Atatürk’ e borcumu ödüyorum!

Necla, Cumhuriyet’in ilk yıllarında Almanya’ya gönderilmiş, öğrenimini tamamladıktan sonra memlekete dönüp kendini eğitime adamış bir Almanca öğretmeni aslında.

Ama emekli olduktan sonra da boş durmamış Necla; AÇEV için gönüllü okuma-yazma öğretmenliği yapmış. Her yıl Doğu’dan bir köy bulup oradaki öğretmenlerle yazışıp onlara kitap, giyecek ve yiyecek yolluyor hala! Evine gidin bakın şimdi, bir dolabın içinde çeşit çeşit örülmüş hırkalar, yelekler vardır mesela. Onları da büyük bir zevkle örüp oradaki çocuklara gönderiyor.

Necla bunları emekli maaşıyla yapıyor!�

Gördüğü her yanlışa, haksızlığa ve saygısızlığa da müdahale ediyor.

Susmuyor. Korkmuyor. Kimden korkacak bu yaştan sonra!

Laf arasında; “Ben Atatürk’e olan borcumu ödüyorum!” diyor.

Peki son 4 yıldır haftada 3 gün ne yapıyor dersiniz?

Milli Kütüphane’ ye gidip “Konuşan Kitap” bölümünde görme engelliler için kitap okuyor. Hatta sadece okumakla kalmıyor, okuduğu kitaba ruhunu da katıyor.

Nasıl mı?

Kitabı kuru kuru okumak dinleyen için bir süre sonra sıkıcı olur diye düşündüğünden, seslendirdiği kitaba müzikle eşlik ediyor.

Mesela Ayşe Kulin’in “Veda” kitabını okurken; “İkinci katın açık penceresinden, çaldığı uda eşlik Mehpare’nin sesi geliyordu...” dediği yerde duruyor, ve Necla başlıyor şarkıyı Mehpare tadında söylemeye! Hem de nasıl güzel bir sesle...

Necla’yı aşağıda RADYO BEN’den dinleyince anlayacaksınız ne demek istediğimi.

Önce tüyleriniz diken diken olacak, düşüncelere dalacaksınız. Ama sonra kalkacaksınız yerinizden; çünkü oturmak batacak.

Sıyrılmak isteyeceksiniz üzerinize yapışmış o sinsi miskinlikten.

Yapabilirsiniz.

İşe yaramayı istemek lazım önce...

Yürekten!

Yonca

“dokundurmaca”

�
Radyo Ben'i buradan dinleyebilirsiniz.... 

Necla Gürtunca’ ya dair dip not: Necla, Tuba ve Emre Örüklü’ nün Annanesi. Tuba, geçen hafta yazdığım “Ben görme engelliyim” başlıklı yazıma; “Benim bir Neclam var...” diye başlayan bir e-posta atmış meğer, bana Necla’ yı anlatmış. Lanet olsun zamansızlığıma! O iletiyi daha dün gece açabildim iyi mi!�Bir de mp3 vardı içinde tıkladım ve de işlere gömüldüm. Neden sonra o sessizliğin içinden Necla’ nın sesi çıktı geldi yanı başıma. Donakaldım. Ben yazmak için güzel bir örnek ararken size, Necla buldu beni dün gece. Radyo Ben’de dinlediğiniz o ses, Necla Gürtunca’ nın Milli Kütüphane’nin Konuşan Kitap bölümünde Ayşe Kulin’ in Veda kitabını okurken kaydedilmiş sesidir. Bilginize.

Ve

Necla Annanem,

Hepimiz adına teşekkür eder,

Ellerinizden öperim!

Saygı ve sevgilerimle,

Yonca

“hayran”