkiye’de bir ilki gerçekleştirmek. Ben nasıl olsa 1TL için bile olsa, 1 çocuk için bile olsa koşacağım. Ama biliyorum bir sürü çocuk okuyacak ben koştukça. 1 çocuk değişince Türkiye değişecek sonunda. “Sağlam kafa sağlam vücütta” sözü boş değil. Ondan, ha gayret Koş Yonca Koş. Sakın yılma.

Yonca
“yılmaZ”

 Ben Güven KAYA

30 yaşındayım. Yüksekten düşme sonucu 12 yıldır omurilik felciyim. Tekerlekli sandalyeye bağımlı kaldım. İlk zamanlar çaresiz, umutsuz, aciz biriydim. Şimdi Adım Adım sayesinde engelli insanların bacaklarını geri veremesemde, onları özgürlüğüne kavuşturmak için sandalyelerinin tamamını alamasamda, bir teker de olsa katkımın olması beni mutlu ediyor. Artık engelli kardeşlerim yalnız değil. Sandalyeleri yok diye de üzülmesinler. O sandalyeyi onlara getirmek için Adım Adım koşanlar, yürüyenler var. Ben ilk maratonumu Avrasya ile başlattım. İkinci maratonumu, engelli arkadaşlarım için yardım toplamak amacıyla Runtalya’da  bitirdim. Tekerlekli sandalyesiz olmak nedir bildiğim için, diğer arkadaşlarımı özgürlüklerine kavuşturacak akülü sandalyelerine bir tuğla da ben koymak istedim. Az bir bağış toplayabildim; ama en azından denedim. “Tekerlekli sandalyemle ben de varım!” dedim. Yönümü belli ettim. Keşke engellilerin önündeki tüm engeller kalksa. Engellerin hepsini kaldıramayız belki ama, onları sosyal hayata kazandırmak için yardımcı olabiliriz. Ben bunu yapabiliyorsam, siz neden yapamayasınız?

 TEGV Hesap no

Yapı Kredi Bankası – Harbiye Özel Bankacılık Şubesi (391)

                          Hesap No                   IBAN

 TL                   1000000                 TR740006701000000001000000

 USD                 3112276                TR6300067010000000031122 76

 EUR                 23175028               TR28  0006 7010 0000 0023 1750 28

Bağış yapan şirketinizse, unutmayın vergiden muaf olma hakkınız var. Bağışınızı yaparken açıklama kısmına lütfen şöyle yazın: YTOKBAS/AAO/KENDI ADINIZ VE SOYADINIZ böylece sertifikalarınızı size ulaştırabileyim yarıştan sonra.