Ankara: "Barış Emek Demokrasi" diyecekken ölüm ve bomba

Burası Kuğulu Park.

Ankara.

Güvercinleri besleyen de oğlum.
Çocuk.
Ben Ankara’da doğdum. Büyüdüm. Liseyi bitirdim.
Ben de çocuktum Ankara’da.
Memur çocuğuydum.
Annem Babam tüm imkanlarını seferber edip okuttu beni, kardeşimi.
Özgür, eşitlikçi, barış seven insanlar olarak uçtuk yuvadan.
İnsan ayırmadık. Kayırmadık.
Öyle görmedik ailemizden.
Ankara bütün diplomasi, hükümet, devlet ağırlığı ve koyu gri takımları içinde bize rengarenk bir hayat dersiydi her zaman. Ne kimseyi işinden, maddi durumundan etiketinden dolayı büyük gördük, ne de hor.
En “büyük” diplomat, en "küçük" kapıcı çocuğu hep arkadaşımızdı. Saygı vardı. Emeğe saygı!
Emeğe saygıyı öğrenerek büyüdük biz Ankara’da!
Demokrasiydi yaşadığımız ortamın adı.
Barış ortamıydı tadıp hissettiğimiz.
Kuğulu Park’dan çok geçtim. Çok oturdum banklarında. Öpüştüm. Ne çok güvercin besledim. Kuğulara ne çok ekmek attım. Ne çok gaz yedim Gezi zamanında.
Ne çok zıpladım "Zıpla Zıpla Zıplamayan Tayyip” çığlıklarıyla.
Kuğulu’dan başladık Kızılay’a doğru yürüdük özgürlük, barış, eşitlik adına.. Ağaçların altında kolkola girdik bizim düşman olduğumuzu sananlara karşı BARIŞ için bir olduğumuz canlarla.
Ankara Garı desen, bana ödül getiren kısa hikayemin babamla hikayemin başladığı yerdir. Bittiği yer Haydarpaşa yandı zaten..
Şimdi bomba patlıyor garda EMEK BARIŞ DEMOKRASİ adına buluşmak istediğin için.
30 can gidiyor, yüzlerce yaralı var.
Bunu yapan, yapılmasına neden olan, meydan veren, destekleyip körükleyen suçlular belli. Uzun zamandır belli. Onun kastettiği can sadece benimki değil, hepimizinki! Ortak değerimiz olan emek, barış, sevgi, özgürlük ve demokrasi öldürmek istediği!
Kaybımız çok uzun zamandır candan öte.. yaramız yüzlerle ifade edilemeyecek boyutta.
Üzüntümüzü dile getirecek kelimemiz çok.
De benim kelimelerimi kullanıp dile getirmek istediğim şey üzüntü değil, UMUT, BARIŞ VE ÖZGÜRLÜK!
Uyan Türkiye UYAN!
Susması gereken özgürlük ve hayat, konuşması gereken savaş ve ölüm değil.
İhtiyacın olan daha fazla ölmek ve yaralanmak hiç değil.
Gitmesi gereken sen ve ben değil.
Gitmesi gereken belli.
Gönder gitsin..
Bu acı bitsin!
Çocuklar güvercinleri özgürce, korkmadan beslesin bu ülkede…

ÖZ GÜR!

Yonca

"ayılış"