Ankara

Mutluluktan kendimde değilim. Çılgınca her şey ve herkesle hasret özlem gidermekteyim. Ankara’da yapmadığım ne kaldı derseniz bu bir haftada, kalmadı. Altını üstüne getirdim. Yazarım elbet haftaya. 10 Kasım izlenimlerim de dahil olacak buna. Çünkü çocuklarımla beraber, 10 Kasım’da Anıtkabir’deydik.
Gururla. Saygıyla.
Yonca
“izinde”

Tek Türk

54. Grammy Best Large Jazz Ensemble Album kategorisinde 64 albüm elemelere kaldı.
64 sanatçının 63’ü Amerika’dan, sadece bir tanesi Türkiye’den. O da Kerem Görsev ve size daha önce yazdığım “Therapy” albümüyle hem de.
Ya bakın, hâlâ alıp dinlemediyseniz, bilin ki bir şeyi kaçırıyorsunuz.
Yakalayın.
Ve hatta daha yeni ‘November in St. Petersburg’ albümü çıktı.
İkisini bir arada alın bence.
Yonca
“Caz-gır”

Justin Bieber

Bu çocukta başka bir şey var. Ben yine geç anladım tabii ama anladım.
Herkes bir ergenlik aşkı filan diye bakıyor, öyle bakmamak lazım. “Never say never” (Asla asla deme) filmini yani JB’nin hayatını anlatan filmi yeni izledim. Kızım, ben kendimden geçmiş çocuğu ayakta alkışlarken, “Anne kendine gel!” dediğinde gözlerim filan dolmuştu.
Çok “basit” şeyler vardı filmde: Tutku, hayal, azim, istek, cesaret. Ama basit olmayan esas şey de vardı: Çocuğun arkasında duran sade bir aile.
Film belki çok basit, ama bana düşündürdükleri -bir anne olarak- derindi.
Hayatta çocuklarımıza yatırım yapacağız diye okul parası çıkarmak için işimize harcadığımız enerjiyi çocuklarımızı duymaya, görmeye harcasak, belki daha hayırlı bir iş yaparız ama, neyse.
Bu derin ve acıklı konuyu başka bir bahara bırakıp Justin Bieber’ın 1 Kasım’da çıkan son albümü “Under the Mistletoe”yu haber vermek istedim. Yeminle dakikaları saydık evde albüm çıkana kadar.
Twitter’da JB takipçilerinden bazıları 20 tane alıp imkanı olmayan çocuklara dağıtmaktan bahsediyordu. Düşünün manyaklığın boyutunu.
Yine bomba gibi bir albüm ama farklı anlamda. JB bu sefer Noel şarkılarına el atmış. Noel’e bir ay kala. Ne akıllıca di mi...
Hiphopize edilmiş Noel şarkılarının ne ilginç bir fikir ve özgürlük olduğunu, çocukların bundan nasıl “olumlu” etkilendiğini görünce özgürlüğün ve müziğin gücüne takıldım.
Daldııım gittim.
Çok acayip bir başarı bu bence. Boys II Men’le Fa la la  adlı şarkısı dilimde.
Hâlâ ergen miyim ne?
Sivilcelerim nerdeee?
Yonca “Fa la la”